بوی صلح به مشام می‌رسد!
بوی صلح به مشام می رسد و آرزو دارم تا نمردیم و چند صباحی درین مملکتِ جنگ‌زده، صلح را احساس کنیم. با توجه به پیش‌رفت‌های که در «دوحه» صورت گرفته، امیدواری‌ها را به وجود آورده تا این کشور پس از ۴ دهه انسان‌کشی، به صلح گذار نماید.
آتش‌بس دایمی، توافق بر تشکیل یک اداره ملی مؤقت که فرایند گذار به یک نطام غیرمتمرکز و همه‌شمول را که در آینه‌ای آن همه مردم خودرا ببیند، به ارمغان بیاید. تعدیل قانون اساسی، برگزاری انتخابات عادلانه و شفاف وتاسیس یک دولت مشروع و مردمی پس از اداره موقت یکی از آرمان‌های مردم ستم‌دیده مان است.
گذاشتن مرحم بر زخم‌های اجتماعی و حذف فاصله‌ها و افتراق از میان اقوم ساکنِ کشور و پایان بخشیدن به استبداد قومی و سیاست‌های انحصارگرایانه از آرزوهای است که در روند صلح و مذاکرات بین‌المیهنی توقع می‌رود.
رژیم کابل دست از تخریب روند صلح بردارد و نگذارد این شانسِ تاریخی از کف مردم به هدر برود. نسل جوان مان دیگر تاب و تحمل انقراض را در قوای مسلح ندارند و این همه داغ فرزند بر دل مادران و پدران بس است.
تراژیدی از دست دادن شوهران زنان جوان بس است و آه یتیمان مظلوم بس است. اگر مومن هستیم، پس به حرف خالق مان کنیم و«صلح» را «خیر» بپنداریم.
هارون معترف
