50 هزار سرباز آمریکایی در افغانستان؟ ترامپ باید تصمیم بگیرد

مقامات اطلاعاتی و امنیتی آگاه از استراتژی جدید گفته اند که این استراتژی ماه گذشته (ماه آپریل) مطرح گردید که در آن تخمینی از نیاز واقعی شمار سربازان آمریکایی در افغانستان در بخش های مختلف استراتژیک مورد بررسی قرار گرفته است. در این استراتژی آمده است که اگر طرح بلندپروازانه جنگی آمریکا که توسط کمیته امنیت ملی این کشور تایید شده، از سوی دونالد ترامپ نیز مورد تایید واقع گردد، بیش از 50 هزار سرباز آمریکایی جدید نیاز است.

این استراتژی در صورت تصویب، آمریکا را وارد فصل دیگری از جنگ و در همکاری عمیق تری با دولت افغانستان در راستای مبارزه علیه طالبان قرار می دهد.

استراتژی جدید از سوی نهادهای اطلاعاتی آمریکا، افزایش چشمگیر شمار سربازان آمریکایی را به نسبت 8400 سرباز فعلی در سر می پروراند؛ حتی فراتر از استراتژی قبلی که در آن ذکر شده بود 5 هزار سرباز دیگر به جمع نیروهای آمریکایی در افغانستان اضافه گردد.

یکی از دلایلی که می توان برای نیاز به افزایش سربازان آمریکایی در این استراتژی گمان زد اینست که تاکنون آمریکا برای ایفای نقش حمایتی اش از نیروهای امنیتی افغانستان، متکی به قراردادی ها بوده است. استفاده از قراردادی ها برای کارهایی چون حفاظت و نگهداری از وسایط نقلیه و یا دیگر خدمات لوجیستکی به این معناست که نیروهای آمریکایی که به عراق و سوریه اعزام شده اند، تمرکز بیشتری بر جنگ و آموزش نیروهای محلی دارند. این کار، شمار کلی سربازان آمریکایی را به نحوی پایین نگه داشته، در حالیکه جنگ را برای آمریکا پر هزینه تر کرده است.

سخنگوی دفتر شورای امنیت ملی آمریکا تاکنون در خصوص این گزارش اظهار بی اطلاعی کرده، اما دیگر مقامات آمریکایی آگاه از این موضوع گفته اند که دونالد ترامپ تلویحا تمایلی از خود برای شدت بخشیدن به طولانی ترین جنگ آمریکا نشان نداده است. در واقع ترامپ با اشاره به تاریخ به نزدیک ترین مشاوران و دستیارانش گفته که قدرت ها و امپراطوری های بزرگی چون اسکندر مقدونی و یا امپراطوری انگلیس در طول تاریخ نتوانسته اند که افغانستان را به رام خود در آورند.

مک مستر مشاور امنیت ملی ترامپ اما طی پنج هفته گذشته سعی کرده با لابی گری های مختلف و با ارائه تصاویری از کابل طی دهه 1970، تصویری متفاوت از افغانستان نشان دهد. این تصاویر که همه به نوعی کابل را به مانند یک شهر مدرن در آن زمان نشان می دهند، پیش از تهاجم شوروی در 1979، پیش از ظهور مجاهدین طی دهه 1980 که شوروی ها را اخراج کردند، و پیش از ورود طالبان در دهه 1990 و اوایل دهه 2000 که مامنی برای القاعده پیش از حمله یازدهم سپتامبر را به تصویر می کشند.

به گفته ی مقامات آمریکایی آگاه از این طرح مک مستر، پیغام او بسیار ساده است: تقدیر افغانستان این نیست که به راحتی به مکانی امن برای تروریستان و جنگ سالاران تبدیل شود. مک مستر همچنین معتقد است که ماموریت مبارزه علیه تروریسم علیه طالبان و دیگر گروه های بنیادگرا در افغانستان در واقع مشروط بر موفقیت دولت افغانستان است.

اما در این مورد اخر، هیچ ضمانتی وجود ندارد. گرچه طالبان تاکنون موفق نبوده اند که یک مرکز اصلی و پرجمعیت کشور را تحت کنترل خود بگیرند، اما این گروه به خوبی توانسته نفوذ و کنترل خود را از زمان خروج نیروهای خارجی دست کم در مناطق روستایی افزایش دهد. یک مقام امنیت ملی آمریکا وضعیت فعلی در افغانستان را «باخت تدریجی» توصیف می کند که از دولت باراک اوباما به دونالد ترامپ میراث رسیده است. وی می گوید اگر منابع خارجی به افغانستان سرازیر نگردند، طالبان در نهایت دولت را تصرف می کنند.

هفته گذشته، جنرال «وینسنت استورات» رئیس آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا گفت که جنگ حال حاضر بین دولت افغانستان و طالبان در «بن بست» قرار دارد، و این بن بست به نفع شورشیان تقلیل خواهد یافت. «بنابراین، باید کاری متفاوت از آنچه تاکنون انجام داده ایم، انجام دهیم.»

«جک کین» جنرال چهارستاره بازنشته ارتش آمریکا که از طرفداران سیاست مک مستر است می گوید که حمایت از دولت افغانستان نه تنها بهترین نقشه است، که شانس پیروزی را نیز دارد. «در نظر سنجی های مختلف طی سال ها مشخص شده که هفتاد الی هشتاد فیصد مردم افغانستان، طالبان را نمی خواهند. حمایت از یک دولت که با وجود نواقص و با وجود سطح بالای فساد، همچنان در تلاش برای تامین نیازهای مردمش است، می تواند همچنان قابل قبول باشد.»

در کل، حق با جک کین است؛ اما ترامپ تاکنون از تصمیم گیری قاطع برای پر رنگ کردن حضور نظامی همانطور که کمیته شورای امنیت ملی آمریکا پیشنهاد می کند، خودداری کرده است. مک مستر امیدوار بود که بتواند طرح کاملش را در این خصوص در اوایل ماه «می» به دونالد ترامپ ارائه کند، و ترامپ نیز آن طرح را در نشست سران کشورهای عضو ناتو در تاریخ 25 ماه می مطرح کند و از متحدینش بخواهد که برای یک استراتژی منسجم در افغانستان سهم بیشتری نسبت به قبل بگیرند. اما مقامات کاخ سفید می گویند که ظاهرا دونالد ترامپ در هفته اول ماه «می» (ماه پنجم میلادی) وقت کافی برای اختصاص به موضوع افغانستان ندارد.

می دانیم که ترامپ بسیار سرش شلوغ است. از سفرهای خارجی او گرفته تا اتهامات اخیر علیه او مبنی بر اینکه اطلاعات طبقه بندی شده مهمی را با وزیر خارجه روسیه در میان گذشته، این طور بنظر می رسد که کاخ سفید مجبور است به مسایل بسیار اضطراری تری رسیدگی کند. اما با شروع شدن تدریجی فصل نبرد برای طالبان، دولت افغانستان از زمان کافی برخوردار نیست.

الی بلیک/ بلومبرگ