جشنواره كاپ برادری پاریس، مکانی برای کودکان فراموش شده افغانستان

جشنواره کاپ برادری همه ساله در کشور فرانسه به مدت 10 روز برگزار می شود و هنرجویان کودک افغانستانی نیز همانند سایر کودکان جهان فرهنگ و رسوم افغانی را به زبان کودکانه به نمایش مي گذارند. .

مرتضی احمدزاده، رئیس خبرگزاری رها و هماهنگ کننده این برنامه می گوید که در جشنواره کاپ برادری، کودکان زیادی از کشورهای جهان سوم اشتراک می کنند و فرهنگ و رسم های خود را به نمایش می گذارند.

آقای احمدزاده همچنین اضافه کرد که در این برنامه، کودکان علاوه بر آشنایی با فرهنگ های گوناگون جهان، با روحیه و تعاملات اجتماعی نیز آشنا می شوند.

به گفته وی، در جشنواره کاپ برادری پاریس، کودکان افغانستانی نیز برنامه های موسیقی محلی، تیاتر و سرود را در محضر سایر کودکان شرکت کننده از دیگر نقاط جهان اجرا می کنند.

گفتنی است که این برنامه برای کودکان 8 تا 12 است و علاوه بر اینکه در کشور، آموزش های لازم را می بینند، به مدت ده روز در کشور فرانسه نیز همگام با کودکان سراسر جهان با آموزه های صلح و برابری آشنا می شوند.

آقای احمدزاده در قسمتی دیگر افزود که این برنامه برای کودکانی که هیچ گاه فرصت و تجربه تفریح يا آموزش را نداشته اند، زمینه ای را مهیا می کند تا استعدادهای خود را به نمایش بگذارند.

وی علاوه کرد که جشنواره کاپ برادری می تواند بر اندیشه و روحیه کودکان افغانستانی که غیر از صدای انفجار و خبر انتحار چیزی را نشنیده اند، بسیار مفید واقع شود.

گفتنی است که کودکان شرکت کننده در این جشنواره، علاوه بر اجرای نمایش، سرود و موسیقی؛ از مکان های دیدنی فرانسه نیز دیدن می کنند.

کودکان از گروه‏‌های عمده آسیب‏‌پذیر هر جامعه‏‌ای است. اما وقتی جامعه ساختارهای حمایتی‏‌اش فروریخته باشد، کودکان بسیار بیشتر از دیگر گروه‏‌های اجتماعی در معرض خطر و آسیب قرار می‏‌گیرند.

افغانستان از جمله کشورهایی است که ساختارهای حمایتی خود را در طول سال‏‌های طولانی جنگ و ناامنی از دست داده است. ناامنی روزافزون، فقر، بی‏کاری و بی‏‌سرپرستی اکثر خانواده‏‌ها مزید برعلت است که باعث شده شمار زیادی از کودکان این کشور گوشه‏‌های امن خانواده و زندگی کودکانه‏‌شان را از دست دهند و مجبور به زحمت کشی و کار در شرایط سخت و طاقت‏‌فرسا برای تهیه مخارج روزمره خانواده‏‌شان شوند. این نکات آسیب‏‌پذیری‏‌های این کودکان را بسیار بیشتر شدت بخشیده است.

آقای احمدزاده نیز می گوید که چنین برنامه هایي می تواند قدمي كوچك باشد براي اطفال كشورمان که هيچ گاه فرصت تفريح نداشته اند و حس كودكانه فراموش شده شان را دوباره تجربه كنند.

کودکان افغانستان علیرغم نبود امکانات و تغذیه کافی، وقتی به سن بالاتری می رسند ناگزیر تبدیل به کارگران خردسالی می شوند که باید روی سرک ها برای لقمه نانی از صبح تا شب تن به کارهاي شاقه دهند.

از سوی دیگر، تربیت ناسالم کودکان امروز، جامعه فردا را نیز مریض بار می آورد و اینده کشور همانند حال و گذشته با بحران های جدی مواجه خواهد بود.

برای گریز از این معضل، نیاز جدی به نسل نو به خصوص کودکان است تا اینده خوبی را برای کشور رقم بزنیم.