در روز جهانی کارگر، بامیانی ها به افزایش بیکاری در کشور اعتراض کردند

آنان با سردادن شعارهای “ما کار می خواهیم”، “ایجاد فرصت های شغلی وظیفه دولت است ” و “کارگر افتخار ماست”، از دولت خواستند تا هرچه زودتر برای برطرف سازی معضل بیکاری در کشور، بصورت جدی اقدام کند.

رمضان امید رئیس نمایندگی اتحادیه ملی کارگران افغانستان در بامیان در پایان این تظاهرات به خبرنگاران گفت که تنها نتایج تحقیقات این نهاد نشان می دهند که بیشتر از 100 هزار نفر در بامیان، از بیکاری رنج می برند.

آقای امید افزود که از سال گذشته تا کنون، نزدیک به پنجاه هزار نفر از شهروندان بامیان، بدلیل نبود زمینه کار، از کشور فرار کرده اند:” از دولت افغانستان می خواهیم که با استخراج معادن و ایجاد کارخانه های صنعتی، زمینه کار را برای کارگران کشور فراهم کند. دیگر نمی خواهیم که کارگر ما در کشورهای دیگر مورد توهین قرار بگیرد و یا هم در راه رسیدن به این کشور ها، جان خود را از دست بدهد”.

هشدار از افزایش جرایم
افغانستان از کشورهای فقیر است که به رغم برخورداری از کمک های هنگفت جامعه جهانی، اکثر شهروندان آن بیکار اند. این موضوع سبب شده در سالیان اخیر، صدها هزار تن از شهروندان کشور به امید یافتن کار و دستیابی به زندگی بهتر، راهی کشورهای دیگر از جمله ممالک اروپایی شده اند.

محمدعلی یکی از کارگران بامیان می گوید که در یک سال گذشته حتا یک روز هم کار نکرده است:” بیکاری نه تنها در بامیان بلکه در کل افغانستان بیداد می کند، ما همه روزه برای یافتن کار از خانه بیرون می شویم اما عصر روز، بدون اینکه حتا یک افغانی بدست آورده باشیم، به خانه برمی گردیم”.

محمدعلی هشدار داد؛ در صورتی که دولت هرچه زودتر در زمینه ایجاد فرصت های شغلی برای کارگران اقدام نکند، کارگران بامیان نیز مجبور می شوند که مانند سارقان مسلحی که در شاهراه های میدان وردک و پروان دست به سرقت اموال مردم می زنند، اقدام به دزدی و راهزنی کنند.

دردسر های جوانان تحصیلکرده
این تنها کارگران عادی نیستند که از بیکاری به ستوه آمده اند. نبود فرصت های شغلی، زندگی را برای جوانان تحصیلکرده کشور نیز دشوار کرده است. بیشتر کسانی که کشور را ترک می کنند نیز، افراد تحصیلکرده هستند.

هرچند دولت از سال گذشته بدینسو، اقدام به راه اندازی برنامه کاریابی در چندین ولایت کشور کرده است، این برنامه اما موثریت چندانی نداشته است. این برنامه درحالی راه اندازی شده است که بیشتر از بیست و پنج هزار بست خالی در ادارات دولتی کشور وجود دارد، اما تاکنون از ظرفیت های موجود، برای پر کردن این بست ها استفاده نشده است.

با این حال، کارگران معترض در بامیان، با صدور قعطنامه ای از دولت خواسته اند که باید هرچه زودتر بدون درنظرداشت هرنوع تعلقات قومی، نژادی و جنسی، افراد شایسته ای را در این بست های خالی استخدام کند.

در قعطنامه آمده است که دولت باید ضمن توجه به مشکلاتی چون حقوق کم، بی سرپناهی و حقوق تقاعدی کارگران، با روی دست گرفتن برنامه های موثر، امنیت کشور را تامین کند تا زمینه های کار، بصورت بهتری برای شهروندان کشور، فراهم گردد.

قعطنامه تاکید کرده است که دولت باید در مطابقت با کنوانسیون های سازمان کار که افغانستان نیز آنها را پذیرفته است، در کنار تلاش برای تامین عدالت اجتماعی و فقر زدایی، از کار اجباری زنان و کودکان و اعمال فشار بر آنان، جلوگیری کند.

پیشینه روز جهانی کارگر به 130 سال پیش از امروز بر می گردد. 130 سال پیش در نخستین روز ماه می، هزاران تن از کارگران، تاجران و مهاجران در شیگاکو ایالات متحده آمریکا، با راه اندازی تظاهراتی، خواستار کاهش ساعات کاری تا هشت ساعت در روز شدند. این تظاهرات اما با برخورد خشونت آمیز نیروهای پولیس مواجه شد. آنان به روی معترضان آتش گشودند که در نتیجه آن، چهارتن کشته شدند. از آن روز تا کنون، همه ساله از نخستین روز ماه می به عنوان روز جهانی کارگر، در سراسر دنیا، گرامیداشت به عمل می آید.

زمان احمدی- بامیان