فقدان تقوای سیاسی در بین سیاسیون کشور

سیاسیون ما به آنچه می گویند اعتقاد وباورندارند لذا عمل کردشان بسیار متفاوت است با آنچه پشت تربون می گویند،
کسی طبق گفته های خود عمل می‌کند که ایمان داشته باشد.
نویسندگان ما فقط می نویسند، به آنچه می نویسند، ده، درصدعمل نمی کنند یعنی که اعتقاد ندارند، کسی معتقددانه می نویسد که درست فهمیده باشد، عدم فهم جهل است، تعصب، بربریت، تحجر، بی حیایی، حتی خوکشی، ودیگرکشی، حتاکی، تکبر، زایده جهل است دیکل ظلم فرزند نامشروع جهل است که ازنداشتن اعتقاد نشات می گیرد. اگرکسی گرفتار یکی از این عنوانها درنوشتار و گفتارخود شود، اول باید برگردد ازخود جهل زدای کند بعد بنویسد تا به آنچه می گوید ایمان پیداکند. دراین صورت هیچ شیعه‌ای برعلیه شیعه دیگر نمی نویسد دستش می لرزد که خنجر به پهلوی برادرش فروکند
اینکه ما راحت برعلیه یکدیگر و یک شیعه و پیرو اامیرالمومنین کتاب می نویسیم تحلیل می کنیم دشمنی وعداوت و تعصب به خرج می دهیم ازعدم ایمان ماست از جهل و نفهمی ماست، نمی فهمیم که این گفتار و نویشار ما چقدر زهرآلود و شیطانی است و چه تأثیرمنفی و خطرناک اجتماعی در میان جامعه شیعیان دارد وآن شریان اصلی روابط جامعه تشیع را پاره می کند
به آنچه می گویم ذره ای اعتقاد نداریم.

فهیمی بزرگمهر