برای رسیدگی به آسیب دیدگان حوادث بشری و طبیعی 550 میلیون دالر نیاز است

عبدالله عبدالله در حالیکه از این فراخوان، به عنوان بزرگترین فراخوان یاد می کرد، عدم پاسخ مثبت مخالفان مسلح به صدای صلح دولت و تاکید آنان بر جنگ و پیامدهای احتمالی ناشی از آن و حوادث طبیعی مشمول سیلابها، برفکوچها، زلزله و حتی خشکسالی را دلیل اصلی ضرورت و نیاز افغانستان بهچنین فراخوانی عنوان کرد.
رئیس اجرایی، خطاب به جامعه بینالمللی اعلام کردکه کمکهای شان درسالهای گذشته در این عرصه، ضایع نشده و به دسترس مستحقین و قربانیان حوادث بشری و طبیعی قرار گرفتهاست.
سپس، رئیس اجرائیه کشور به ارائه ارقامی پرداخت که بر مبنای آن، به سه میلیون و دوصدهزار نفر متأثر از جنگها و حوادث طبیعی، یک میلیون و پنجصدهزار تن از سوء تغذیه و مصونیت غذایی، یک میلیون و سهصدهزار نفر کمک صحی صورت گرفته و در عینحال، به ششصدهزار بیجا شدۀ داخلی نیز رسیدگی شده است.
عبدالله عبدالله، پنجصد و پنجاه میلیون دالر را هدفی عنوان کردکه میتواند به چالشهای احتمالی در سال 2017 میلادی پاسخ مثبت داده و توسط آن به مشکلات عاجل مردم رسیدگی صورت گیرد.
وی در همینحال از تدوین پالیسیای که با نظرداشت واقعیتهای عینی ساخته شده است، سخن گفت و علاوه کردکه این فراخوان، خارج از تعهدات مالییی است که جامعه بین المللی در کنفرانس بروکسل به افغانستان نمودهاست.
دفتر مطبوعاتی ریاست اجرایی در خبرنامه ای نوشته است که آقای عبدالله بار دیگر به جامعه جهانی و کشورهای کمک کننده اطمینان داد که کمکهای شان در بهبود وضعیت افغانستان موثر بوده و در عینحال، دولت افغانستان آمادگی کامل برای هرگونه همکاری در این راستا را داشته و متضمنِ شفافیت و حسابدهی روندِکمکها و موثریت فعالیتها میباشد.
در این نشست، مارک باودن ناظم بشری سازمان ملل متحد، اندرس سوبرگ سفیر دولت شاهی سویدن برای افغانستان و دیجان پانیک ناظم برنامه اضطراری، در این فرا خوان حضور یافته، صحبت کرده و به پرسشهای خبرنگاران داخلی و خارجی پاسخ دادند.
مارک باودن ناظم بشری سازمان ملل متحد، دومین سخنران در این فراخوان بود که به ایراد سخن پرداخت و از چهارسال خدمتش در افغانستان یاد نمود و اینکه، امسال نمایانگر نیاز بیشتر به کمکهای بشری جامعه جهانی است.
وی نیز هدفِ این فراخوان را پنجصد و پنجاه میلیون دالر عنوان نمود و شمار نیازمندان جدی به آن را سه میلیون نفر برشمرد و افزود که از این کمکها در مجموع، پنج میلیون و هفتصدهزار تن مستفید میشوند.
آقای باودن سال روان میلادی را برای افغانستان، سال پُرچالش و استثنایی دانست و افزود که به استثنای سوریه، هیچ کشوری مثل افغانستان با موج مهاجران عودت کننده به کشور روبهرو نیست و این مساله، از یکسو به کمکهای بیشتر و از جانبی به هماهنگیهای گستردهتر نیازمنداست که باید با درایت طرح و تطبیق گردد.
وی ارتقای ظرفیت برای ارائه خدمات صحی، رسیدگی به مشکل سوء تغذی و آمادگی برای مدیریت حوادث طبیعی را بخشی از راهکارهایی دانست که باید به صورت جدی به آن توجه و پرداخته شود.
آقای باودن با مردم افغانستان صمیمانه ابراز همدردی کرد و از جامعه بشری خواست که به یاری مردم افغانستان شتافته و آنان را کمک نمایند.
سپس اندرس سوبرگ سفیر دولت شاهی سویدن برای افغانستان و به نمایندگی جامعه تمویل کنندگان، به ایراد سخن پرداخت و از افغانستان به عنوان کشوری با پیشینۀ چهل سال بحران و درگیری یاد نمود.
وی شمار نیازمندان افغان را بیشتر از نُه میلیون نفر ارزیابی کرد و هشدار دادکه در سال 2017 شمار بیجا شدگان از مرز 1500 تن در روز نیز افزایش خواهد یافت.
آقای سوبرگ از کشورش به عنوان هفتمین کشور کمک کننده در سطح جهان یاد کرد که در سال گذشته سی میلیون دالر برای رسیدگی عاجل به نیازمندان افغان مساعدت نموده و در سال روان نیز به همکاریهایش با دولت و مردم افغانستان ادامه میدهند.
سفیر سویدن در همینحال به استفاده بهینه از کمکهایی که صورت میگیرد اشاره نمود و به ارج گذاری به این فراخوان تاکید و به خاتمه دادن به رنجهای بی پایان مردم افغانستان تعهد کرد.
دی جان پانیک ناظم برنامه اضطراری، آخرین سخنران این فراخوان بودکه به نمایندگی از جامعه بشری صحبت نمود و برخلاف دیگران، به سال 2017 با دیدِ خوشبینانه نگریسته و گفت که افغانستان، دیگر کشور پس از جنگ نیست، بلکه کشوری است با برنامهها و پروژههای توسعهای و دستاوردهایی که نمیتوان کتمان نمود و دستکم گرفت.
وی با قاطعیت اعلام نمود “ما با شما «دولت و مردم افغانستان» هستیم و به دوام کمکهای مان متعهد و استوار میمانیم.”
آقای پانیک از انجام ده هزار عملیات در سال 2016 میلادی یاد نمود و از تلاش شبانه روزی 1500 کارمند ایمرجینسی و انتقال و مداوای 3300 زخمی در ایمرجینسی کابل و گشایش و فعال نمودن بخش جدید ولادی نسایی در ایمرجینسی پنجشیر تذکر داد.
وی همچنان تامین امنیت، مراقبتهای صحی، ایجاد دهلیزهای بشردوستانه و رسیدگی عاجل به قربانیان حوادث به ویژه در ولسوالیهای خطرناک را، مهم و موثر دانست.