قتل رازق، کار آمریکا یا برائت طالبان و پاکستان؟
محمد مرادی از فعالان فرهنگی و شببکه های مجازی در یاد داشتی به بررسی ترور جنرال رازق فرمانده پلیس قندهار پرداخته است. این یاد داشت را به شما خوانندگان تقدیم می کنیم.
ترور جنرال عبدالرازق فرمانده سابق پلیس قندهار در ۲۶ میزان، باعث بگومگوهای زیادی در شبکه‌های اجتماعی شد. طالبان در بیانیه‌های جداگانه، مسئولیت قتل فرمانده پلیس قندهار را به عهده گرفتند و درعین‌حال، ویدئوی مهاجم را نیز منتشر کردند. هم‌زمان با این، گمانه‌ای نیز شکل گرفت که گویا در لحظات پایانی نشستی که با حضور «زلمی ویسا» والی قندهار، جنرال «میلر» فرمانده نیروهای آمریکایی و جنرال رازق در دفتر والی قندهار برگزار شده بود، بین میلر و رازق مشاجره لفظی رخ داده و سپس درگیری فیزیکی اتفاق افتاده است. طبق این دیدگاه، میلر به نیروهای تحت امرش دستور داد که عبدالرازق را به گلوله ببندند و این‌گونه فرمانده پلیس قندهار کشته شد. طرفداران این گمانه، استدلال می‌کردند و یا می‌کنند که این نشست چنان محافظت شده بود که حتی یک سرباز افغان اجازه نداشت که با اسلحه وارد محدوده امنیتی شود؛ پس چگونه نفوذی طالبان توانست که به‌سوی عبدالرازق تیراندازی کند؟
یادداشت حاضر به این دو سؤال پاسخ می‌دهد. نخست این‌که تاکنون هیچ سندی دال بر درگیری بین میلر و رازق به دست نیامده است. این‌که به نقل از یک «منبع معتبر» از این درگیری، خبر داده شده، صرفاً جریان‌سازی رسانه‌ای است که بسیاری‌ها فریب آن را خورده‌اند. هرکسی می‌تواند در فضای مجازی با انگیزه‌های مختلف، به نقل از «منبع معتبر خیالی»، به‌منظور اهدافی که دارد، جریان‌سازی کند. تصویری نیز که جریان‌سازان برای ادعای خود منتشر کرده‌اند، کات و برش شده از فیلمی است که میهمانان جلسه از جمله رازق و میلر را در حال جابجا شدن و نشستن در دقایق اولیه جلسه نشان می‌دهد. این فیلم را اگر کامل ببینید، هیچ‌گونه تنش و درگیری در آن به ملاحظه نمی‌رسد.
به هرحال، تصویر زیر، مقامات افغان و فرمانده نیروهای آمریکایی را نشان می‌دهد که در حال خروج از محوطه دفتر والی قندهار هستند. در تصویر، هیچ‌گونه علائم درگیری و تنش بین رازق و میلر دیده نمی‌شود بلکه آنان به حرکت عادی خود ادامه می‌دهند. از این لحظه به بعد، حداقل تا همین لحظه نمی‌دانیم که مهاجم چگونه به‌سوی همین جمعیت که زلمی ویسا هم در بین آنان دیده می‌شود، شلیک کرده است. این‌که گفته می‌شود آمریکایی‌ها به نیروهای افغان اجازه نداده بودند که با اسلحه به محدوده نشست نزدیک شوند، درست نیست. شما در تصویر، یکی از نیروهای مسلح افغان را مشاهده می‌کنید که در محل حضور داشته است. از طرف دیگر، تا دیروز گفته می‌شد که در این حمله مسلحانه، به نیروهای آمریکایی آسیب نرسیده است اما دیروز عصر وزارت دفاع آمریکا از زخمی شدن یک ژنرال آمریکایی به اسم «جفری سمایلی» خبر داد و این موضوعی نیست که دروغ باشد. عکس این ژنرال را در کامنت می‌گذارم. این احتمال وجود دارد که مأموران سیا نیز در این حادثه زخمی و یا حتی کشته شده باشند اما آمریکا صلاح را بر آن دیده که سکوت کند.
اکنون سؤال این است که نفوذی طالبان چگونه به حساس‌ترین نقطه امنیتی راه یافته بود که باعث آبروریزی دولت افغانستان و آمریکا شده است؟
پاسخ به این سؤال، عرق شرمندگی و خجلت را برجبین مقامات دولتی از جمله اشرف غنی، رئیس امنیت ملی و وزرای دفاع و داخله می‌نشاند. اگر دولت افغانستان با مردم خود صادق باشد، قطعاً اسم معرّف نفوذی طالبان را برملا خواهد کرد و تصاویر دوربین‌های مداربسته و سایر اسناد را هم در اختیار رسانه‌ها قرار خواهد داد. نفوذی طالبان به‌احتمال زیاد توسط یک مقام عالی‌رتبه دولتی به این سمت گماشته شده بود. این مقام شاید یک وزیر یا یک والی باشد ولی نکته‌ای که نباید فراموش کرد، نفوذی طالبان در روند عادی استخدام و جلب و جذب، به امن‌ترین مکان ولایت قندهار راه نیافته بود. بارها نگارنده تأکید کرده است که ستون پنجم یا نفوذی‌های دشمن، در تمام سطوح دولت افغانستان حضور دارند. به‌عنوان‌مثال: در سال‌هایی که شبه‌نظامیان حزب اسلامی به رهبری حکمتیار، حملات انتحاری در کابل انجام می‌دادند و روزانه مردم عادی، نیروهای پلیس و ارتش را به قتل می‌رساندند، کسی تصور نمی‌کرد که ده‌ها تن از مقامات دولتی از جمله «فاروق وردک» وزیر سابق معارف و «جمعه خان همدرد» والی سابق چند ولایت، از کادرهای اصلی حزب اسلامی و از افراد مورد حمایت گلبدین حکمتیار باشند اما بعداً مشخص شد که چنین بوده است. در حال حاضر نیز همین‌گونه است. طالبان و همچنین مأموران سازمان اطلاعات پاکستان یا آی.اس.آی و سایر سازمان‌های اطلاعاتی کشورهای ذی‌دخل در قضیه افغانستان، در تمام ارگان‌های امنیتی، ادارات ملکی، پارلمان و سنای افغانستان نفوذ و حضور گسترده دارند. به نظر شما آیا «سید مصطفی کاظمی» وزیر اقتصاد، ژنرال «سیدخیلی» فرمانده پلیس قندوز، ژنرال «داوود داوود» فرمانده پلیس حوزه شمال، «برهان‌الدین ربانی» رئیس شورای عالی صلح، «عبدالمطلب بیگ» عضو مجلس، «احمدخان سمنگانی» عضو مجلس، «عبدالله لغمانی» معاون اداره امنیت ملی، «خان‌محمد مجاهد» فرمانده پلیس قندهار، ژنرال «مطیع‌الله خان» فرمانده پلیس ارزگان، «غلام حیدر» شهردار قندهار، «احمدولی کرزی» از افراد با نفوذ در قندهار، «فضل‌الرحمن چمکنی» عضو پارلمان، «شاه جهان نوری» فرمانده پلیس تخار، «عزیزالله کاروان» از فرماندهان ارتش افغانستان و سرانجام «عبدالجبار قهرمان» و عبدالرازق، در یک عملیات ساده توسط طالبان به قتل رسیدند؟ پاسخ منفی است، همه آنان در عملیات‌های پیچیده به قتل رسیدند که اگر همکاران و حامیان دولتی طالبان با این گروه همکاری نمی‌کردند، هرگز طالبان موفق نمی‌شدند که آنان را از بین ببرند. در اخیر تأکید می‌کنم که این یادداشت برای برائت آمریکایی‌ها از توطئه علیه مسلمانان و به خصوص افغانستانی‌ها تحریر نیافته زیرا کیست نداند که آمریکا دوست ما نیست اما مبارزه با آمریکا هم از خود راهی دارد که نباید در جنگ رسانه‌ای با این کشور، با شعور خوانندگان و مخاطبان بازی کرد و درعین‌حال، طالبان و پاکستان را از قتل عبدالرازق برائت داد.
مرادی دوشنبه 97/7/30
