افغانستان گاهی اوقات «گورستان امپراطوری ها» یاد می شود زیرا این کشور توانایی بالقوه خاصی در مقاومت در برابر عوامل خارجی و ضربه جبران ناپذیر وارد کردن به آنها دارد.
برای مثال، امپراطوری بریتانیا طی سال های 1839 الی 1842 جنگ را در افغانستان باخت؛ گرچه این کشور چهل سال بعد و در جریان یک جنگ بعدی توانست به برخی از اهداف خود برسد.
اتحاد جماهیر شوروی در دهه 90 میلادی نیز با شکست در مقابل مجاهدین مواجه شد؛ تقلایی که سبب ورشکستی اش شد و از هم پاشید.
پس از حملات یازده سپتامبر و هجوم نظامی آمریکا به افغانستان در سال 2001 رژیم طالبان سقوط می کند، اما چندی نمی گذرد که دوباره شورش جنگجویان طالبان علیه آمریکا و دولتی که در افغانستان گماشته بود شروع می گردد.
در اوایل سال جاری خورشیدی بود که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد از آنجایی که آمریکا به اهداف سال 2001 خود رسیده و از طرفی دولت قبلی آمریکا با طالبان پیمان صلح امضا کرده است، پس خروج نظامی اش را از افغانستان آغاز می کند.
«گوردون چانگ» نویسنده چینی ساکن آمریکا در صحبت با فاکس نیوز می گوید به احتمال زیاد، قدرت بعدی که می خواهد وارد افغانستان شود «چین» است؛ چین به دنبال آن است تا با گسترش روابط اقتصادی و سیاسی خود با مقام ها در افغانستان، از خروج آمریکا به نفع خود سرمایه گذاری کند.
چانگ با بیان اینکه منابع زیرزمینی بکر افغانستان و موقعیت جغرافیایی بالقوه این کشور برای گسترش طرح سرمایه گذاری چین موسوم به طرح «ابتکار جاده و کمربند» از نقاط مثبت افغانستان برای چین است، می گوید: “چین بشدت می خواهد وارد افغانستان شود.”
آقای چانگ همچنین می گوید که روابط مستحکم با افغانستان و ورود به این کشور برای چین یک مزیت دیگر هم دارد و آن جلوگیری از نفوذ و ایجاد پایگاه امن توسط «ایغورهای مسلمان چین» است که برای چین یک جنبش شورشی محسوب می شود.
افغانستان در شمال شرقی ترین نقطه اش با چین به طول در حدود 80 کیلومتر مرز مشترک دارد که اتفاقا در آن سوی مرز افغانستان و در خاک چین، منطقه مورد مناقشه و خودمختار «سین چیانگ» موقعیت دارد.
اما آقای چانگ علاوه می کند که هرگونه توسعه طلبی چین در افغانستان چه به لحاظ نظامی و چه از جنبه های دیگر، پیامدهای منفی فراوانی برای پکن به دنبال خواهد داشت.
وی گفت برای مثال با توجه به آنکه چین هم اکنون با کشور هند بر سر مسایل مختلفی مشکل دارد، در صورتی که هر گونه اختلاف و مناقشه ای در آینده برای دو کشور چین و هند پیش بیاید، هند می تواند زیرساخت های چین را در افغانستان هدف قرار دهد.
به گفته ی آقای چانگ، آمریکا نیز از طریق ارتباطاتی که در منطقه دارد می تواند هزینه هایی را بر چین در افغانستان متحمل کند.
این نویسنده مشهور چینی آمریکایی می گوید چین تاکنون ماموریت های خارجی دیگری در مناطق توام با آشوب مانند ماموریت در «دارفور» در سودان جنوبی را به خوبی انجام داده است، اما برای حضور در افغانستان تعهدات سنگین تری برای چین به دنبال دارد؛ و وقتی این تعهدات را بدهد برایش دیگر خیلی سخت خواهد بود که به راحتی افغانستان را ترک کند، همانطور که دیگر قدرت ها این کار را کردند.
این گفته ها در حالی از سوی این نویسنده و تحلیلگر مطرح چینی بیان می شود که به دنبال سقوط دولت پیشین و روی کار آمدن مجدد طالبان، نیکی هیلی سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل متحد گفت که چین به کنترل پایگاه هوایی بگرام چشم دوخته است.
همچنین شام روز شنبه هفته جاری، ساکنان محلی در نزدیکی پایگاه بگرام گفتند که چراغ های این پایگاه پس از تقریبا دو ماه خاموشی دوباره مانند زمانی که نیروهای ناتو در آن حضور داشتند روشن شده است، و حتی برخی از ساکنان خبر از دیده شدن برخی نیروهای خارجی در این پایگاه را دادند.
به دنبال آن گمانه هایی مطرح شد که گویا نیروهای نظامی چین وارد پایگاه بگرام شده اند و کنترل آن را بدست گرفته اند. طالبان و سفیر چین در کابل اما این گزارش ها را رد کرد و آن را بی اساس خواندند.
