چرا “جُنبش روشنایی” شکست‌خورد؟
دولت افغانستان با کمک‌آمریکا انفجارِ”دهمزنگ” را انجام داد، چون دولت هم از قدرتِ هزاره‌ها می‌ترسید و هم اطلاعاتِ ارسالی برای دولت این بود، که “دستِ سپاهِ قدس پُشتِ جنبش قرار‌دارد”
۱۷ روز بعد از انفجار، یکی از مقامات عالی دولت در شورای امنیت، با تٲکید، این مطلب را به من گفت! محقق و دانش را با تهدید از جنبش کنار کشیدند، در حالی‌که رهبران هزاره در مصلی، روی خاک، نشسته‌بودند سفیر آمریکا به محقق تلفن کرد که سریعاً جلسه‌را ترک کند!
آن‌ها به محقق اندکی پول دادند و گفتند: «پرونده‌ی حقوق بشری شما بیش از حد حجیم است و شما نمی‌توانید منافع ما را تٲمین کنید یا به آن آسیب بزنید» و گفتند: که کریم خلیلی می‌خواهد از شما‌ها برای کسبِ قدرت بهره‌گیرد! پُشتِ صحنه بودنِ “سپاهِ قُدس” دروغ بزرگ بود و دوام نداشت، لذا دو سازمان اطلاعاتی برای احمد بهزاد یک تله گذاشتند؛ افرادی را دالر دادند که توسّط هزاره‌های پاکستان از مسیر ترکیه با بهزاد ارتباط گرفته به عنوان کمک ارائه کنند!
تمام موارد را مستند‌سازی کردند و بعد از برگشتن بهزاد از آمریکا، او را تحتِ فشار اطلاعاتی و اجتماعی قرار دادند و نسبتِ ارتباط با اطلاعات ایران را نیز بر سرِ او کوبیدند! بقیه سرانِ جنبش را فوت کردند چون وزن نداشتند. در طولِ ۶ ماه برای هریک از اعضای جنبش یک نقطه ضعفِ اساسی پیدا و پرونده سازی کردند.
کنترلِ کریم خلیلی، طول کشید، زمانی‌که برای جنبش رمقِ اجتماعی نمانده بود، خلیلی را به یک موقعیتِ سمبلیک در روند صُلح قرار دادند و عوامل آمریکا به او گفتند: “اول و آخر داستان صُلح است، لذا برای شما این افتخار وجود دارد که آن را به نامِ خود جاودانه کنید” کریم خلیلی بار‌ها گیله کرد که دولت” نگذاشت تا یک هزاره این افتخار را به نام خود کند”.
شاید خلیلی به “جایزه‌ی صُلح نوبل” چشم دوخته بود، به همان دلیل تا در توان داشت به پاکستان نزدیک شد. و حال که زمان اهداف سیاست‌ها را در افغانستان روشن‌تر کرده است، کورسویی از حقایق را می‌توان متذکر شد! اما واقعیت مسٲله‌ی “جنبش روشنایی، عدمِ وابستگی به سازمان‌های اطلاعاتی و کشور‌های بیگانه بود. جنبش روشنایی انگیزه‌های متراکم محرومیت‌ِ تاریخی هزاره‌ها برای اندک شراکت‌ِ سیاسی-اجتماعی در متنِ معادلات قدرت و منزلتِ در روند دولت‌سازی در افغانستان بود، که هدفِ مداخله‌گرانِ منطقه و جهان، هر‌گز ایجاد یک دولت-مِلت در افغانستان نبود. صداقت‌ِ سیاسی هزاره‌ها عامل‌ِ اصلی قربانی شدنِ جامعه‌ی هزاره‌ها تا کنون است.
مبارز شارستانی
