افغانستان اگرچه به «بازی بزرگ» معروف است و هر افغان از شنیدن شکست های ابرقدرت هایی چون بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی در کشورشان به خود افتخار می کنند، اما نکته تلخی که در این میان همواره نادیده گرفته می شود انبوه قربانی های جانی و مالی ست که شهروندان مظلوم افغانستان در طول تاریخ به ویژه تاریخ معاصر متحمل شده اند.
در این راستا هنوز آثار شوم به جا مانده از تجاوز گسترده ارتش سرخ در افغانستان پاک نشده بود که مردم قهرمان و مظلوم افغانستان به دام طالبان متحجر افتادند. اگرچه داستان طالبان با حمله امریکا به افغانستان در سال 2001 اندکی به دست فراموشی سپرده شد اما دیری نپایید که اژدهای یخ زده طالبان به کمک اربابان خارجی و مزدوران داخلی دوباره زنده شد و این بار کشنده تر از قبل به حرکت مرگبار خود ادامه داد.
تنها چند سال بعد از 2001 افغانستان در جنگی ناجوانمردانه که با عنوان جنگ با تروریزم از آن یاد می شود، گیر افتاده است؛ جنگی که بیشتر برای جنرالان پاکستانی و کاخ سفیدنشینان سود داشته و برای افغانستان و مردمش جز بدبختی بیشتر چیز دیگری به دنبال نداشته است. جنگ افغانستان که طولانی ترین جنگ امریکا به شمار می رود با امضای توافق نامه صلح طالبان-امریکا وارد فاز خوشبینی و امیدواری شد و جدای از اماواگرهای امضای توافق نامه صلح امریکا با طالبان بسیاری بر این باور بودند که سرانجام قرار است جنگ در افغانستان به پایان برسد.
این امیدواری اما از همان ابتدا با نگرانی همراه بود چون در امضای توافق نامه صلح با طالبان، امریکا یک جانبه به میدان رفته بود و علاوه بر دیگر سهامداران عمده در افغانستان حکومت افغانستان نیز به حاشیه رانده شده بود. دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، تنها به فکر این بود که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آینده این کشور بتواند با امضای توافق نامه صلح با طالبان به نوعی افکار عمومی مردمش را به سوی تحقق وعده های انتخاباتی خودش منحرف کند. این عجله ترامپ برای امضای توافق نامه صلح با طالبان سبب شد یک کار اصولی و اساسی که مستلزم درنظرداشت تمام جوانب برای ختم جنگ در افغانستان باشد، صورت نگیرید و تطبیق توافق نامه صلح از همان ابتدا با مشکل روبرو شود.
در حال حاضر که نه طالبان آتش بس طولانی مدت را پذیرفته اند و نه گفت و گوهای بین الافغانی آغاز شده می توان گفت توافق نامه صلح امریکا با طالبان نیز به بن بست خورده است. از سویی هم دیگر سهامداران جنگ و صلح در افغانستان که از حاشیه نشینی در پروسه صلح افغانستان خسته شده اند و دوست ندارند امریکا یک تاز میدان در افغانستان باشد بیکار ننشته اند و با نفوذی که بر طالبان دارند مانع اجرای توافق نامه واشنگتن و طالبان شده اند.
در این رابطه شنیده می شود که یک جریان تازه به نام «جنبش حزب ولایت» در میان طالبان شکل گرفته تا چوب لای چرخ اجرای توافق نامه صلح امریکا با طالبان بگذارد.
در گزارش تازه سازمان ملل در باره توافق نامه صلح امریکا با طالبان، رابطه طالبان با القاعده و حضور داعش در افغانستان که در 29 می آماده و در یک جون چاپ شد آمده است یک جنبش تازه به نام حزب ولایت در اعتراض به امضای توافق نامه امریکا با طالبان ایجاد شده که می تواند اجرای این توافق نامه را با مشکل روبرو کند.
به نظر می رسد این جنبش توسط جنگجویان طالبان و برخی رهبران این گروه که نسبت به امضای توافق نامه صلح با امریکا نظرات متفاوت داشته اند ایجاد شده است.
براساس این گزارش، اعضای دفتر سیاسی طالبان در قطر که روند امضای توافق صلح با امریکا را به پیش می بردند تمام جزئیات را با جنگجویان و برخی فرماندهان ارشد این گروه در میان نگذاشته اند و این خود سبب بروز دو و چند دستگی میان طالبان شده است.
به هر صورت آنچه واضح است حتی اگر امریکا به ظاهر نشان دهد که در چارچوب توافق نامه صلح با طالبان نیروهای نظامی اش را از افغانستان خارج می کند باز هم به موفقیت این توافق نباید امیدوار بود چراکه این توافق از همان ابتدا می لنگید. خروج امریکا در این شرایط همان ایده آل طالبان است که اربابان خارجی آنها و دیگر سهامداران جنگ در افغانستان که رقبای امریکا در منطقه به شمار می روند سخت به دنبال آن هستند.
از سویی هم با خروج امریکا از افغانستان رابطه طالبان با القاعده یک بار دیگر مستحکم شده و همان داستان تکرایی تروریزم در افغانستان اتفاق می افتد.
در چنین وضعیتی باید گفت که توافق صلح امریکا با طالبان به گونه ای ست که دو طرف به یکدیگر اعتماد ندارند و علی رغم ادعاهای ظاهری مقامات دو طرف این توافق پاشنه آشیل های زیادی دارد.
از سویی هم با استناد به گزارش ذکر شده باید گفت حضور داعش نیز به پیچیدگی اجرای توافق نامه صلح امریکا با طالبان افزوده است.
