از ماست که بر ماست/فرزندان و فامیل اینها کجا تشریف دارند؟
«نیچه» جمله معروفی دارد با این مضمون «هنوز مشخص نشده که سوختن ستمگر در دوزخ آن دنیا، چه سودی برای مردم ستمدیده ی این دنیا دارد.»
سال هاست که در آتش جنگ، فقر، ناعدالتی و نابرابری می سوزیم. در سنگرها ایستاده ایم، در انقلاب ها به خاک و خون کشیده می شویم، پدر، مادر، فرزند، همسر … را از دست داده ایم و می دهیم . آخرش دعای ختم می کنند و می گویند؛ باشد توشه آخرت تان.
این در حالی ست که عالی جنابان سردمدار و سیاسی؛ شش گوشه دنیا قصرها ساخته اند، تجارت شان به راه است، عزیزان شان با بهترین امکانات زندگی می کنند و لذت می برند، خودشان هم در داخل قصرهای محافظت شده و موترهای لوکس زرهی به ریش و حماقت ما می خندند.اما ما را تشویق به مبارزه، جهاد و صبر و شکیبایی در مقابل فقر، بدبختی، فلاکت و فراق عزیزان مان می کنند اگر انتقادی هم از ما سر بزند گویند ما خو چهل سال مبارزه کردیم و خون دادیم.
عالی جنابان شما از خون مردم تجارت کردید از اعتماد و حماقت مردم استفاده سو نمودید برای نسل اندر نسل خود بهشت های زرین در همین دنیا ساختید حال ما را حواله به آخرت می کنید که اجرتان در آن دنیا محفوظ است!
مگر فرزندان ما ، عزیزان ما با مُفت خوران شما فرقی دارد! مگر ما مستحق زندگی با آسایش نیستیم ! مگر نه اینکه برای رسیدن تان به این شأن و شوکت و زر و زور چه انسان هایی که قربانی نشده اند! ما ولو احمق هستیم شما خجالت بکشید. ما اجر خود و جزای ستمگر را در اخرت نخواستیم!
سید باقر واعظی
