انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان میزگردی را بصورت مجازی زیر عنوان «خشونت جنسی در افغانستان: فرهنگ و ساختارهای قدرت»، برگزار کرد.
زهرا موسوی، نویسنده و خبرنگار؛ منیره یوسف‌زاده، معین وزارت دفاع ملی؛ خالد خسرو، نویسنده؛ میترا مهران، فعال مدنی/پژوهشگر سخنرانان این برنامه بودند. گردانندگی این برنامه را رامین مظهر، نویسنده بر عهده داشت.
زهرا موسوی در آغاز صحبت‌های خود به این نکته اشاره کرد که خشونت ابتدا در ساختارهای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی افغانستان تولید و بعد در کانونی مانند خانواده باز تولید می‌گردد.
وی گفت، دولت افغانستان در نوزده سال گذشته تمام منابع در حوزه تغییر وضعیت زنان را هدر داده است و باید از طرف جامعه جهانی و فعالین حقوق زن مورد پرسش قرار گیرد.
وی افزود دولت باید یک برنامه مدون جهت بهبود وضعیت معیشتی و خودکفایی جامعه روی دست گیرد و بهتر شدن وضعیت اقتصادی می‌تواند در وضعیت تمام جامعه، بویژه زنان تغییر ایجاد کند.
خالد خسرو سخنران بعدی این برنامه بیان داشت مردها به خاطر رعایت عرف‌ها و هنجارهای اجتماعی به خود اجازه می‌دهند که در برابر زنان خشونت کنند.
وی افزود، سو استفاده از قدرت نامحدودی که عرف، خانواده و دین به مرد داده است از عمده‌ترین عوامل خشونت علیه زنان در افغانستان است.
وی به این باور است که مسئله حقوق زنان در افغانستان هیچگاه دغدغه اصلی نبوده است بلکه همواره به آن نگاه سیاسی شده است و عدم شکل‌گیری گفتمان موثر در این عرصه، نبود خواستگاه بومی است.
وی افزود در کشورهای پیشرو در زمینه حقوق زنان این فعالین این عرصه بودند که برچالش‌ها فایق آمده‌اند نه دولت؛ دولت آخرین بازیگری است که در این حوزه گام برمی‌دارد.
منیره یوسف‌زاده بیان داشت خشونت علیه زنان یک معضل جهانی است و این خشونت در افغانستان عوامل و انواع مختلف دارد، خشونت می‌تواند کلامی، فیزیکی، اقتصادی و… باشد.
یوسف‌زاده افزود در جایی خشونت اتفاق می‌افتد که اقتدار گروهی مردان زیر سوال می‌رود و عوامل بیرونی باعث شدت خشونت در زنان می‌شود. با توجه به ساختار فرهنگی و سیاسی افغانستان و تجربه چندین دهه جنگ، دیدگاه فرودستی به زنان بیشتر شکل گرفته است.
میترا مهران در صحبت‌های خود گفت آزار جنسی در محیط‌های کاری فعالیت را برای زنان سخت‌تر می‌سازد چرا که نگاه ساختارهای رسمی افغانستان بسیار مردسالارانه و متمرکز بر قدرت مردان است.
مهران افزود که ساختارهای موجود در افغانستان در سطوح مختلف به شدت مردانه است و این مانع رشد زنان شده و دیگر اینکه یک گفتمان سازنده در این حوزه صورت نگرفته است.
وی به این باور است ما نیازمند گفتمان ملی پیرامون حقوق زنان هستیم تا از طریق آن بتوانیم در افکار عمومی تغییر ایجاد کنیم و راه را برای فعالیت و پیش‌رفت زنان هموارتر و نقش آنان در جامعه پررنگ‌تر شود.
