تنها فشار بین المللی می تواند طالبان را وادار به تشکیل حکومت مشارکتی کند
با گذشته چند روز از تسلط طالبان بر کابل و فرار اشرف غنی رئیس جمهور پیشین افغانستان، نگرانی ها در مورد نوع نظامی که طالبان قرار است تشکیل دهند در بین شهروندان کشور افزایش یافته است. اگر طالبان همچون گذشته بر تک محوری در حکومت پافشار کنند بروز یک جنگ خانمان سوز دیگر که نمی توان پایانی برای آن تصور کرد محتمل است.
علی اکبر جمشیدی نماینده پیشین مردم ولایت دایکندی در شورای ملی در گفت و گو با خبرگزاری رها می گوید تنها چیزی که می تواند فشار لازم بر طالبان جهت تشکیل یک دولت فراگیر آن طور که خودشان بارها و بارها این روزها قول داده اند را وارد کند جامعه بین المللی ست.
آقای جمشیدی می افزاید:«طالبان از انزوای بین المللی می هراسند.»
سناتور جمشیدی تاکید می کند این روزها طالبان نگران مشروعیت بین المللی خود هستند و به جز این هیچ اهرم فشار یا ترسی از داخل افغانستان برای تن دادن به حکومت مشارکتی احساس نمی کنند. اگر فشارهای جامعه بین المللی نباشد طالبان حتی حاضر نیستند از حکومت مشارکتی سخن بگویند.
آقای جمشیدی می گوید طالبان پیش از پیش اراکین حکومت محلی خود را در ولایات مشخص کرده اند و تنها کابل مانده که دست به هیچ تغییری نزده اند.
حکومت مشارکتی سمبلیک
نمایند مردم دایکندی در شورای ملی در بخش دیگری از سخنان خود می گوید طالبان حتی اگر تحت فشارهای جامعه بین المللی حاضر شوند حکومت مشارکتی تشکیل دهند، این حکومت مشارکتی سمبلیک خواهد بود.
آقای جمشیدی می گوید:« حکومت مشارکتی که طالبان از آن سخن می گویند حتی اگر تشکیل هم شود به گونه ای خواهد بود که قدرت اصلی اجرایی در دستان حلقه اول طالبان باشد و نمایندگان دیگر اقوام در بدنه های پایین جا داده شوند.»
تک روی طالبان و احتمال بروز یک جنگ داخلی دیگر
سناتور علی اکبر جمشیدی در ادامه تاکید می کند هیچ نیرو و قدرت داخلی اکنون جلودار طالبان نیست و اگر این گروه بخواهد تک روی های خود را ادامه دهد باید منتظر یک جنگ داخلی خانمانسوز دیگر بود.
امرالله صالح معاون اول اشرف غنی رئیس جمهور پیشین افغانستان اکنون به ولایت پنجشیر رفته و در کنار احمد مسعود فرزند احمد شاه مسعود آن طور که گفته می شود جبهه مقاومت علیه طالبان را تشکیل داده اند.
نماینده مردم دایکندی در شورای ملی در این مورد می گوید:«مردم از جنگ خسته شده اند اما منتظر حکومت آینده طالبان هستند: اگر طالبان به صورت تک محوری عمل کرده به دیگر اقوام فرصت حضور در قدرت را ندهند ممکن است جبهه مقاومت گسترده تر شود و جنگ داخلی دیگری با ابعاد وخیم شعله ور گردد.»
غنی فرار نمی کرد، موفقیت دولت همه شمول بیشتر بود
علی اکبر جمشیدی در ادامه می گوید مذاکرات صلح بین الافغانی در دوحه به مرحله حساس خود رسیده بود، فرار بود غنی با تشکیل حکومت موقت موافقت نماید و انتقال قدرت به صورت آرام صورت گیرد.
حتی زمانیکه مزار شریف سقوط کرد و کابل محاصره شد طبق توافق انجام شده از طالبان خواسته شد نیروهای خود را وارد کابل نسازد. طالبان نیز قبول کردند و عملیات های خود در دیگر ولایات را متوقف کردند و منتظر انتقال مسالمت آمیز قدرت شدند. با فرار غنی اما هرج و مرج در کابل حاکم شد و بسیاری از مسئولین حوزات کار خود را رها کردند و اینجا بود که طالبان برای جلوگیری از ناامنی های بیشتر وارد کابل شدند.
منتفی شدن پروسه صلح قطر و راه اندازی گفت و گوی تازه
نماینده مردم دایکندی در مجلس سنای افغانستان می گوید پس از تسلط طالبان بر کابل یک شورای هماهنگی با عضویت حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین، داکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای مصالحه ملی در زمان ریاست جمهوری غنی و گلبدین حکمتیار رئیس حزب اسلامی شکل گرفت تا با سران طالبان در مورد نوع نظام آینده گفت و گو کنند. از طرفی هم هیات رهبران احزاب و سیاسیون به پاکستان رفته بودند.
آقای جمشیدی می گوید:«بروسه صلح قطر عملا منحل شده چون سران طالبان به داخل افغانستان آمده اند و گفت و گوی جدید با آنها می بایست در داخل افغانستان انجام شود. »
وی تاکید می کند مذاکراتی که کرزی و عبدالله با طالبان داشته اند با حلقه دوم این گروه بوده و حلقه اصلی طالبان هنوز با شورای هماهنگی گفت و گو نکرده اند.
به باور سناتور جمشیدی باید منتظر ماند و دید طالبان تا چه اندازه به تعهدات خود در قبال حکومت همه شمول عمل می کنند.
حفیظ الله رجبی
