سفر خلیل زاد به کابل، دیدار و گفت و گو با مقامات افغان از جمله رئیس جمهور غنی و دکتر عبدالله عبدالله و اظهارات ناامیدکننده او نشان داد که مذاکرات صلح امریکا با طالبان و رویای امضای توافق نامه صلح بین دو طرف هنوز در خم یک کوچه است.
این در حالی ست که در دوره های قبلی مذاکرات مستقیم خلیل زاد با طالبان دو طرف روی اصول به توافق رسیده بودن. «خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، تعهد طالبان به عدم استفاده از خاک افغانستان توسط داعش و القاعده برای تهدید امریکا، اعلام آتش بس و هدف قرار ندادن نیروهای امریکایی و افغان توسط طالبان و مذاکره مستقیم با حکومت افغانستان» از اصولی هستند که به نظر می رسد امریکا با طالبان روی آنها به توافق رسیده اند.
سخن اصلی و منشأ تمام اماواگرها اما در تطبیق و جزئیات این اصول نهفته است، جائیکه نه طالبان و نه امریکا هیچ یک به یکدیگر اعتماد ندارند. امریکا به تعهد طالبان باور ندارد و طالبان که ماشه چگان ماشین جنگ نیابتی پاکستان است جز کشتار و خونریری حربه دیگری برای فشار ندارد.
در این میان اما کار زلمی خلیل زاد دشوارتر از هرکس و زمان دیگری می شود.
خلیل زاد از زمان تعیین به عنوان نماینده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان تاکنون به کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای زیادی سفر کرده تا راهی برای پایان خشونت و جنگ در افغانستان پیدا کند. این دیپلمات کارکشته افغانی الاصل امریکایی در تمام سفرهایش دنبال یک راه حل سیاسی برای ختم جنگ در افغانستان بوده است.
خلیل زاد یکی از دیپلمات های ارشد ایالات متحده امریکا اما به نظر می رسد ماموریت سختی در افغانستان دارد. اینکه خلیل زاد تا چه حد موفق می شود صلح را در افغانستان برقرار کند را گذشت زمان نشان خواهد داد.
برخی کارشناسان سیاسی افغان اما معتقدند زلمی خلیل زاد باید از تمام نیروی خود برای متقاعد کردن پاکستان جهت همکاری صادقانه در پروسه صلح افغانستان استفاده کند.
پارلمان افغانستان هم تمام امیدش به زلمی خلیل زاد است تا راهی برای ختم جنگ در کشور پیدا نماید.
مشرانوجرگه افغانستان نیز از زلمی خلیل زاد خواسته تمام عواملی که سبب جنگ و تداوم آن در کشور شده است را با مقامات پاکستانی و دیگر کشورهای منطقه در میان بگذارد.
سناتور عظیمی می گوید خلیل زاد سالهاست که با موضوعات افغانستان درگیر است و رهبران سیاسی کشور را به خوبی می شناسد و ماموریتش به عنوان سفیر صلح مفید خواهد بود. وی امیدوار است که خلیل زاد در کنترل بحران های جاری در افغانستان موفق عمل کند.
علی رحمانی، کارشناس مسائل سیاسی، نیز تاکید می کند افغانستان در یک شرایط بحرانی قرار دارد و تلاش های صلح باید با سرعت بیشتری دنبال گردد. وی می گوید خلیل زاد باید نقش یک میانجی خوب برای برگزاری مذاکرات مستقیم میان طالبان و حکومت افغانستان را ایفا کند.
این همه در حالی ست که به باور بسیاری از کارشناسان و چهره های سیاسی افغان دولت افغانستان باید در مذاکرات مستقیم امریکا با طالبان نقش محوری داشته باشد تا صلح به معنای واقعی آن در افغانستان برقرار گردد در غیر اینصورت بهتر مذاکرات امریکا با طالبان را صلح واشنگتن با طالبان بدانیم، مساله ای که جنگ را در افغانستان به پایان نمی رساند بلکه مسئولیت های امریکا در قبال افغانستان را کاهش می دهد.
