پرستامول؛ داروی تمامی دردهای مغاره نشینان بامیان

محمدسردار یکی از این مغاره نشینان به خبرگزاری رها گفت:” هوای بامیان بسیار سرد شده ولی ما توان خرید مواد سوختی را نداریم و مجبوریم در مغاره هایی که بگونه غیر قابل تحملی سرد شده اند، زندگی کنیم”.

او می گوید که بیشتر کودکانش سرما خورده اند اما توانایی آن را ندارد تا آنان را برای تداوی به شفاخانه ببرد.

محمدسردار افزود که نه تنها او بلکه بسیاری از خانواده های مغاره نشین برای تداوی کودکان شان، حتی از داروی تاریخ گذشته که در سالهای گذشته خریداری کرده اند، استفاده می کنند.

به گفته او؛ دولت و موسسات کمک کننده، در چند سال گذشته تنها به مغاره نشینان وعده های رنگارنگی داده اند اما هیچ وقتی به وعده های خود عمل نکرده و توجهی به آنان ندارند.

نزدیک به 250 خانواده بدلیل فقر اقتصادی و نداشتن سرپناه، در مغاره های اطراف تندیس های ویران شده بودا زندگی می کنند.

نبود زمینه کار و در پی آن افزایش فقر اقتصادی در بامیان سبب شده است که با گذشت هر روز به تعداد این مغاره نشینان افزوده شود.

شماری از این مغاره نشینان، خانواده هایی اند که در چند سال گذشته از کشورهای همسایه به کشور عودت کرده اند اما بدلیل نبود زمینه کار، فقر اقتصادی و نداشتن سرپناه، مجبور شده اند که در مغاره های باقی مانده از 1600 سال پیش زندگی مسکن گزینند.

هرچند اداره محلی بامیان در سال های گذشته بارها اعلام کرده است که برای این مغاره نشینان نمره های رهایشی توزیع می کند اما تا کنون هیچ اقدامی در این زمینه نکرده است.

حسین علی از دیگر مغاره نشینان بامیان نیز با انتقاد از بی توجهی دولت به وضعیت خانواده های فقیری که در مغاره ها زندگی می کنند، به خبرگزاری رها گفت:” دولت و موسسات کمک کننده تا کنون هیچ کمکی به خانواده های مغاره نشین نکرده و آنان با تحمل تمام خطرات و دشواری ها، در مغاره هایی که هر لحظه امکان فرو ریزی آنها وجود دارد، زندگی می کنند”.

او می گوید که امیدش به دولت و موسسات کمک کننده را از دست داده است و میداند که هیچکسی به فکر مغاره نشینان نیست.

این مرد مغاره نشین بیان داشت که با سردن شدن هوا، اکثر اعضای خانواده شش نفری اش به بیماری هایی چون تنگی نفس، استخوان دردی و سرماخوردگی مبتلا شده اند اما او فقط می تواند برای آنان “مسکن پرستامول” خریداری کند.

او افزود، اکثر مغاره نشینان توان پرداخت هزینه های مراجعه به داکتر برای تداوی و خریداری دارو را ندارند و از همین رو برای تسکین درد ناشی از تمامی بیماری ها، فقط از قرص پرستامول که با قیمت ارزان به دست می آید، استفاده می کنند.

در بامیانی که روزگاری محل تجارت و نمادی  از ارزش های دینی بود، امروز مغاره نشینان اطراف تندیس های صلصال و شهمامه از حداقل امکانات زندگی برخوردار نیستند.

هرچند روزی، پیکره های بودای بامیان از دور چشم ها را خیره می کرد، اما امروز مغاره های اطراف این تندیس ها و کسانی که در آنها زندگی می کنند، آدمی را در فکر فرو می برد و به  یاد انسان های اولیه می اندازد.