از زمان آغاز مذاکرات مستقیم امریکا با نمایندگان طالبان که تاکنون پنج دوره آن برگزار شده و زلمی خلیل‌زاد، نماینده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان، در ششمین دور از سفرهای خود برای پیش‌برد صلح افغانستان روز گذشته با غنی و برخی از چهره‌های سرشناس جهادی دیدار و گفت‌وگو کرد، مسأله مهم مذاکره مستقیم طالبان با دولت افغانستان بوده‌است.
مقامات حکومت افغانستان تا چندی پیش همواره تأکید می‌کردند که هدف از مذاکره مستقیم امریکا با نمایندگان طالبان زمینه‌سازی برای آغاز گفت‌وگوی رودرروی طالبان با حکومت افغانستان می‌باشد.
این موضع حکومت افغانستان درست زمانی تغییر کرد که پنجمین دور مذاکرات امریکا با نمایندگان طالبان که حدود شانزده روز در دوحه قطر برگزار شد و با توافقاتی میان دو طرف به پایان رسید.
خروج نیروهای خارجی از افغانستان و قطع ارتباط طالبان با گروه‌های تروریستی نظیر القاعده بخشی از توافق امریکا با نمایندگان طالبان در دوحه قطر بود.
با درز این توافقات به بیرون، دولت افغانستان در یک آشفتگی کلان به انتقاد از عملکرد زلمی خلیل‌زاد پرداخت و وی را به تلاش برای اهداف شخصی متهم کرد.
محب‌الله محب، مشاور امنیت ملی افغانستان، در سخنانی در نیویورک گفت زلمی خلیل‌زاد سعی دارد با استفاده از طالبان یک دولت موقت را روی کار آورد و خود ریاست آن را برعهده گیرد.
این اظهار نظر محب‌الله محب با واکنش تند وزارت امور خارجه امریکا روبرو شد و امریکا هرگونه مراوده با مشاور امنیت ملی افغانستان را به حالت تعلیق درآورد.
جدای از اماواگرهای مذاکره امریکا با نمایندگان طالبان در پشت درهای بسته، موضوع دیگر تشکیل هیأت مذاکره کننده حکومت با طالبان است: حکومت یک‌بار هیأت مذاکره کننده خود با طالبان را تشکیل داد و به دوحه قطر اعزام نمود، اما طالبان حاضر به مذاکره با این هیأت نشدند و همچنان بر موضع قبلی خود مبنی بر دست نشانده خواندن حکومت وحدت ملی تأکید کردند.
هیأت مذاکره کننده حکومت از سوی رهبران احزاب و برخی چهره‌های سیاسی کشور نیز مورد قبول واقع نشد: رهبران احزاب و شخصیت‌های سیاسی این هیأت را حکومتی می‌خواندند تا یک هیأت همه شمول افغانی.
براساس برخی اطلاعات، ظاهرا زلمی خلیل‌زاد در ششمین دور سفرهایش به افغانستان از حکومت خواسته‌است هیأت مذاکره کننده خود با طالبان را تغییر دهد و یک هیأت همه شمول را معرفی کند، هیأتی که نتیجه یک اجماع ملی باشد و بتواند از تمام اقشار سیاسی افغانستان نمایندگی کند.
براساس برخی اطلاعات تأیید نشده اکنون حکومت هیأت تازه خود برای مذاکره با طالبان را معرفی کرده‌است.
در ترکیب این هیأت که اعضار آن به ۱۹۹ تن می‌رسد اشخاصی چون حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، شماری از سیاست‌مدران پیشین، رهبران جهادی، زنان، فعالان مدنی، اعضای پیشین طالبان و خبرنگاران حضور دارند.
« ساحره شریف، سارا سرخاوی، حمیرا حقمل، صفیه صدیقی، آرین یون و صوفیه عمر نیز در این لیست دیده می‌شوند.»
قرار است هیأت مذاکره کننده افغانی در دهه اول ماه اپریل در دوحه قطر با طالبان دیدار و گفت‌وگو کند.
این در حالی‌ست که نام اعضای طالبان و نمایندگان امریکا که قرار است در این نشست شرکت کنند، مشخص نیست.
رهبران احزاب و شخصیت‌های برجسته سیاسی افغان که در چندی پیش در گفت‌وگوی
مسکو حضور داشتند نیز در این هیأت به چشم می‌خورد.
نام خبرنگاران و نمایندگان مهاجران افغانستانی مقیم ایران و
پاکستان هم در لیست دیده می‌شود.
رزرو ۲۰۰ اتاق در یک هتل ۵ ستاره
براساس اعلام برخی منابع، برای اقامت هیأت مذاکره کننده افغانستانی
با طالبان، ۲۰۰ اتاق
در یک هتل ۵ ستاره رزرو شده است،
هزینه هر اتاق برای یک شب ۸۰۰ ریال قطری و هزینۀ کل اتاق‌ها در یک شب بالغ بر ۳ میلیون و ۳ صد و ۶۰ هزار افغانی برآورد شده‌است.
براساس معلومات این منبع، به هر سه تن از اعضای این هیأت یک مرسدس
بنز داده می‌شود که هزینۀ کل آن در یک شبانه روز به ۳۵۰ هزار افغانی می‌رسد.
نام‌های اعضای هیأت مذاکره کننده افغانستانی با طالبان به صورت زیر است:
حامدکرزی، یونس قانونی، داکتراحمد مشاهد، عطامحمد نور، اسماعیل خان، نجیب‌الله مجددی، منصور نادری، عبدالله قرلق، مصطفی‌محمد نبی، غیرت بهیر، حبیب‌الرحمان حکمتیار، فوزیه کوفی، لطیف پدرام، نسیم مهدی، وحیدالله سباوون، حکمت‌خلیل کرزی، عمر زاخیلوال، وکیل‌احمد متوکل، عبدالسلام ضعیف، مولوی سیدالرحمان حقانی، قطب‌الدین هلال، وحیدالله شهرانی، عبدالسلام عابد، عبدالجبار تقوا، حاجی نادر، حنیف اتمر، انوارالحق احدی، شیرمحمد آخوندزاده، سیدحامد گیلانی، محمدآصف محسنی، حبیب‌الرحمان سیاف، باتور دوستم، اسدالله سعادتی، محمدناطقی، حاجی نقیب‌الله نقیب، مولوی جلال‌الدین شینواری، عبدالشکور مطمئین، فاروق اعظم، غلام‌فاروق وردک، داکتر ایاز نیازی، محمدآصف صمیم، عبیدالله بارکزی، حاجی‌ابراهیم حقانی، حاجی فرید، استاد محمدزمان مزمل، امان‌الله پیمان، غلام‌خان، امین‌الله ازاروال، حاجی محمد‌غلام سرور، مولوی عبدالصمد، مولوی خدایداد، مولوی محمدرسول، مولوی محمدعمر خطیبی، استاد عاطف، جلیل‌الله مولویزاده، عبدالستار خواصی، جمعه‌خان همدرد، مولوی خلیل‌الله فیروز، داکتر رفیع‌الله عطا، ننگیالی وردک، محمدصادق چخانسوری، حاجی عبدالقیوم خان، مولوی محمداسماعیل مجاهد، مولوی محمدصادق، مولوی محمدغوث آخوند، مولوی گوجر آخوندزاده، شیخ ولی‌الله صاحب، مولوی محمدگل، مولوی عبدالمنان عابد، حاجی زمرک، شیخ عبدالغنی، مولوی عبدالظاهر، داکتر نورالحبیب نثار، قاری عبدالله، قوماندان عبدالفغار، حاجی عبدالرحمان زدران، حاجی حضرت احمدزی، عیدمحمد دولتزی، شیرالله، سیدمحمد طیب آغا، مولوی نیک‌محمد، حافظ عزیز‌الرحمان، مولوی احمد‌جان، مولوی مسیح الله، حاجی رنگین‌خان مشکوانی، مولوی عبدالرحیم بلال، قاضی عبدالعزیز، عبدالبیک، مولوی عبدالحمید حماسی، رمضان بشردوست، محمداسرایل ابراهیمی، حاجی باچا سنگرمل، داکتر عثمان‌ستار ترکرتره‌کی، قیوم مهمند، هاشم کمالی، امام‌الدین ساپی، حدیدالله، عبدالستار سیرت، وحید فقیری، عمرخطاب، حاجی عبیدالله، محمدنبی غوثی، زرغون‌شاه، انجینر وحیدالله حلیمی، عبدالقادر مهمند، نثاراحمد عطایی، نذیراحمد تنویر، حفیظ‌الدین پیرزاده، حسن حقیار، ولی‌الله شاهین، فیض‌محمد زلاند، وحید مژده، عبدالباقی امین، محمداجمل، ذاکر جلالی، اسدالله واحدی، خیرالله شینواری، جعفر مهدوی، عثمان برهان، قاضی داوود وردک، شفیع اعظم، رحمت‌الله حنیفی، عبدالحفیظ نبی‌خیل، ساحره شریف، سارا سرخاوی، حمیرا حقمل، صفیه صدیقی، تاجور کاکر، آرین یون، فاطمه گیلانی، صوفیه عمر، اوتار سینگه، فقیرمحمد، مولوی ذبیح‌الله، امین جان‌آغا، مولوی نقیب‌الله، حاجی اسدالله، حاجی وزیر، مولوی عبدالهادی، عبدالصمدخان الوزی، مخدوم عبدالحلیم ترکمن، شیخ اسماعیل، خالد آخوندزاده، حاجی حیات‌الله، حاجی اکبرخان، حاجی فیض‌احمد ناصری، سیداحمد پاچا، محمدعالم خان، حاجی عبدالبصیر، مولوی فرید، شیرمحمدعباس ستانکزی، مولوی عبدالسلام حنیفی، مولوی امیرخان متقی، مولوی عبدالطیف منصور، مولوی مطیع‌الله حق‌خالص، ملا عبدالمنان عمری، شیخ سیدرسول حلیم، شهاب‌الدین دلاور، قاری دین‌محمد حنیف، مولوی جان‌محمد مدنی، ملا زاهد احمدزی، محمدسهیل شاهین، ملا محمدفاضل مظلوم، ملا خیرالله خیرخواه، مولوی محمدنبی عمری، ملا عبدالحق واثق، ملا نورالله نوری، مولوی ضیاالرحمان مدنی، عبدالاحد جهانگیرال، عمار یاسر، داکتر میرزاگل صالح، نعیم وردک، ملا داوود عابد، مولوی محمدحسن، حاجی ابراهیم، حاجی فضل‌محمد، رسول‌حق عزیز، مع‌الدین سادات، قاضی سیدجان، عبدالرحیم ثاقب، مولوی سرداراحمد شکیب، مولوی احمدالله واثق، عتیق‌الله عزیزی، شمس‌الدین، عبدالحنان همت، نعیم‌الحق، عبدالواحد ریحان، بخت‌الرحمان شرافت، قاری عبدالستار سعید، مولوی هدایت‌الله حلیم، عبدالرحمان مدنی، قاری روح‌الله، نجیب‌الله، احمد زمرک، عبدالوارث و عبدالرحمان حلیم.
این هیأت کلان و پر زرق و برق در حالی قرار است برای مذاکره با طالبان روانه دوحه قطر شود که بسیاری از هم‌وطنان ما به دلیل سیلاب‌های اخیر در فقر و بدبختی به سر می‌برند و روند کمک‌های دولتی به آسیب‌دیدگان بسیار کند و در بسیاری مناطق متوقف است.
سئوال اساسی که هر افغان حق دارد از حکومت بپرسد این است که آیا در طول این سالهای که طالبان با حملات تهاجمی و انتحاری خود جان هزاران نفر از شهروندان و فرزندان این خاک را گرفت، حکومت نتوانست موضع خود با طالبان را روشن کند که اینک مجبور است این هیأت بزرگ و پر مصرف را برای گفت‌وگو با طالبان به دوحه روان کند.
شهروندان فقیر این سرزمین چگونه به این حکومت و شرکای بین‌المللی‌اش اعتماد کنند؟ حکومتی که چهار سال تمام را با درگیری و اختلاف میان خود و رقبای سیاسی‌اش سپری کرد و حتی لحظه‌ای هم غم مردم خود را نخورد.
واضح و روشن است که طالبان با این اقدامات هرگز با ما صلح نخواهد کرد، به جای صرف هزینه‌های اینچنینی، حکومت باید به مردم خود اتکا می‌کرد و با سخت گرفتن بر طالبان در میادین جنگ عرصه را بر آنها تنگ می‌نمود تا طالبان با پای خود به میز مذاکره بیایند.
صلحی که با التماس و خواهش از حامیان منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای طالبان به دست آید صلح نیست، خواری و سرافکندگی‌ست.
