تحریم لویه جرگه مشورتی برای صلح، توهین به خرد جمعی مردم افغانستان است

لویه جرگی مشورتی صلح دیروز 9 ثور با حضور 3200 عضو و جمعی کثیری از مهمانان عالی رتبه برگزار شد.

رئیس جمهور غنی در مراسم افتتاحیه طی سخنانی هدف از برگزاری این لویه جرگه را تعیین چارچوب مذاکره با طالبان در مورد صلح اعلام کرد.

عبدالرب رسول سیاف نیز که ریاست این لویه جرگه مشورتی را برعهده دارد گفت لویه جرگه در حقیقت چراغ سبزی به طالبان برای مذاکره با دولت افغانستان است.

این در حالی‌ست که در روزهای گذشته برخی از حلقات سیاسی در باره این لویه جرگه تشویش هایی ابراز کردند. گروه طالبان مخالفت خود را نشان داد و برخی دیگر آن را تحریم کردند به دلیل این که گویا این جرگه مبنای حقوقی و قانونی ندارد و یا این که گروه طالبان با آن مخالف است و یا این که کاروان صلح به راه افتاده و این جرگه ممکن است به زیان پروسه صلح تمام شود و یا این که این جرگه باید بعد از توافق صلح برگزار شود و نه قبل از آن و یا این که رئیس جمهور در این جرگه اهداف کمپاینی دارد و ادعاهای مشابه دیگر.

این مخالفت ها در حالی است که ما در 18 سال اخیر چندین لویه جرگه داشته ایم. به عنوان مثال لویه جرگه اضطراری در سال 1381 برای انتخاب رئیس دولت انتقالی، لویه جرگه تصویب قانون اساسی در سال 1382، جرگه امن منطقوی میان افغانستان و پاکستان در سال 1387، جرگه ملی مشورتی صلح در سال 1389 و لویه جرگه عنعنوی برای بحث پیرامون پیمان استراتژیک با آمریکا و موضوع مصالحه ملی در ماه عقرب 1390.

به راستی این سؤال قابل توجه است که چطور این پنج لویه جرگه در 18 سال گذشته هیچ کدام مشکلی نداشت و همه دولتمردان و رهبران احزاب سیاسی موافق بودند اما لویه جرگه مشورتی در باره صلح این همه مشکل حقوقی و سیاسی پیدا کرده است؟ آیا این جرگه واقعا به زیان پروسه صلح است؟ آیا نمایندگان مردم در این اجتماع سه هزار نفری به ضد صلح سخن خواهند گفت؟

البته هیچ کس ادعا ندارد که این لویه جرگه همان لویه جرگه قانون اساسی است. چون شرایط آن لویه جرگه از نگاه ترکیب قانونی فراهم نیست و ای کاش ما از شرایطی برخوردار می بودیم که لویه جرگه مندرج در فصل ششم قانون اساسی را دایر می کردیم. اما چه مشکلی دارد که رهبری حکومت با سه هزار و دو صد نفر از شخصیت های کشور به شمول همه اعضای شوراهای ولایتی و شورای ملی و نمایندگان اقشار و گروه های مختلف اجتماعی مخصوصا زنان، جوانان، علما و جامعه مدنی از تمام 34 ولایت و تمام ولسوالی ها در باره مهم ترین مسأله ملی یعنی صلح مشوره کند؟ وقتی که مشوره رئیس جمهور با نخبگان و حلقات سیاسی در کابل ضروری باشد و همه از آن استقبال کنند آیا رئیس جمهور صلاحیت ندارد با نمایندگان مردم از تمام ولایات مشوره کند؟

رئیس جمهور که مطابق به ماده 65 قانون اساسی می تواند در مسایل مهم ملی رفراندوم برگزار کند و یا مطابق ماده 64 قانون اساسی از صلاحیت های وسیعی در مورد تعیین خطوط اساسی کشور و قیادت اعلای قوای مسلح و اعلان حرب و متارکه آن با تأیید شورای ملی و اتخاذ تصمیم در حالت دفاع از تمامیت ارضی و استقلال برخوردار است، آیا نمی تواند در این موارد از طریق یک جرگه مشورتی بامردم مشوره کند؟

آیا تحریم چنین نشستی در حقیقت اهانت و بی احترامی به خرد جمعی مردم و کسانی نیست که از اقصی نقاط کشور به پایتخت آمده اند؟ آیا مردم خارج از کابل حق ندارند طرف مشوره حکومت قرار بگیرند؟ لویه جرگه مشورتی در انحصار رهبران احزاب و یا تیم های انتخاباتی نیست تا عدم اشتراک آنان باعث شود که مشوره با سایر گروه های مردم ناجایز و غیرمشروع باشد.

به نقل از دفتر معاون دوم رئیس جمهور، برخی در رسانه ها اعتراض دو تن را در اجلاس دیروز بهانه ای قرار داده اند که گویا در لویه جرگه آزادی بیان نقض شده است. جدا از این که برخی از افراد در داخل لویه جرگه مأموریت دارند که جلسات را اخلال کنند و بر عکس ادعای اتهام حکومت برای کمپاین، خود دست به کمپاین بزنند اما آیا آزادی بیان به معنای اخلال و بی نظمی است؟ ایجاد هیاهو و بی نظمی کار آسانی است اما ادعای خود را با دلیل و منطق مطرح کردن و قناعت دیگران را حاصل کردن کاری دشوار است که این نوع افراد آن توان را ندارند.

اختلاف در مورد تعیین هیأت اداری لویه جرگه هم یک پدیده طبیعی است و در هر جرگه دیگر نیز این نوع اختلاف نظرها وجود داشته است و اختلاف دیدگاه ها هم در بین 3200 نفر طبیعی است و باید صداهای مختلف شنیده شود و در آخر آن تصمیم و نظری ملاک است که از اکثریت نمایندگی کند و دیدگاه اکثریت مردم را انعکاس دهد.

ما مطمئن هستیم که لویه جرگه مشورتی صلح به بهترین صورت کار خود را ادامه خواهد داد و اعضای جرگه با آزادی کامل در همه زمینه های مرتبط به صلح اظهار نظر نموده و حکومت را برای گام های بعدی پروسه صلح راهنمایی خواهند کرد.

ما از جلالت مآب رئیس جمهور و همچنین از جناب استاد سیاف رئیس لویه جرگه مشورتی صلح تشکر می کنیم که دیروز با سعه صدر، مدیریت قوی و منطق نیرومند اجلاس افتتاحیه لویه جرگه را رهبری کردند.

از نمایندگان مردم در لویه جرگه هم انتطار داریم که در قبال مهم ترین مسأله سرنوشت شان یعنی صلح با متانت تمام و با واقع نگری و عقلانیت تصمیم بگیرند و منافع ملی کشور را بر هر نوع منفعت طلبی های شخصی و سیاسی دیگر ترجیح بدهند و بدانند که این لویه جرگه نه در انحصار حکومت است و نه در انحصار هیچ شخص و یا حلقه خاص دیگر، بلکه پیام رسا و صدای بلند توده های مردم افغانستان از 34 ولایت کشور است و حکومت افغانستان هم مکلف است این صدا را بشنود و از نظریات و راهنمایی های مردم استقبال کند.