گذشته تاریک، آینده روشن!
«گذشتههای سیاه برای کسی مطلوب نیست. رسیدن برای آینده روشن هزینه و قربانی دارد. باید همه مقاومت کنیم، ایستادگی کنیم، تنها با وحدت ملی و باهمی میتوانیم از این فضای دشوار عبور کنیم.»
جملات بالا را مشاور ارشد رئیس جمهور غنی در محکومیت حملات اخیر بر اصحاب رسانه و فعالین جامعه مدنی ابراز داشته است.
شاه حسین مرتضوی در فیس بوک خود به پانزده مورد در ارتباط با شرایط حال حاضر و کذشته کشور به صورت زیر اشاره کرده است:
۱. مردم تجربههای تلخی از گذشتههای دور و نزدیک دارد. از کودتا علیه نظام شاهی و داوود خان گرفته تا رویداد ششم جدی و اشغال کشور.
۲. کودتاهای پی در پی در کشور و جابجایی قدرت از مجرای کودتاها برای افغانستان هزینه سنگین داشت.
۳. پس از خروج نیروهای شوروی وقت و سقوط حکومت داکتر نجیب کابل روزهای تلخ و خونین را سپری کرد. روزهای تلخ و دشواری که قلم از بیان آن عاجز است.
۴. ظهور طالبان در اوج جنگهای تنظیمی و بینظمیهای حاکم در کشور افغانستان را در مرحله بدتری قرار داد. دوره حاکمیت امارت طالبان دوره سیاه و تلخی در تاریخ کشور به شمار میرود.
۵ افغانستان در دوران حاکمیت طالبان روزهای دشوار تنهایی و انزوای سیاسی را سپری کرد. جهان با افغانستان وداع کرده بود. جهان افغانستان را فراموش کرده بود.
۶. توافق بن و پس از آن یک صفحه نو برای افغانستان باز کرد. در این فصل افغانستان از انزوای مطلق بیرون شده به حیث عضو فعال، شریک و همکار جامعه جهانی ظهور کرد.
۷. پس از توافق بن قانون اساسی افغانستان و نظام سیاسی کشور به حیث دست آورد مهم به شمار میرود. در پرتو قانون اساسی تهدابهای اساسی و مهم در عرصههای مختلف گذاشته شده است.
۸. افغانستان در عرصههای مختلف از جمله حقوق بشر، حقوق زنان، انتخابات، همپذیری مذهبی، توسعه سیاسی، مشارکت و کارهای زیر بنایی دست آوردهای بینظیر دارد.
۹ افغانستان طی ۱۹ سال از جزیرههای قدرت بدل به محور واحد زیر سایه نظام سیاسی موجود شده است. تغییر نسلی فرصت را برای مدیریت نسل جدید فراهم کرده است.
۱۰. حفظ نظام سیاسی و قانون اساسی کشور بینهایت مهم است. مسوولیت جمعی همه حفظ نظام و حراست از قانون است.
۱۱. با تمام دلخوشی به صلح طرف مقابل تغییر نکرده است. آنان با غرور کاذب بعد از توافق دوحه خود را در موقعیت فاتح میبینند.
۱۲. طالبان اکنون کسانی را هدف قرار میدهند که صدای شان به حمایت از نظام و جمهوریت بلند است. هدف اصلی طالبان ایجاد فضای نا امنی، ترس، وحشت و نخبه کشی است. طالبان از یک طرف میخواهد همه را وادار به سکوت کند. از طرف دیگر در صدد تحمیل اراده خود علیه ملت است.
۱۳ روزانه سربازان و مدافعان وطن برای دفاع از وطن شهید میشوند. اما کمتر در فضای مجازی با نام و عکس تمرکز شده است. حتا اگر تعداد این شهدا به بیشتر از پنجا نفر بوده اند. اما وقتی فعالان مدنی، رسانهها و فعالان حقوق بشر و… هدف قرار میگیرند طبیعی است که به دلیل شهرت و موقعیت بیشتر در فضای مطبوعات برجسته مطرح میگردد.
۱۴. طالبان با قوت تمام از هلمند تا غزنی، فاریاب، قندهار و… برای تصرف اراضی کوشش کردند اما موفق نشدند. اکنون برای کسب امتیاز در میز صلح و اعلام حضور هر صبح برای مردم با انفجار و جنایت پیام مرگ را برای مردم می دهند.
۱۵. طالبان با شیوه جدید فکر میکنند که در سرخط خبرها قرار داشته، افکار عامه را علیه حکومت بسیج میکنند، شهر را از نخبهها خالی می کنند، فضای شور و نشاط و شادابی را از همه سلب میکنند.طالبان میخواهند مالک نظام آینده باشند. نمیخواهند که جزو نظام آینده باشد. در مقابل مردم افغانستان و همه اقشار حامی جمهوریت اند. جهان یک صدا در حمایت از جمهوریت اند. همه میخواهند در یک پروسه شفاف طالبان جزو نظام شوند. ۹۰ روز مذاکره نشان داد که هیات افغانستان یک صدا و هماهنگ اند. در مقابل طالبان نیز با غرور کاذب و لجوجانه برحفظ اصول خود تاکید دارند.
۱۶. واقعیت این است که کسی نمیخواهد به عقب برگردد. کسی حاضر به پذیرش امارت طالبانی نیست. کسی نمیخواهد آوازش خاموش شود.
حمله اخیر، حمله بالای تمام مردم است. دولتی و غیر دولتی همه در یک صف اند. همه قربانی داده اند و در معرض خطر و هدف اند.بنابراین همه باهم در دفاع از جمهوریت در صف واحد باشیم.با باهمی و هماهنگی میتوانیم از فضای تاریک عبور کرده به آینده روشن دست یافت.