صفیه فیروزی؛ از مهاجرت تا خلبان نظامی نیروی هوایی افغانستان
خانم فیروزی که ۲۶ سال سن دارد با همسرش نیز خلبان است، که همزمان به طور مشترک به نیروهای زمینی افغانستان کمک رسانی می کنند. این ها بخشی از نیروی هوائی کوچک افغانستان اند که می کوشند نقش بزرگ تری در جنگ علیه شورشیان طالب ادا کنند.
دویچه له نوشت؛ فیروزی که در پایگاه نیروی هوائی در کابل برای پرواز آمادگی می گرفت گفت: “هنگامی که من یونیفورم نظامی ام را می پوشم، به حیث یک زن واقعاً احساس افتخار می کنم.”
نزدیک به ۱۶ سال پس از سقوط رژیم طالبان در اثر تهاجم نظامی به رهبری ایالات متحد امریکا در سال ۲۰۰۱، زنان افغان گام هائی به سوی حضور شان در جامعه بر می دارند که این شامل حضور در پارلمان، حکومت و اردوی افغانستان می شود.
در جامعه ی عمیقا محافظه کار افغانستان که از زنان بیشتر انتظار می رود در خانه بمانند و در کشوری که خشونت علیه زنان یک مشکل فراگیر است، آنان هنوز با مقامت مواجه اند.
در سال های ۱۹۹۰، در جریان جنگ داخلی در بین جنگسالاران افغانستان، خانواده خانم فیروزی هنگامی که وی طفل بود به پاکستان مهاجرت کردند و درست پس از سقوط طالبان به وطن برگشتند.
فیروزی در زمانی که دانش آموز مکتب متوسطه بود یک اعلان تلویزیونی را دید که از زنان دعوت به پیوستن به اردو را می نمود. بنابراین پس از فراغت مکتب، او در اکادمی نظامی به تحصیل پرداخت و افسر مخابره شد. پس از آن در اکادمی اعلان شد که نیروی هوائی در جستجوی زنی است که خلبان شود.
فیروزی و ۱۲ خانم دیگر در خواست دادند و او تنها کسی بود در امتحانات موفق گردید و به دوره کار آموزی شروع کرد.
هنگامی که وی دوره کار آموزی را در میدان هوائی هرات در غرب افغانستان می گذراند، با کاپیتان محمد جواد نجفی ملاقات کرد که بعداً شوهر وی می شود. آن ها تقریبا دو سال پیش ازدواج کردند و همسرش از آن زمان تاکنون از تلاش های وی برای پیشرفت در وظیفه اش حمایت کرده است.
او در سال ۲۰۱۵ دوره کارآموزی اش را به پایان رساند. نخستین دخترش نرگس چشم به دنیا گشود که اکنون ۸ ماهه است و دوباره ماموریت پروازش را از سر گرفته است.
فیروزی هم اکنون یکی از تنها دو خلبان زن در نیروی هوائی افغانستان است، اما پنج خانم دیگر نیز در حال گذراندن دوره کارآموزی هستند.
در سال ۲۰۱۳ کاپیتان نیلوفر رحمانی که اکنون ۳۰ سال دارد، نخستین خلبان هواپیماهای بال ثابت کشور گردید. در سال های ۱۹۸۰ به هنگام رژیم مورد حمایت شوروی فقط چند خلبان زن برای هیلیکوپترها وجود داشت. او اکنون در ایالات متحد آمریکا در حال گذراندن دوره کار آموزی در بخش خلبانی هواپیماهای نظامی ترانسپورتی بزرگ نوع “سی- ۱۳۰” است.
فیروزی میگوید که می خواهد زنان دیگر را نیز ترغیب کند.
او گفت که “به مثابه یک زن شما با چالش های متعددی رو به رو می شوید، اما شما باید به نحوی با آن مشکلات مقابله کنید.”
طبق گفته جنرال محمد رادمنش معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان حدود ۱۸۰۰ زن در ارتش قریب به ۱۹۵هزار نفری افغانستان حضور دارند.
نیروی هوائی کوچک افغانستان فقط ۱۰۰ هواپیما دارد که طی سال های گذشته آنچنان مورد توجه نبوده است. اما در سال ۲۰۱۵ ناتو و ایالات متحد آمریکا آغاز به تمرکز روی توسعه آن از طریق آموزش دادن و تجهیزات نمودند.
این نیروی هوائی، هلیکوپترهای تهاجمی و هواپیماهای سبک جنگی دارد که در سال جاری برای عملیات جنگی پرواز کرده اند.
یکی از وظایف دیگر نیروی هوائی کشور در ماموریت های هوائی بشر دوستانه در حالات اضطراری جهت کمک به سیل زدگان، برفکوچ ها، رانش زمین و فاجعه ها می باشد.
