طالبان در اوضاع کنونی افغانستان با دو حربه جنگ و صلح به طور همزمان به پیش می روند. در میدان جنگ توانسته اند برخی مناطق و ولسوالی ها را در ولایات مختلف تصرف کنند و این در حالی ست که مذاکرات بین الافغانی میان دولت افغانستان و طالبان در دوحه قطر علی رغم افت و خیزهایی که شاهد بوده هفته گذشته با سفر هیات عالی رتبه حکومت افغانستان به رهبری داکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه ملی وارد فاز جدی تری شد. نگاهی به این رویه طالبان پیش بینی آینده افغانستان و نوع نظامی سیاسی در این کشور را سخت و پیچیده کرده است و مشخص نیست اگر مذاکرات نتیجه ندهد و طالبان از طریق زور یک بار دیگر در افغانستان به قدرت برسند در برخورد با موضوعاتی چون «حقوق زنان، حقوق بشر، آزادی بیان، کار زنان و حقوق اقلیت های دینی» چگونه برخورد خواهند کرد.
حجت الاسلام و المسلمین سلطان حسین فهیمی بزرگمهر، کارشناس مسائل دینی، در مصاحبه با خبرگزاری رها و در بررسی روش و منش گذشته و امروز طالبان و به طور کلی جریان شناسی پرشتاب طالبان می گوید طالبان در یک خلأ قدرت در افغانستان با سیاست خطرناک و هدف از پیش تعین شده در خانه ای به نام پاکستان از مادری به نام عربستان از پدری به نام شطیان بزرگ با قابله ای به نام انگلیس روباه پیر متولد شد.
استاد بزرگمهر به عنوان سند این ادعا به اظهارات مرحومه مغفوره بی نظیر بوتو، نخست وزیر اسبق پاکستان که در یک مصاحبه رسمی بیان شده بود اشاره می کند. بی نظیر بوتو به دلیل این اظهارات تاوان سختی داد و جانش را هم به عنوان تاوان از دست داد.
به گفته آقای بزرگمهر طالبان بر اساس دو سیاست « اختلاف بینداز و حکومت کن و ایجاد بحران و مدیریت بحران» از همان ابتدا ایجاد شد و هم اکنون به پیش می رود. این گروه مجری جنگ نیابتی دیگران در افغانستان است. این سیاست تزویرآلود و معاویه ای به دلیل جلوگیری از پروژه به اتمام رساندن غدیرو سیاست عدالت خواهی علی علیه السلام طراحی وپایه ریزی شده است. هر جریان ضد عدالت، خشونت و تکفیر و تحجر را در ذات خود دارد.
این مدرس حوزه و دانشگاه افزود:«جریان پرشتاب طالبان، شتابش هم ازجزم گرایی شان نشات می‌گیرد. طالبان نه در ساختار و نه در عقیده تغیر نکرده است فقط در روش چگونه به قدرت رسیدن تغیرکرده، حرف زدن دیپلماتیک را یاد گرفته از دروغ گفتن سیاسی خوب کارمی گیرند در حالیکه از نظرعمل کرد، خشونت، کشتار، وحشت افگنی، بی رحمی، ظلم، زورگویی، تکفیر، امارت اسلامی از نوع برداشت خود، جزم گرایی هیج فرقی نکرده اند.
طالبان همان ادامه حاکمیت یک قوم خاص در 280 ساله است که تا به حال یک حاکم عادل که نسبت به مردمش محبت داشته باشد در افغانستان به قدرت نرسد. طالبان از یک قوم اقلیت است که احتمالا 40 درصد در مقابل فارسی زبانان 60 درصد قراردارد، حاکمیت یک قوم اقلیت بر یک اکثریت ظلم آشکاراست. این قضیه را طالبان فهمیده و خطر به قدرت رسیدن بقیه اقوام فارسی زبان را خوب درک کرده اند، لذا اگرامارتی ها بر افغانستان مسلط شوند سیاست تغیر جمیتی را پیاده خواهند کرد. درمناطق غیرپشتون ازحدود 45 میلیون جمعیت پشتون وزیرستان پاکستان حدود 10 یا 15 میلیون نفر را جابه جا خواهند کرد تا تبدیل به یک قوم اکثریت شوند و به حکومت دایمی و همیشگی در افغانستان تبدیل شوند.
رئیس حوزه علمیه حیدریه بلخاب در ادامه به غدیر اشاره کرد و آن را «عیدالله الاکبر» خواند.
وی افزود غدیر، یک پروژه و تکمیل یک اتمام است که در مقابلش نقص و نقض قراردارد
بعد از قصه پرغصه غدیر، 2 سیاست طی 20 سال شکل گرفت: یکی، سیاست عدالت محور که درراس آن علی علیه السلام وخدای علی است و دیگر سیاست تزویر و معاویه محور که در مقابل عدالت خواهی قرار دارد و در راس آن معاویه وعمرو عاص قرار دارد.
این دو سیاست در تقابل هم قرارگرفتند: تقابل عدالت و ظلم. در طول 5 سال، جریان فتنه به وجود آمد، از بقایای جمل، نهروان، صفین به نام خوارج که قرائت جدید از اسلام بود متاسفانه شکل گرفت. این فتنه ها در اثر فاصله گرفتن از غدیر بود که قرار بود یک پروژه الهی به اتمام برسد که صد متاسفانه ناقص ماند لذ اقرائت ها و برداشت های ناقص از اسلام آغازشد.
