آفای غنی گفته است که قطعاً مشکلاتی که گروه تروریستی ایجاد کرده است کمتر از تهدیداتی اند که راه حل اساسی آن در (حل مشکل روابط افغانستان و پاکستان) نهفته است، بخاطریکه پناهگاه های آنان وجود دارد.
رئیس جمهوری علاوه کرده است، آیا کسی است که موجودیت دفاتر طالبان را در کویته انکار کند؟ شما بروید با ایشان مصاحبه کنید؛ اگر شما به آدرس ایشان نیاز داشته باشید، ما آنرا به شما خواهیم داد.
غنی گفته، بخاطری که ما (تا حال) به آن هماهنگی به سطح دولتین نرسیده ایم (که مشکل را حل کنیم)، با چالش های بنیادی مواجه می باشیم؛ تساوی حاکمیت میان دولت ها و توافق روی قوانین بین المللی بازی که روابط میان دولت ها را تعریف می کند، برای ثبات منطقوی کلیدی است؛ این پیام من بوده و این هنوز هم پیام من است.
ما نیاز داریم تا به درک مشترک برسیم، روند چهار جانبه چارچوب خیلی منظم را برای ما ایجاد کرد و ما آرزو داریم برگردیم به عملی سازی آن.
وی در جواب سوالی که آیا می تواند مکان تروریستان را نشان دهد گفته: بلی، البته که من میتوانم آدرس های ایشان را به شما بدهم، قوماندان قول اردوی ما آدرس ها را به قوماندان کویته داد و از وی خواست که با او آنجا برود؛ در آنجا ایشان علناً سربازگیری می کنند؛ ایشان تمویل می شوند؛ تدارکات و امکانات لوژیستیکی شان تنظیم میشود؛ (دادن پناهگاه به چنین گروه ها) خلاف قوانین بین المللی است.
رئیس جمهوری گفته است که پیش از همه شما امکانات بالقوه را ببینید؛ همکاری میان ما، روابط مستحکم میان دولت ها، مناسبات مردمی…ما تاریخ دیرینه باهم داریم و رشته های زیادی ما را با هم پیوند داده اند، اما روابط دولت ها کلیدی است و در روابط میان دولت ها، احساسات وجود ندارد؛ این یک بحث منطقی است که بر اساس منافع صورت می گیرد؛ شما عمل می کنید، عمل بالمثل صورت می گیرد؛ افغانستان عمق استراتیژیک هیچ فردی نیست و هچگاه تابع کسی نخواهد بود؛ آنهائیکه که در این راستا کوشش کرده، ناکام شده اند.
ما را منحیث ملت تاریخ آفرین درک کنید که آماده شدند تا بیش از یک و نیم میلیون فرزند خودرا قربانی کنند تا جهاد را به پیروزی رسانند که هیچکس حتی تصور نمی کرد که ممکن باشد. اسلام در تار و پود ما است؛ ما همه روی این توافق داریم؛ و روی آن باهم یکجا و متحد شده ایم؛ این یک گفتمان لفظی نیست؛ سوال در عمل و اقدامات عملی است. ما طالبان را اجازه نداده ایم، ما برای ایشان پناهگاه نداده ایم؛ به دفاتر ایشان اجازه فعالیت نداده ایم؛ ما شبکه های سربازگیری ایشانرا اجازه فعالیت نداده ایم؛ ما خطر تروریزم درک می کنیم.
او ادامه داده که زندگی هر طفل، چه افغان، چه در پنجاب، پشاور، کویته، کراچی و یا در هر جائی دیگر جهان باشد، ارزش دارد، ما هر تهدید که متوجه اطفال می شود آنرا تهید به خود می دانیم؛ ما میخواهیم که به علامه اقبال گوش داده شود، به موسس حرکت پاکستان توجه صورت گیرد چرا که وی ما را درک میکرد؛ و خاطره های وی از افغانستان به ما تحرک می بخشد؛ اشعار وی مرا عمیقاً متاثر میسازد؛ من سال گذشته تقریباً همه اشعار وی را خواندم، سوال در اینجاست، ما نمیتوانیم یک گروه را تروریست بخوانیم، قانونی اساسی را تعدیل کنیم، ارتش خودرا تغییر دهیم، و یک پلان کاری ملی داشته باشیم و در عین زمان گروهی دیگر را تحمل کنیم که سعی دارد همسایه ما را تضعیف و سرنگون نماید و بالای آنان وحشت، مرگ و ویرانی را بیاورد. این غیر قابل قبول است.
آقای گفته که پاکستان باید سه گام بردارد، قدم اول، علیه گروه های که تروریست اعلام شده اند، اقدام کنید؛ اگر شما علیه ایشان اقدام ننمایید، ما به شما باور نمی کنیم. قدم دوم: به (توافقات) میکانیزم چهار جانبه پیرامون (عناصر) آشتی پذیر و آشتی نا پذیر عمل کنید تا صلح آغاز شود؛ سوم، کسانیکه صلح را رد میکنند از پاکستان اخراج گردند.
