چامپا پاتل، مسوول آسیای جنوبی در سازمان عفو بین الملل، امروز (سه شنبه) هنگام نشر این گزارش گفت که آمار بیجا شدگان داخلی در افغانستان به 1.2 میلیون تن رسیده است، که افزایش چشم گیری را نسبت به سال 2013 (پنجصد هزار تن) نشان می دهد.
خانم پاتل افزود که سازمان عفو بین الملل سه سال قبل، آمار بیجا شدگان داخلی را در ولایات هرات، مزار شریف و کابل به ثبت رسانید و زمانی که امسال از وضعیت بیجا شدگان در این سه ولایت بازدید کرده است، در کنار افزایش آمار بیجا شدگان وضعیت بیجا شدگان داخلی به خاطر کمک های اندک و عدم رسیدگی به نیازمندی های اساسی شان به طور چشمگیری خرابتر شده است.
مسوول آسیای جنوبی در سازمان عفو بین الملل، خاطر نشان کرد که کاهش توجه جهان نسبت به افغانستان باعث شده تا وضعیت رقت بار کسانی را که در اثر درگیریها بیجا شده اند، فراموش شوند.
براساس گفته های پاتل؛ با وجود اینکه دولت افغانستان برای بیجا شدگان داخلی وعده های داده است، اما بیجا شدگان داخلی هنوز هم دسترسی به مسکن، غذا، آب نوشیدنی صحی، خدمات صحی، فرصت های شغلی و تعلیمی ندارند.
در همین حال، اولف بلومویست، پژوهشگر سازمان عفو بین الملل نیز در این نشست گفت: با وجود اینکه در سال 2014 پالیسی ملی بیجا شدگان داخلی، که یک سند ساختاری و مهم بود، طرح شد؛ اما این پالیسی تا کنون تطبیق و عملی نشده است.
آقای بلومویست افزود که امکانات برای تطبیق و عملی سازی این پالیسی، برای وزارت مهاجرین و عودت کنندگان که مسوولیت هماهنگی و تطبیق این پالیسی را دارد، در نظر گرفته نشده است و حتی بودجه برای عملی سازی این پالیسی تخصیص داده نشده است.
او از دولت و جامعه بین المللی خواست تا قبل از اینکه معضل بیجاشدگان داخلی به یک بحران تبدیل شود، باید به این معضل رسیدگی کند.
سازمان عفو بین الملل از حکومت افغانستان میخواهد، تا علاوه بر تطبیق پالیسی، به صورت عاجل نیازمندی های افراد بیجا شده را فراهم سازد.
بیجا شدگان نیز در این نشست گفتند که برق از بالای سر ما رد شده ولی برق نداریم، کودکان مان را مکاتب نمی پذیرد، آب آشامیدنی نداریم.
آنان از دولت خواست که حقوق شهروندیشان را پایمال نکند و به این قشر از جامعه نیز توجه کند.
