سیمین بارکزی: طالبان در برابر مداخلات پاکستان سکوت کرده است
با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان مداخلات پاکستان در امور افغانستان بیشتر شده و اسلام آباد هر زمان که اراده کند و هر برنامه ای که بخواهد را در افغانستان بدون در نظرداشت حتی برخی عرف های دیپلماتیک و سیاسی انجام می دهد. سفر جنرال حمید رئیس آی اس آی پاکستان به افغانستان در اولین روز ورود طالبان به ارگ گواه این مدعاست.
سیمین بارکزی، عضو پیشین پارلمان افغانستان و از فعالان حقوق زن در این مورد گفت: «من بهعنوان خانمی که ۱۳ سال در بخش سیاسی در کشورم فعال بودم و همچنین در راه احقاق حقوق زنان، حقوق اطفال و مردم خود، مبارزه کردم، امروز برایم خیلی دردآور است که سران و سردمداران پاکستانی برای ما تصمیم میگیرند و در اینسوی سران حکومت طالبان هم روابط خیلی صمیمانهای با پاکستانیها دارند. درحالی که پاکستان علناً صدای مخالفت خود را در برابر آزادیهای زنان اعلان میکنند؛ آزادی که حتی اسلام برای آنها داده است نه قوانین اروپایی و جهان غرب.»
سردمداران پاکستانی برای افغانستان تصمیم میگیرند
بارکزی در گفت و گو با شفقنا افغانستان از سیاستهای پاکستان در قبال افغانستان انتقاد کرد و افزود: «سردمداران پاکستانی امروزه به نمایندگی از مردم افغانستان در مجامع ملی و بینالمللی حرف میزنند. مثلا در همین کنفرانس چند روز پیش سازمان همکاریهای اسلامی در اسلامآباد دیدیم که سردمداران پاکستانی چگونه در مورد سیاستهای افغانستان خود را دخیل میدانستند و به نوعی زیرکانه چگونه کارهای طالبان را به نزد جهانیان درست و اسلامی جلوه میدادند و وانمود میکردند که گویا رفتار و سیاستهای این گروه مطابق با فرهنگ حاکم بر افغانستان به پیش میرود.»
این عضو پیشین پارلمان در ادامه با انتقاد از سیاستهای طالبان در قبال آنچه که او «مداخلات پاکستان در امور افغانستان» میگوید، تصریح کرد: «موضوعی که واقعا ناراحتکننده است دخالت مقامات پاکستان در امور کشور و سکوت امارت اسلامی در برابر آنهاست که این موضوع برای همه مردم افغانستان واقعا دردآور است. ما در اول فکر میکردیم که اگر وعدههای طالبان تحقق پیدا کند شاید وضعیت بهتر شود. چون آنها وعدههای خوب زیادی میدادند که همینها سبب دلگرمی مردم شده بود. اما حالا دیده میشود آنچه را که پاکستانیها بگویند اینها عملی میکنند و این اصلا برای ما قابل تحمل نیست.»
طالبان فقط در حرف و گفتار تغییر کردهاند
بارکزی در ادامه گفت: «من تغییر آنچنانی در طالبان نمیبینم. تغییر و تفاوت فقط در گفتار آنها دیده میشود. البته ناگفته نماند در میان آنها هم افراد دلسوزی هستند که برای وطن و مردم بیچاره افغانستان کارهایی میخواهند بکنند، اما ایکاش همه طالبان این احساس را میداشتند. متاسفانه دولتی که امروزه تشکیل شده به نام امارت اسلامی، تنها متشکل از طالبان افغانستان نیست، بلکه در میان آنها طالبانی از دیگر کشورها نیز وجود دارند و از بیرون دیکته میشوند و برنامههای بیگانگان را پیاده میکنند. آنها طالبانی هستند که اصلا تغییری نکرده و هیچگاه تغییری هم نخواهند کرد. آنها میخواهند افغانستان هیچگاه دارای ثبات و اقتدار نباشد. متاسفانه دستهای زیادی در این مسئله پشت پرده بودند و هنوز هم هستند و کار میکنند.»
به گفته وی، «صحبتهایی که مقامات طالبان در حضور رسانهها میکنند خیلی تفاوت دارد با کردار و رفتار آنها در فضای واقعی. آنها در اوایل صحبت میکردند که مثلا حقوق زنان داده میشود، زنان حق کار دارند و سایر حقوق حقه آنها نیز مورد پذیرش خواهد بود، ولی هنوز که هنوز وضعیت زنان در حالتی از ابهام به سر میبرد.»
با حذف زنان حکومت طالبان زیاد دوام نخواهد آورد
این فعال حقوق زن در قسمت دیگر از صحبتهای خود تاکید کرد: «هر نظامی در هر کشوری که بیاید زن را باید بهعنوان نیمی از پیکر جامعه قبول کند. وقتی این نیم پیکر جامعه مصروف کار باشد طبعا آن نظام و آن حکومت پایدار خواهد بود. اگر این قشر از جامعه حذف شود مطمئن باشید که آن حکومت ماندگار نخواهد بود و به زودترین فرصت متلاشی خواهد شد. بنابراین، من به این باور هستم که حالا زنان افغانستان زنان بیداری هستند، چنانچه که حتی در بدترین شرایط مبارزه کردند و به همه دنیا در همه عرصهها از فرهنگی گرفته تا دانش و ورزش ثابت کردند که زن افغانستانی زن پرتلاش و شکستناپذیر است. بناً من فکر میکنم اگر حکومت فعلی میخواهد موفق باشد باید به خواستههای مشروع و حقوق حقه زنان تمکین کند، در غیر اینصورت نظام شان دوامدار نخواهد بود.»
به باور وی، «اگر طالبان به خواستهای تمام مردم افغانستان جامه عمل بپوشاند و وقع بگذارد ما میتوانیم امیدوار باشیم که در آینده افغانستانی بهتر خواهیم داشت، ولی اگر وضعیت به همین گونه ادامه پیدا کند هیچ امیدی نمیتوان به فردای بهتر داشت.»
وی با ابراز نگرانی نسبت به اوضاع جاری در کشور می گوید که ادامه بحران کنونی افغانستان را به سمت بدبختی و تباهی پیش میبرد: «وقتی بیگانگان در امور کشور دخیل هستند و برای کشور فقیر و بیچاره مثل افغانستان دیگران تصمیم میگیرند ما جز تباهی چیزی بیشتر نخواهیم دید. امیدوارم احساسات نیکی که وجود دارد و انسانهایی که سالها بهخاطر آزادی مردم افغانستان تلاش کردند بیدار باشند و اجازه ندهند که دیگران برای ما مردم تصمیم بگیرند.»