زورش به هند نمیرسد، سر افغانستان «پتکه» میکند
تنشهای لفظی و درگیریهای روزهای اخیر هند و پاکستان جدای از اماواگرهای دیگر یک نکته را به صراحت برای افکار عمومی افغانها و جهان روشن ساخت.
مقامات حکومتی و شهروندان افغانستان سالهاست که فریاد میزنند جنگ افغانستان ریشه بیرونی دارد و تا زمانیکه لانهها و پناهگاههای امن تروریستان در خاک پاکستان نابود نشود، جنگ در افغانستان به پایان نمیرسد.
حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان، در سالهای پایانی حکومتش درتوصیهای به امریکا گفته بود به جای بمباران قریهجات افغانستان و کشتار غیرنظامیان افغان، لانههای تروریستان در خاک پاکستان را هدف بگیرد.
این اظهار نظر کرزی به مذاق امریکاییها خوش نیامد چراکه امریکا به خوبی میدانست پاکستان با چه نیتی از تروریستان حمایت میکند.
جنرالان پاکستانی و سازمان استخباراتی این کشور(آیاسآی) در یک تضاد فکری با دستگاه دیپلماسی این کشور نوعی جنگ نیابتی در افغانستان را آغاز کرده و هم اکنون نیز به پیش میبرند.
اسلامآباد حتی بعد از فشارهای امریکا مبنی بر مبارزه صادقانه با گروههای تروریستی به شمول شبکه حقانی، که در راستای استراتژی تازه امریکا در قبال جنوب آسیا و افغانستان انجام میشد، نیز حاضر نشد دست از حمایت گروههای تروریستی بردارد.
افزایش حملات تهاجمی و انتحاری طالبان در ماههای آخر سال میلادی گذشته و سال جاری میلادی و دستگیری افسران پاکستانی در صفوف طالبان از سوی نیروهای امنیتی و دفاعی افغان خود گواه این مدعاست.
در بسیاری از جنگهایی که طالبان برای گرفتن ولسوالیها و برخی ولایات در افغانستان به راه انداخته بودند و به راه میاندازند، مشاوران نظامی پاکستان و جنگجویان خارجی در میان طالبان به چشم میخورد.
پاکستان با نگاهی ابزاری به طالبان، همواره از این گروه برای تسلط بر افغانستان و ضربه زدن به منافع هند در افغانستان استفاده کرده است.
فریادهای ملت مظلوم و سران حکومت افغانستان مبنی بر حمایت پاکستان از تروریست و شعلهور نگهداشتن آتش جنگ در افغانستان در تظاهراتهای مدنی و نشستهای مهم داخلی و بینالمللی هیچگاه به درستی از سوی مقامات نظامی پاکستان وحامیان بینالمللیاش شنیده نشد.
پاکستان همانند کپکی(نوعی پرنده) که سر در برف فرو کرده باشد، خود را به نادانی زد و همواره فریاد برحق مردم مظلوم افغانستان را نشنیده گرفت و از نیت پلید خود دست برنداشت و سیاست خارجی خود در قبال افغانستان را تغییر نداد.
اسلامآباد از نشنیده شدن فریادهای مردم مظلوم افغانستان که همواره قربانی حملات تهاجمی و انتحاری طالبان بودهاند، یک برداشت غلط نمود: پاکستان تصور میکرد که حملات تروریستی گروههای هراسافکن مورد حمایت این کشور علیه کشورهای دیگر نیز همان واکنش افغانها را در پی خواهد داشت.
جنرالان پاکستانی زمانی متوجه عواقب بد کارهای زشت خود شدند که جنگندههای هندی مواضع گروه تروریستی جیش محمد در خاک پاکستان را بمباران کردند.
هند پس از حمله تروریستی به کاروان نظامیان این کشور در کشمیر گفته بود که پاسخی دندان شکن به پاکستان خواهد داد و تنها چند روز پس از این اخطار به خاک پاکستان حمله هوایی کرد.
داستانی مشابهی در مورد برخورد ایران با پاکستان نیز اتفاق افتاد؛ حمله تروریستی در ولایت سیستان و بلوچستان ایران که در آن چندین سرباز سپاه پاسداران کشته و زخمی شدند، باعث شد مقامات ارشد ایران در واکنشی تند به پاکستان اخطار دهند که اگر دست از حمایت تروریستان برندارد، خود ایران برای سرنگونی این گروهها به خاک پاکستان حمله می کند.
حمله تروریستی در ولایت سیستان و بلوچستان ایران را گروه تروریستی جیشالعدل فعال در خاک پاکستان برعهده گرفته بود.
نظامیان پاکستان که اینک به اقدام نظامی هند روبرو شدهاند، به تکاپو افتادهاند تا به کمک دوستان خارجی خود مشکل را حل کنند.
اسلامآباد به خوبی میداند که هند و ایران دیگر افغانستان نیست که تنها به گپ اکتفا کنند.
پاکستان که اینک چوب نادانیهای خود در حمایت از گروههای تروریستی را میخورد هنوز به اشتباه خود اعتراف نکرده و همچنان به استفاده ابزاری از طالبان و دیگر گروههای تروریستی برای پیشبرد اهداف خود امیدوار است.
سفیر پاکستان در کابل چندی پیش گفته بود اقدام نظامی هند علیه پاکستان میتواند مذاکرات صلح افغانستان را به خطر بیندازد.
در این راستا، به نقل از رویترز، امروز نیز ذبیحالله مجاهد از هند خواست از حملات نظامی خود علیه پاکستان دست بردارد در غیراینصورت مذاکرات صلح افغانستان آسیب میبیند.
اینگونه اظهار نظر طالبان در حمایت از پاکستان نشان میدهد که سرانجام برخلاف اعتراف مقامات پاکستانی، همه دنیا متوجه حمایت پاکستان از طالبان و استفاده از این گروه برای ایجاد مشکل در پروسه صلح افغانستان شدند.
پاکستان به جای اینگونه دیدگاه و سیاسیت بهتر است در حمایت خود از گروههای تروریستی تجدید نظر کند.
اینکه پاکستان انتقام حملات نظامی هند به خاک خود را بخواهد از افغانستان و مردم مظلومش بگیرد، یک اشتباه بزرگ است.