پاکستان با حمایت از طالبان در اصل گور خود را کنده است!

در سراسر پاکستان بحث نابودی احتمالی دولت پاکستان توسط ناسیونالیزم پشتون مطرح است.

براساس تحلیلی از «دیدگاه های استراتژیک گروه تحقیقی سیاست» که دوازده دسامبر در رسانه هندی «اِی اِن آی» نشر شد، پاکستان در برخورد با جامعه پشتون و دیگر جوامع قبیله یی همان اشتباهی را تکرار می کند که در گذشته با جامعه بنگالی در شرق کشور خود داشت. ارتش پاکستان در جنگ بنگال شکست سنگینی خورد و در نهایت بنگال از پاکستان جدا شد و کشور مستقل بنگلادش شکل گرفت.

قوم پشتون در دو طرف خط دیورند زندگی می کنند و این کاملا طبیعی هست که بخواهند متحد شوند و در هر طرفی که خواستند زندگی کنند.

براساس تحلیل بالا، احساس قبیله و قوم گرایی در میان پشتون های هر دو طرف خط دیورند بسیار زیاد است و تبعیض و ظلم سیستماتیکی که توسط حکومت نظامی-سیاسی پاکستان بر آنها تحمیل شده نوعی حس نفرت و انتقام را در آنها افزایش داده است.

ظلم و ستمی که دولت پاکستان در حق پستون ها در گذشته روا داشت علاوه بر ایجاد جرقه احتمالی جنگ داخلی سبب نزدیکی و اتحاد ولایات خیبرپشتونخوا و بلوچستان پاکستان با افغانستان شد.

آغاز احتمالی جنگ داخلی در پاکستان از سوی پشتون ها از حس درونی بدی ست که آنها نسبت به حکومت پاکستان دارند، حس بدی که برای تحریک شدن نیاز به ابزار بیرونی ندارد.

به عبارت دیگر، در دوره اول امارت اسلامی طالبان در دهه 1990 میلادی در افغانستان، ارتش پاکستان تصور می کرد طالبان خط دیورند را به رسمیت خواهند شناخت در حالیکه طالبان عکس این قضیه عمل کردند: طالبان خط دیورند را به رسمیت نشناختند و ناسیونالیزم پشتون را ترویج نمودند.

قوم پختون(پشتون) با این سرنوشت خاص زندگی می کند: آنها در طول تاریخ به ضرب گلوله کشته شده اند، با فنس کشی از هم جدا شده اند و توسط ماشین حکومتی سرکوب گشته اند اما حس قبیله و قوم گرایی خود را رها نکرده اند.

براساس تحلیل ذکر شده، پشتون ها در چنین وضعیت آپارتاید گونه ای(سیستم تبعیض آمیز) گزینه های کمی دارند: یا باید کار را رها کنند یا اینکه در طرح های سیاست خارجی حکومت پاکستان هیزم جنگ شوند. گزینه دیگر این است که به پا خیزند و یک جنگ داخلی علیه حکومت پاکستان به راه بیندازند.

حفیظ الله رجبی