تداوم “جنبش روشنایی”؛ زنان بامیانی “چراغ عدالت” برافروختند

معترضان با حمل پلاکاردهایی که بر آنها، شعارهای”روشنایی حق ماست”، “تغییر مسیر توتا؛ تبعیض آشکار”، “ملل متحد، صدای ما را می شنوی؟” و “زندگی در تاریکی و فقر، سرنوشت ما نیست”،به چشم می خوردند، از دولت افغانستان خواستند تا “سیاست تبعیض و تعصب” را کنار گذاشته و به تمام شهروندان کشور به یک چشم بنگرد.

اعتراضات به تغییر مسیر عبور پروژه برق توتا که به جنبش روشنایی معروف شده است، در دو هفته گذشته شدت بیشتری یافته است. شماری از مقام های بلند پایه دولتی، رهبران احزاب سیاسی، اعضای مجلس نمایندگان، والی ها و شهروندان مناطق مرکزی کشور، واکنش های تندی به این تصمیم دولت نشان داده و حتا هشدار قطع رابطه با دولت داده اند.

زنان معترض در بامیان، این تصمیم دولت را عاری از توجهیات تخنیکی، نفاق افگنانه و در تقابل با ماده ششم قانون اساسی- این ماده به انکشاف متوازن در کشور تاکید دارد- و روحیه وحدت ملی خواندند.

صغرا عطایی یکی از این زنان معترض به خبرگزاری رها گفت که زنان بامیان با روشن کردن الیکین، در واقع چراغ عدالت را در افغانستان برافروخته اند:”به محرومیت دیرینه مناطق مرکزی کشور باید نقطه پایان گذاشته شود. ما خواستار تامین عدالت هستیم و برای دستیابی به خواست برحق مان که دسترسی به انرژی برق است، بپاخاسته ایم و برای برآورده شدن آن، با تمام توان مبارزه می کنیم”.

حاضر شدن دولت به مذاکره

گردهمایی زنان بامیان درحالی برگزار شد که ساعاتی پیش از آن، شورای عالی مردمی ای که باهدف دادخواهی برای عبور خط انتقال برق 500 کیلوولت از مسیر بامیان-میدان وردک، ایجاد شده است، با برگزاری گردهمایی گسترده در مصلای شهید مزاری در کابل اعلام کرد؛ در صورتی که دولت، تا دوشنبه هفته آینده در تصمیم اش تجدید نظر نکند، با خشم مردم روبرو خواهد شد. همزمان دولت افغانستان اعلام کرده است که تمایل به مذاکره با معترضان دارد و کمیسیونی را برای حل کردن این مشکل، تشکیل می دهد.

با این حال زنان معترض در بامیان گفته اند که هیچ دلیلی را که بر عبور خط انتقال برق توتا از مسیر سالنگ تاکید کند، نمی پذیرند و همگام با شورای مردمی، به اعتراضات خود ادامه می دهند.

راضیه اقبالزاده از دیگر زنان بامیانی گفت که فصل جدیدی در تاریخ افغانستان گشوده شده است:”باشندگان مناطق مرکزی دیگر تبعیض و تعصب را نمی پذیرند. آنان هیچگاهی دست به سلاح نبردند و در چهارده سال گذشته از دولت حمایت کردند، اما دولت در مقابل این رفتار صادقانه، آنان را نادیده گرفته است”.

اقبالزاده تاکید کرد که باشندگان مناطق مرکزی، دیگر محرومیت را نمی پذیرند و برای دستیابی به حق خود، از هر راه ممکن که به خشونت و عوامل غیر انسانی منتهی نشود، تلاش خواهند کرد.

پایان تاریخ تبعیض و تعصب

زنان معترض در بامیان با انتشار قعطنامه ای گفته اند که تاریخ ستم و تبعیض در کشور به سرآمده است و دیگر نمی توان در کنار خانواده هایی که در تاریکی مغاره ها زندگی می کنند، روشنایی را در انحصار کاخ های مجلل غاصبان قدرت نگاه داشت.

در قعطنامه آمده است که زنان بامیان، با جنبش روشنایی همگام و همراه اند و تا رسیدن به روشنایی، تامین عدالت اجتماعی و دستیابی به زندگی شرافتمندانه در کنار سایر اقوام کشور، از پا نخواهند نشست.

قعطنامه، اعتراضات مردمی به تغییر مسیر عبور پروژه توتا را بدور از هرگونه تعلقات قومی، سمتی و منطقه ای خوانده که هدف از آن درهم شکستن منطق تبعیض و قوم گرایی در کشور است:” این حرکت های اعتراضی در تقابل با هیچ یک از اقوام کشور قرار ندارند و فقط برای بنیان نهادن افغانستانی عاری از تبعیض فرزندان آینده این کشور، راه اندازی می شوند”.