گفتار درمانی جامعه بحران زده یا روان درمانی اجتماعی

جامعه ما از نظر روحی به شدت آسیب دیده و نیاز به آسیب شناشی جدی دارد.  

جامعه‌ای که 40 سال در جنگ بوده و کشتار، خون، ویرانی، فقر، یتیمی، بیوه زنان، معلول، دیوانه، روانی، سوء تغذیه، متولدین ناقص الخلقه، مهاجرت، توهین و تحقیر جزء لاینفک زندگی این جامعه بوده است صد درصد از نظر روحی و روانی گرفتار بحران است و قطعا درگفتار و رفتارش تعادل ندارد.

مخصوصا بچه‌هایی که در میان دود باروت و آتش و انفجار متولد می شوند و در یک چنین فضایی آلوده و مسموم بزرگ می شوند و قد می کشند درحالی که گرفتار فقر اقتصادی شدید، نبود امنیت، ترس و وحشت هستند.

حتی تحصیل کرده ها و خواص آن مردم هم تعادل ندارند نه در گفتار و نه در رفتار وعملکرد: نمونه اش همین بحث و جدال های فضای مجازی ست که قریب به اتفاق همه گفتارها تعادل ندارند. از تک تک کلماتشان توهین، تحقیر عقده و کینه و خباثت باطنی می بارد. هیچوقت به دنبال یافتن حقیقت نیستند، تازه ادعا دارند فقط در صدد بیان حقیقت اند و هدفی جز خدا ندارند، همه بلااستثنا می گویند تعصب قومی، زبانی، نژادی، فکری  و جغرافیایی ندارند و بد است ما را تباه و در به در کرده است. تبعیض، ظلم، حق کشی بد است و حکومت باید همه شمول باشد ولی در عملکرد خود بدترین رفتار را دارند ؛ گفتارشان میان قوم خود، نژاد خود، حزب خود مسمومیت زا و تعصب زا و ظالمانه و بی رحمانه ترین است. قران کریم می فرماید:«یا ایها الناس قدجائتکم موعظة من ربکم و شفاٌ لما فی الصدور و هدی و رحمة للمومنین».

 طبق این ایه ی شریفه اگر راست می گوییم اگرما بیست درصد مسلمان باشیم، باید گفتار ما، سخن ما و طرح ما حداقل 10 درصد شفا بخش و هدایت گر باشد درحالی که همه حرف های ما مرض و آلود است.

معلوم است که گفتار و سخنی که از قلب بر می خیزد بر زبان جاری می شود. سخن نیش دار، سخن زننده، گفتار باطل و متعصب وآلوده و کثیف حکایت از قلب کثیف و مریض و آلوده دارد.  

درعین حال چقدر زشت است که ادعا می کند حرف خدا و پیغمبر را می زند، لباس پیغمبر بر تن دارد، ریش می گذارد، تسبیح در دست دارد و از همه بدتر اینکه آیه های قران و حدیث می خواند.   

چنین افراد فریبکاری در تایید حرف های خود از احادیث استفاده می کند و نیت کثیفش را پشت قرآن و حدیث پنهان می کند و آن وقت دعوای دلسوز بودن به خلق الله را هم دارند درحالی که «فی قلوبهم مرض فزاد هم لله مرضا و لهم عذاب الیم بما کانوا یکذبون»،

پس معلوم می شود قلبهای مرض آلود و گفتاریی با زبان شیطان حکایت از بحرانی بودن روان دارد.  

سلطان حسین فهیمی بزرگمهر