با سقوط حکومت پیشین و تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و احیاء امارت اسلامی مردم افغانستان در یک بحران انسانی و اقتصادی شدیدی گرفتار شدند.
شدت این بحران ها به حدی ست که براساس هشدارهای سازمان های بین المللی از جمله نهادهای مربوطه سازمان ملل، درصد بالایی از مردم افغانستان در زمستان پیش رو با گرسنگی تمام عیار و مرگ احتمالی روبرو هستند.
در چنین فضایی، بازخورد وقایع افغانستان به گونه ای مطرح شده که توجه افکار عمومی افغان ها و مردم جهان از اصل ماجرا دور نگه داشته شده و معطوف مقدار و روش ارسال کمک های انسانی امریکا و دیگر کشورهای جهان به افغانستان شده است.
رسانه «Responsible Statecraft» طی مطلبی در هجدهم جنوری در ارتباط با کمک های انسانی امریکا به کشورهای دیگر می نویسد ایالات متحده امریکا با کمک های انسانی اش به کشورهای دیگر در حقیقت به دنبال نظامی گری خود است.
نویسنده مطلب تاکید می کند امریکا در حال حاضر در حالی خود را در قاموس یک کمک کننده بزرگ به افغانستان نشان می دهد که پیامدها و اثرات منفی سیاست های نادرست خود و شرکای خود در افغانستان را پنهان کرده است. ایالات متحده به جای این نسبت به جنایات هولناک خود در افغانستان به مردم این کشور پاسخگو باشد، افکار عمومی را در کمک های انسانی خود به مردم افغانستان مشغول نگه داشته است.
مطلب تاکید می کند سیاست گذاران امریکایی ممکن است از خود به دلیل سخاوتمندی شان در حق مردم افغانستان ستایش کنند اما حقیقت این است که این کمک های انسانی هرگز نمی تواند بحران های بی پایانی که امریکا در افغانستان خلق کرده است را حل نماید.
کمک های انسانی یک پاسخ اضطراری به حوادث است اما راه حل دائمی برای حل بحران ها به حساب نمی آید. از بعد تئوری، کمک های انسانی به عنوان آخرین گزینه زمانی ارائه می شود که سیستم های دیگر ناکام مانده اند. کمک های انسانی در حقیقت نوعی پاسخ به بحران های ناخواسته است.
نویسنده مطلب در ادامه تاکید می کند ایالات متحده امریکا در شرایط کنونی در حالی به دنبال مقدار و روش ارسال کمک های انسانی خود به مردم افغانستان است که فراموش کرده چه طور سیاست های نظامی گری نادرستش در خلق بحران های کنونی افغانستان نقش داشته است.
امریکا به جای تمرکز روی کمک های انسانی باید با یک دیپلماسی قوی بحران هایی که خود در افغانستان ایجاد کرده را حل کند. امریکا در زمان ترامپ با طالبان در دوحه توافق صلح امضا کرد اما هرگز نتوانست یا نخواست از کانال دموکراسی جنگ افغانستان را به پایان برساند. براساس گزارشات از توافق صلح چهارصد صفحه یی امریکا با طالبان تنها سه صفحه اش به بیرون درز کرد: چه کسی می تواند قسم بخورد که امریکا در تجهیز و حمایت از طالبان برای رسیدن به قدرت نقش نداشته است.
برخورد امریکا با جنگ و صلح افغانستان شبیه این است که «پطرول و گوگرد(کبریت) را به دست آتش افروز» بدهید و سپس چند سطل آب روی شعله های اتش بریزید و بدتر اینکه در ادامه نسبت به قربانیان آتش سوزی(زخمی ها و کشته شدگان) هیچ احساس مسئولیتی نداشته باشید.
مطلب در بخش پایانی می افزاید دولت بایدن با مسدود کردن دارایی های شهروندان عادی افغانستان قصد دارد طالبان را تنبیه کند: امریکا مردم افغانستان را به گرسنگی کشانده تا خروج اشتباه خود و نتایج غیرقابل پیش بینی این خروج را کتمان کند.
مردم افغانستان امروز قربانی سیاست ها و نظامی گری اشتباه امریکا در کشورشان هستند. پیامدهای مستقیم اشتباهات امریکا و سقوط نظام پیشین را امروز مردم افغانستان با محرومیت از «تحصیل، کار، آزادی بیان، استانداردهای زندگی، سقوط نظام صحی و تهدیدات امنیتی» پرداخت می کنند.
مترجم: حفیظ الله رجبی
