در یک جامعه تکثر گرا رقابت انحصار را می شکند

تعدادی از عزیزان آقای وکیل ابراهیم‌زاده را ملامت می‌کنند که چرا حزب تاسیس کرده است؛ به نظر حقیر:

یک. در یک جامعه تکثرگرا به جای ملامت، همگان را تشویق کنیم که از امکانات دست داشته خود جهت خیر عمومی استفاده و رقابت کنند. تنها در همین صورت است که دیوار انحصار می‌شکند و جریان‌های سیاسی مختلف برای بقای خود، مجبورند که معیارها را رعایت و به وظایف اصلی خود عمل کنند. در عرصه تحصیلات عالی، معارف و رسانه‌ها از نزدیک این موضوع را تجربه کرده‌ام. هر کدام با روش خود کار می‌کنند و خیری به مردم می‌رسانند؛ ولو اندک. یقینا در پایان وقت از آن‌های که خود را مطابق شرایط عیار نکنند، جز اسمی باقی نخواهند ماند و از گردونه رقابت بیرون رانده می‌شوند. صدق قانون بقای اصلح در جهان طبیعی و انسانی یکسان است.

دو. سرمایه احزاب، میزان مشارکت در ساختار سیاسی و اثر گذای بر تحولات و قدرت است که از طریق کسب جایگاه و منزلت اجتماعی بین مردم، حاصل شدنی است.منبع این مهم متنوع است؛ چون کیاست و هژمونی شخصی، فداکاری فردی، توان مدیریت منابع عمومی جهت مصرف برای ارایه خدمات عمومی، استفاده از امکانات شخصی برای مردم، خلق آرمان‌های جدید،تلاش برای محرومیت‌زدایی از یک مجموعه …… اینکه از کدام منبع بهره جسته می‌شود، به خصوصیات پیشگامان و کارکرد احزاب بستگی دارد. بدون شک داشتن ثروت شخصی در پیشبرد کارهای حزبی یک نقطه مثبت. البته تنها عامل موفقیت هم نیست.

سه. حزب آقای ابراهیم‌زاده نه اولین جریان انشقاقی در حزب وحدت است و نه آخرین حزبی که در لیست قطور احزاب شیعی و هزارگی افزوده می‌شود. زاد و ولد حزب در جامعه ما مانند تولید نسل ابدی است. پس اگر وضعیت سیاسی موجود را نامطلوب و تکثر احزاب را سم مهلک قلمداد می‌کنیم و دغدغه انسجام هزاره را در سر داریم، بایسته این است که به صورت بی‌طرفانه به علل و دلایل اصلی این پراکندگی توجه کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که چرا نمی‌توانیم مزاری گونه عمل کنیم؟ چرا باهمدیگر با دوستان روزهای سخت خود کار نمی‌توانیم؟ چرا حتی گاه در برابر خواسته‌های وحدت طلبانه مقاومت شده است و می‌شود؟ اگر معضل اساسی شناسایی و اقدام همگانی برای رفع بنیادی آن صورت نگیر، گفتگوهای فعلی حلال مشکل امروز ما نیست. در غیر این، مدعیان رهبری سیاسی را بجای ملامت، تشویق کنیم و حتی اگر می‌توانیم کمک. بگزاریم هر کسی مطابق روش خود در عرصه سیاسی کار کنند. البته چون کارشان به سرنوشت تک تک ما اثر می‌گذارد، حق نقد محفوظ است و از طرح مباحث اصلاحی و انتقادی رنجیده خاطر نشوند.

داکتر امان فصیحی