پاکستان عامل اصلی ورشکستگی حرفه «شعربافی» در هرات است
واژه شَعر از زبان عربی گرفته شده و به معنای موی انسان یا حیوان بوده و زمانی که اصطلاح بافندگی در کنار آن می آید به یک نوع پارچه ای اشاره دارد که با مو یا ابریشم و به کمک دستگاه بافندگی بافته می شود
دستگاه های چوبی بافندگی از چین به بخارا و از آن جا حدود ۸۰۰ سال پیش به مشهد و هرات آورده شده است.
غلام‌حضرت عباسی، یک تن از شعربافان هرات در صحبت با خبرنگار رها می گوید: «کشور پاکستان عامل اصلی ورشکستگی این حرفه در هرات و افغانستان می باشد.»
او افزود که کشور پاکستان با ارسال لنگی های ماشینی و بی کیفیت به افغانستان، به بازار شعربافی هرات ضربه بزرگی زده و اکثر مردم بدلیل قیمت پایین آن دیگر از لنگی های اصیل افغانی استفاده نمی کنند.
آقای عباسی علاوه کرد «لنگی های ماشینی پاکستانی با کمترین هزینه و بدون محصول گمرکی وارد خاک افغانستان می شوند. لنگی های ابریشمی ساخت ولایت هرات بین ۵ تا ۷ متر هستند که توسط اکثر اقوام افغانستان مورد استفاده قرار می گیرند.»
او افزود قیمت لنگی های افغانی پیش از افزایش نرخ دالر در برابر افغانی 3800 افغانی بود، اما هم اکنون با افزایش نرخ دالر، این قیمت برای یک لنگی 7 متره به 4200 افغانی رسیده است؛ در حالیکه لنگی های ماشینی و بی کیفیت پاکستانی بین 200 الی چهار هزار افغانی است.
وی همچنین گفت از روزی که نرخ دالر در کشور افزایش یافته است، مواد اولیه برای تولید این لنگی ها نیز سخت تر و بسیار گران تر پیدا می شود.
وی گفت تعداد کارگاه های شعربافی در ولایت هرات از ۳۰۰ کارگاه هم اکنون فقط به 3 کارگاه رسیده است.
عباسی، از مقامات امارت اسلامی طالبان خواست تا به منظور حمایت از تولید داخلی، جلوی واردات لنگی های بی کیفیت پاکستان را بگیرند و یا تعرفه مالیات گمرکی برای واردات آنها وضع کنند، در غیراینصورت او نیز مانند دیگر کارگاه های شعربافی در این ولایت مجبور است کارگاه خود را تعطیل کند.
