بامیانی ها؛ به دولت اعتماد ندارند!!

نبود میدان هوایی معیاری و ناامنی راه های مواصلاتی منتهی به بامیان، نبود برنامه ای جامع برای رشد گردشگری، سبب شده است که این صنعت درآمدزا، در چند سال گذشته رشد چندانی در این ولایت نداشته باشد.

هرچند انتخاب بامیان به عنوان نخستین پایتخت فرهنگی سازمان سارک و جشنواره های بزرگ فرهنگی که با حمایت مالی برخی از موسسه های کمک کننده از چند سال بدینسو در این ولایت برگزار می شود و فرصت هایی را برای توسعه گردشگری در این منطقه امن فراهم کرده است اما دولت نتوانسته است آنگونه که باید از این فرصت ها استفاده کند؛ برگزاری جشنواره سارک با کمی و کاستی های فراوانی که داشت، این موضوع را به خوبی ثابت می کند.

اینک عضویت بامیان شبکه شهرهای خلاق جهان در بخش فرهنگ بومی و صنایع دستی، فرصت دیگری را برای رشد گردشگری در این ولایت فراهم کرده است. اما دولت این بار از این فرصت چگونه استفاده خواهد کرد و بامیانی ها چقدر به این موضوع امیدوارند؟ خبرنگار خبرگزاری رها در زون مرکز، این موضوع را با اقشار مختلف باشندگان بامیان در میان گذاشته و جویای نظر آنان شده است:

امیر شریف، فعال فرهنگی:

یک ضرب المثل قدیمی است که می گوید: پیش طبیب چه می روی، پیش کسی که تجربه دارد برو. تجربه ای که ما داریم، دولت افغانستان به ویژه در سطح مرکز و تا حدودی هم در سطح محلی نتوانسته است از فرصت های پیش آمده استفاده کند. مطابق این تجربه فکر نمی کنم دولت بتواند این بار نیز از فرصت استفاده کند. خوشحال هستیم که به بامیان به عنوان یکی از شهرهای خلاق جهان انتخاب شده است. من مطمئنم آنچه که مربوط مردم، جوانان، نهادهای مدنی و فرهنگی بامیان می شود، بخوبی انجام خواهد شد و آنان همانگونه که در چهارده سال گذشته درخشیدند و این ولایت را پایتخت فرهنگی سارک و شهر خلاق ساختند، بازهم در همین سطح و با همین صداقت و خلاقیت به فعالیت های شان ادامه خواهند داد اما دولت افغانستان خودش به خوبی وظیفه اش را می داند و ماهم آن را در مواردی یاد آوری کرده ایم. فعالان مدنی بامیان هم در چهارده سال گذشته، بارها با زبان صریح طنز کار خانگی دولت را یاد آوری کرده اند. فقط می توانیم امیدوار باشیم و از دولت بخواهیم که بیشتر از این در حق مردم بامیان جفا نکنند و وظیفه شان را در قبال حرکت های انسانی مردم بامیان که در چهارده سال گذشته صورت گرفته اند، انجام دهند و بی تفاوت نباشند.

حسینداد احمدی، فعال مدنی:

من متاسفانه خیلی به این مساله باورمند نیستم، چون ما دو تجربه منفی داریم در این زمینه: انتخاب غزنی به عنوان مرکز ثقافت اسلامی و بامیان به عنوان نخستین پایتخت فرهنگی کشورهای عضو سازمان سارک. دولت در این دو مورد نتوانست از این فرصت ها به گونه درست استفاده کند. ناامنی ها و حضور بعضی افراد متعصب در پست های دولتی که نمی خواهند به این مسائل توجه شود و یاهم این موضوعات را نمی فهمند، چالش هایی است که باعث می شود تا از این فرصت ها به گونه درست استفاده نشود. من باورمندم که انتخاب شدن بامیان به عنوان یکی از شهرهای خلاق جهان هم قربانی همین افکار و اندیشه ها و نا امنی ها خواهد شد اما حداقل این توقع را می توانم داشته باشم که اداره محلی بامیان از این موضوع به گونه درستی تجلیل کند و رسانه های بامیان و افغانستان نیز این موضوع را بگونه گسترده پخش کنند تا زمینه حضور توریستان به بامیان فراهم شود. در صورتی که چنین شود بازهم افغانستان و بامیان به عنوان جزئی از آن، از لحاظ فرهنگی رشد خواهد کرد.

ابراهیم تولا، روزنامه نگار:

باتوجه به کارهای خلاقانه ای که در ابعاد مختلف در این سرزمین صورت گرفته، بامیان به عنوان یکی از شهرهای خلاق جهان توسط یونسکو نامگذاری شده است. این نامگذاری فرصت خوبی را برای جلب توجه جهانی به این منطقه فراهم کرده و دیگر بامیان یک نام فراموش شده نیست. ولی چگونگی استفاده از این فرصت برمی گردد به دست اندرکاران و به خصوص حکومت مرکزی و محلی بامیان که باید از آن به صورت درست استفاده کنند. ولی باتوجه به تجربه های گذشته، انگیزه و ظرفیت استفاده از این فرصتها و حداقل جذب جهانگردان نه در دولت چه در سطح مرکزی و چه محلی وجود ندارد، از همین رو امیدواری زیادی هم وجود ندارد.

عبدالله نصرت، دانش آموخته رشته گردشگری:

من فکر می کنم دولت توان آن را دارد که از این فرصت استفاده کند اما نمی خواهد که فرصت های این چنینی به نفع مردم بامیان تمام شود. رفتار متعصبانه حکومت مرکزی با مناطق مرکزی از جمله بامیان در چهارده سال گذشته، این موضوع را به خوبی ثابت کرده است. با آنکه بامیان به دلیل داشتن امنیت و جاذبه های منحصر به فرد طبیعی، تاریخی و فرهنگی، مناسب ترین مکان برای رشد صنعت گردشگری به شمار می رود اما دولت افغانستان تاکنون نخواسته از فرصت های پیش آمده برای رشد این صنعت در بامیان استفاده کند. دولت تاکنون حتی به وعده هایی که برای آماده سازی بامیان برای برگزاری جشنواره های سارک داده بود عمل نکرده است، با چنین وضعیتی، این بار هم چندان خوشبین نیستم که دولت بخواهد از این فرصت به نفع بامیان استفاده کند. متاسفانه آنگونه که انتظار می رفت، پس از برگزاری دو دور از جشنواره سارک در بامیان، آمار گردشگران خارجی دیدار کننده از این ولایت به دلیل نبود برنامه ای مناسب برای معرفی جاذبه های گردشگری این ولایت، افزایش چندانی نداشته است. این موضوعات به خوبی نشان می دهند که دولت با فرصت  های پیش آمده برخورد سهل انگارانه داشته است.

آزاده احسانی، دانشجو:

دولت هیچ وقتی به فکر بامیان نبوده است. ولایت هایی که تنها قوم خاصی در آنها زندگی می کند و پست های کلیدی دولتی نیز در انحصار آنها است، در پانزده سال گذشته شاهد تحولات بزرگی بوده اند، بزرگترین پروژه های انکشافی و بازسازی در این ولایات تطبیق شده اند اما مردم بامیان هنوز از نداشتن برق که یکی از ابتدایی ترین ضروریات زندگی امروزی است، رنج می برند، بماند که این ولایت از کمک های جامعه جهانی و پروژه های بزرگ انکشافی هیچ بهره ای نبرده است. با توجه به این موضوع به صراحت می توانم بگویم که دولت هیچگاهی خوبی بامیان و بامیانی ها را نمی خواهد و به یقین عضویت بامیان در شبکه شهرهای خلاق جهان هم قربانی تعصب انحصارگران قدرت خواهد شد و آنان تمام تلاش خود را بر این متمرکز خواهند کرد که این فرصت هم مانند فرصت های گذشته از دست برود و بامیان نتواند سودی از آن ببرد. هیچ اعتمادی به دولت مرکزی ندارم و انتظاری هم نمی توانم از آن داشته باشم.

آنچه از این نظرات می توان فهمید، فاصله ای است که میان مردم بامیان و دولت مرکزی ایجاد شده است. با این حال دیده شود که دولت مرکزی و در راس آن رئیس جمهور غنی که در زمان مبارزات انتخاباتی اش وعده سپرده بود که بامیان را به یکی از مراکز توریستی در سطح منطقه تبدیل می کند، چگونه از فرصت پیش آمده برای رشد گردشگری در بامیان و جلب اعتماد دوباره باشندگان این ولایت استفاده می کند.