چرا کورس های آموزشی در غرب کابل هدف قرار می گیرد

مردم افغانستان به صورت عموم مورد خشونت قرار می‌گیرند و قربانی خشونت هستند. بنابراین می‌توان گفت خشونت در افغانستان فرقه‌ای و قومی نیست، بلکه همگانی است. اما تکرار برخی از خشونت‌ها و حمله‌ها بر محل‌های خاص بیانگر این است‌که در ضمن عمومی بودن خشونت و حمله‌های انتحاری و انفجاری، خشونت فرقه‌ای نیز در افغانستان وجود دارد.

حمله‌کننده‌ها و تروریستان در ترویج خشونت دو رویکرد دارند: رویکرد عمومی و رویکرد گزینشی. در رویکرد عمومی خشونت هدف شان از حمله و اعمال خشونت این است‌که در جامعه ایجاد دهشت، وحشت و ترس کنند. بنابراین مهم نیست‌که خشونت در کجا صورت می‌گیرد و چه کسانی قربانی خشونت می‌شوند. مهم این است‌که خشونت در تجمع‌های بیشتر انسانی صورت بگیرد، قربانی زیاد داشته باشد تا ایجاد ترس و دهشت بیشتر در جامعه کند.

اما در اعمال خشونت گزینشی بیشتر بر افراد قوم و فرقه‌ی مذهبی خاصی حمله می‌کنند. کمتر دیده شده است‌که تروریستان در جاهای دیگر افغانستان بر آموزشگاه‌ها و کورس‌های آموزشی حمله کرده باشند. اما تروریستان در غرب کابل که اکثرا مردم هزاره و پیروان مذهب شیعه‌ی افغانستان زندگی می‌کنند، بر آموزشگاه‌ها و کورس‌های آموزشی و حتا بر بیمارستان‌های ملکی از جمله بر زایشگاه‌ها حمله می‌کنند که چندی پیش بر یک بیمارستان در غرب کابل حمله کردند، زنان و کودکان نوزاد را کشتند. حمله بر آموزشگاه‌ها در غرب کابل تازگی ندارد. قبل از این تروریستان بر کورس آموزشی موعود حمله کرده بودند. در آن حمله دانش‌آموزان را مورد حمله قرار دادند و کشتند. در تازه‌ترین حمله بازهم بر کورس آموزشی کوثر دانش در غرب کابل حمله کردند که این حمله تقریبا ۳۰ کشته و بیشتر از ۷۰ زخمی داشت.

دانش‌آموزان کورس موعود و کورس کوثر دانش اکثرا متعلق به یک قوم و پیروان یک مذهب هستند. بنابراین معلوم می‌شود که تروریستان از حمله بر این کورس‌های آموزشی هدف گزینشی دارند و می‌خواهند بر افراد قوم خاص و پیروان مذهب خاصی حمله کنند. این حمله‌ها حمله بر تاسیسات نظامی و دولتی نیست، حمله بر افراد ملکی و مردم غیر نظامی و غیر دولتی است. از این نظر قصد تروریستان کشتن افراد قوم خاص و پیروان مذهب خاصی است.

این گونه حملات تروریستی فقط حمله‌ی تروریستی برای ترویج خشونت نیست، بلکه هدف تروریستان نسل‌کشی است. زیرا تروریستان می‌خواهند افراد یک قوم را بکشند؛ مهم نیست‌که این افراد دولتی یا ملکی استند. مهم برای شان این است‌که این افراد متعلق به یک قوم خاص استند.

کمیسیون حقوق بشر افغانستان به مناسبت حمله بر کورس آموزش کوثر دانش اعلامیه‌ای صادر کرده است. در این اعلامیه گفته شده است: «کمیسیون این حمله را نقض فاحش اصول، قواعد و مقرارت حقوق بین‌الملل بشردوستانه (کنوانسیون‌های جینوا ۱۹۴۹ و پروتکل‌های الحاقی آن) و مقررات حاکم بر درگیری‌های مسلحانه‌ی داخلی و در نتیجه، جنایت جنگی می‌داند و به شدت تقبیح و محکوم می‌کند». اما حقیقت این است‌که تقبیح چنین حملاتی بر کورس‌های آموزشی بر نوجوانان و کودکان دانش‌آموز یک قوم باید فراتر از کنوانسیون‌های جینوا به عنوان نسل‌کشی و جینوساید مورد تقبیح قرار بگیرد.

برای اقدام به جلوگیری چنین حملاتی تنها در عرصه ملی و داخلی نه بلکه در عرصه‌ی بین‌المللی اقدام باید صورت بگیرد. بنابراین بهتر است نهادهای حقوقی و حقوق بشری در این عرصه اطلاع‌رسانی و فعالیت‌های بیشتری انجام دهند تا نهادهای بین‌المللی حقوقی و حقوق‌بشری متوجهِ این خشونت برای نسل‌کشی شوند.

انگیزه‌ی حمله‌کننده‌ها بر کودکان و نو جوانان یک گروه قومی و مذهبی روشن و واضح است‌که این حمله‌ها به هدف نسل‌کشی صورت می‌گیرند. اما متاسفانه حکومت افغانستان و جامعه‌ی جهانی در تقبیح و اقدام به جلوگیری چنین حملات ضد حقوق بشری با هدف نسل‌کشی بسیار کم توجه می‌کنند.

خامه پرس