نشست شانگهای و نقش کلیدی آن برای افغانستان

نشست مجازی شانگهای دو روز پیش به میزبانی ولادیمیر پوتین از طریق فضای مجازی برگزار شد. در این دور سران کشورهای روسیه، چین، هند، ایران، پاکستان، تاجیکستان، ازبیکستان و چند کشور دیگر اشتراک و سخنرانی کردند. رییس جمهور غنی نیز به نمایندگی از افغانستان در آن اشتراک و سخنرانی نمود.
نشست شانگهای در حالی برگزار شد که روند صلح و مذاکرات میان‌افغانی به بن‌بست خورده و آینده و دورنمای روند صلح نه برای دولت افغانستان و نه برای منطقه روشن نیست.

اما در این دور نشست کشورهای عضو شانگهای، فرصتی خوبی برای کابل ایجاد شده تا بتواند از انزوای بیشتر در روند صلح بکاهد و اجماع منطقه‌ای گسترده‌ای علیه گروه طالبان و سازمان‌های زیر مجموعه آن ایجاد نماید.
نشست شانگهای فرصتی استثنایی در یک برهه استثنایی برای کابل است، اگر بتواند از آن استفاده درست نماید.
بیانات و سخنان سران کشورهای عضو همه در محور همکاری منطقه‌ای، مبارزه با رادیکالیزم، مبارزه با مواد مخدر و تروریزم و همچنان حمایت از تلاش‌های دولت-دولت در این جهت استوار بود.
در این خصوص، افغانستان می‌تواند وجوه مشترکی زیادی با کشورهای عضو جستجو نموده و بالای آن سرمایه گذاری نماید.
ترافیک مواد مخدر، تروریزم، رادیکالیزم اسلامی و تحرکات ضد دولتی فصل مشترکی است که تقریباً تمام کشورهای عضو نشست شانگهای همانند افغانستان با آن به نوعی و به نحوی درگیر است. اگر افغانستان بتواند روی این فصل مشترک سرمایه گذاری کند، در جهت تقویت جایگاهش در روند صلح و اعتماد منطقه افزوده شده و به مثابه یک نماینده مشروع و مقتدر از ملتی مطرح می‌شود که در واقع قربانی تمام موارد یاد شده است.
در نشست شانگهای، با ایران، هند، روسیه، آسیای میانه و چین در جهت مبارزه با قاچاق موارد مخدر، تروریزم و رادیکالیزم به گونه بسیار موثر و منظم می‌توان همکاری کرد، کریدور ایجاد کرد و اتکا نمود.
اما این مامول در صورتی دست یافتنی است که تبعیت کورکورانه از واشنگتن هم در روند صلح و هم در عرصه سیاست‌های منطقه کنار گذاشته شود؛ چیزی که دست کم در چند سال پسین افغانستان به گونه تدریجی و سیستماتیک تضعیف کرده است. تضعیف افغانستان به گونه‌ای پیش رفته که اکنون روند صلح به میدان قماری بر سر هستی و نیستی نظام مبدل گشته است و متاسفانه امریکا نیز متحد مورد اعتماد و قابل اتکا نبوده/نیست.
دولت افغانستان نیاز دارد که روابطش را با کشورهای عضو نشست شانگهای تقویت کرده و از دهن بینی امریکا بکاهد، به ویژه با توجه به این که اکنون در کاخ سفید کسی ساکن می‌شود که طالبان را مشکل افغانستان تعریف می‌نماید و پاکستان را پنجاه مرتبه پر اهمیت برای کشور نسبت به افغانستان می‌داند.