چرا علیپور و شرکایش قالب گریز هستند؟
چندی پیش ماجرای درگیری نیروهای امنیتی با مردمی که در اعتراض به وضعیت بد امنیتی در بهسود تظاهرات کرده بودند خبر سازد شد.
حکومت در واکنش به این رویداد افراد مسلح غیر مسئول و به ویژه فرمانده علی پور را دلیل اعزام نیروهای امنیتی به بهسود عنوان کرد و برای دلجویی از مردم فرمانده پولیس این ولسوالی را به کابل فرا خواند و از کار برکنار نمود.
سالم حسنی، مشاور ارشد رئیس جمهور، اما معتقد است که فرمانده علی پور و شرکایش قانون گریز هستند.
وی طی یادداشتی فیس بوکی عنوان می کند:«حکومت بارها از طریق‌های گوناگون به علیپور پیشنهاد کرد که بیاید نیروهایش را در قالب نیروی خیزش مردمی، یا پولیس محلی و یا اردوی منطقه‌ای تنظیم کند. وقتی نیرو در یک قالب خاص تنظیم شود، هرگونه امکانات جنگی از قبیل تانگ، رنجر و انواع سلاح و مهمات در اختیار شان قرار خواهد گرفت. در این صورت، نیرو هم مردمی‌است چون از مردم محل تشکیل می‌شود و هم حکومتی است؛ چون توسط حکومت تجهیز و اداره می‌شود. از مردم دفاع صورت می‌گیرد، بدون این‌که هزینه‌ای بر مردم تحمیل شود. این پیشنهاد مورد حمایت مردم هم هست؛ چون در این صورت نگران کمبود تجهیزات و مخارج جبهه نیستند. پیامد خوب دیگر این طرح این است که میان علیپور و اداره محلی حکومت هماهنگی و همکاری ایجاد می‌شود و بین شان تنش و تقابل به وجود نمی‌آید. فایده دیگر این پیشنهاد این است که هر کس به دلخواه خود بر علیپور و افرادش برچسپ‌های نامناسب نزند، چون حساب و کتاب و سمت و سویش مشخص است.»
متاسفانه علیپور و شرکایش چندین بار این پیشنهاد را رد کردند. از جمله پس از رهایی از کابل معاون تامیناتی امنیت ملی علی‌احمدخان و مشاور امنیتی معاون رییس جمهور حاجی علی میرزایی به بهسود رفتند و علیپور نپذیرفت. در همین اواخر در جلسات میدانی‌های با استاد دانش معاون رئیس این پیشنهاد مطرح شد که مهدی راسخ برآشفته شد و نپذیرفت. در این اواخر، این پیشنهاد از سوی شورای امنیت نیز برای علیپور سده‌است که بازهم بنا به دلایل نا معلوم رد شده‌است.
باید بررسی کرد که: چرا علیپور و شرکایش نمی‌پذیرد در قالب چوکات منظم برای مردم و کشور خدمت کنند؟ یکی از دلایل مطرح شده توسط مهدی راسخ در جلسات این بود که اگر نیروهای علیپور تحت قومانده حکومت قرار گیرد، ما را نخواهد گذاشت که در مقابل کوچی‌های مسلح ایستاد شویم. این دلیل به جهت قابل قبول نیست: یک. نیروی منطقه موظف است از مردم دفاع در برابر متجاوزین دفاع کند و هیچ کسی مانع شده نمی‌تواند. فرقی نمی‌کند متجاوز کوچی باشد یا کسی دیگر. دو. این واقعیت بسیار روشن است که علیپور چند سال است که از مردم در برابر کوچی‌های مسلح دفاع نمی‌کند. نه در کجاب، نه در خوات، نه در دایمرداد و نه در سرچشمه. این مطلب را از من قبول نکنید اما از مردم محل بپرسید.
مشاور رئیس جمهور تاکید می کند مهم ترین دلیلی که علیپور و شرکایش نمی‌خواهند در قالب یک نیروی تعریف شده فعالیت کنند، این است که می‌خواهند به شکل یک حکومت محلی خودمختار به صورت آزادانه و فعال مایشاء عمل کنند. من در جلسات به مهدی راسخ گفتم که علیپور نباید در امور حقوقی، دعاوی و مناسبات ذات البینی مردم محل مداخله کند و باید به صورت یک نیروی نظامی و دفاعی، در محدوده صلاحیت خود عمل کند. راسخ برآشفت و گفت: کار جبهه همین است که در امور مردمی و اجتماعی دخالت کند.
دلیل دیگر تمایل به خود سری، گریز از حساب دهی است. همه به خوبی می‌دانیم که جبهه داری و نظامی‌گری بدون امکانات مالی ممکن نیست. علیپور و شرکایش هم برای همین است که هر ازچند گاهی کمک‌هایی را از طریق سهم‌گیری از پروژه‌ها و حق‌العبور از موترهای ویشکی و حتی از درک وجوهات شرعیه جمع آوری یا تهیه می‌کنند؛ اما در قبال مصارف آن به هیچ مرجعی پاسخگو نیستند.
به باور آقای حسنی دلیل دیگر آقای مهدی راسخ و دیگر شرکایش این است که آنان بتوانند در صورت لزوم، از گروپ مسلح علیپور به شکل دلخواه خود استفاده کنند. اگر گروپ مسلح علیپور در قالب خاص تنظیم شود، این زمینه استفاده از بین خواهد رفت و آنان نمی‌توانند از آن استفاده ابزاری کنند.
من در این زمینه، حاضر به بحث رسانه‌ای با کسانی که قبلا گفتم، هستم.
داگز دا میدان
