درست در روزها و ماه هایی که ویروس منحوس کوید-19 کلان شهرها و ولایات مختلف افغانستان را یکی پس از دیگری در می نوردد و مبتلایان را به کام مرگ می کشاند، کشت تریاک نیز در سایه عدم توجه حکومت طلایی ترین زمان خود را تجربه می کند و کشاورزان در ولایات جنوبی افغانستان برای فرار از فقر اقتصادی به کشت تریاک روی آورده اند. در این میان طالبان نیز که پس از امضای توافق نامه صلح با امریکا از یک حاشیه امنیت مناسب لذت می برند به دور از هرگونه دغدغه ای از درآمدهای ناشی از تریاک منابع مالی خود را تأمین می کنند.
این گروه علی رغم تظاهر به پایبندی به مفاد توافق نامه صلح با امریکا به روال گذشته در فصل برداشت تریاک بیشترین بهره را از قاچاق مواد مخدر به دست آورده هزینه های بلند مدت و جاری خود را تأمین می کنند.
درست در بحبوحه افزایش حملات تهاجمی و انتحاری طالبان که به صورت شبانه روز از مردم مظلوم افغانستان قربانی می گرفت بروز ویروس منحوس کرونا نیز به دردسرهای کشور و شهروندان ستم کشیده و فقیرش اضافه شد. این روزها افغانستان و مردمش سخت ترین روزهای ممکن را سپری می کنند: از یک سو فقر و بیکاری و بدبختی، از سوی دیگر ویروس کرونا و از جانب دیگر جنگ و خونریزی طالبان خواب را برچشمان مردمان این سرزمین حرام کرده است.
به گزارش رسانه ها، در چنین حال و هوای سرشار از بی رحمی و درد و رنج دهاقین در ولایت کندهار که به منطقه تریاک خیز معروف است برای تأمین مصارف زندگی خود کشت تریاک را افزایش داده اند.
براساس آمار منتشر شده هم اکنون شش صد و چهل و نه هزار و هشت صد و هشتاد و هفت هکتار از زمین های زراعی زیر کشت تریاک است که این خود شصت درصد افزایش در کشت تریاک در ده سال اخیر را نشان می دهد.
رسانه خارجی «دیلی میل» در مطلبی در این ارتباط نوشت:«هروئین ارزان افغانستان بریتانیا را پر می کند.»
از سویی هم بازرسان سازمان ملل برآوردکرده اند در سال جدید برداشت تریاک بین 1900 تا 2700 تُن خواهد بود و این خود رشد نزدیک به 1400 درصدی در دوازده ماه را نشان می دهد.
به نقل از «بریت بارت نیوز» سازمان ملل در سال 2018 گزارش داد که افغانستان 82 درصد از تریاک دنیا را تأمین می کرد.
این همه در حالی ست که تلاش های مشترک ایالات متحده امریکا وحکومت افغانستان برای کاهش کشت تریاک موثر نبوده و کشاورزان کندهار می گویند برای فرار از فقر و گرسنگی مجبورند تریاک بکارند.
نورآقا یکی از کشاورزانی که به کشت تریاک مشغول است می گوید در این ولایت کارخانه یا دیگر مشاغلی که بتواند افراد بیکار را جذب کند وجود ندارد، خشکسالی تمام درآمدهای ما از راه کشاورزی را از بین برده است و اکنون که ویروس کرونا نیز در افغانستان و ولایت کندهار فراگیر شده و همگان را در خانه ها قرنطینه کرده است راهی جز کشت تریاک برای ما باقی نگذاشته است.
بهاء الدین دیگر کشاورز افغان که او نیز به کشت تریاک مصروف است هم می گوید:«دولت هیچ کمک مالی به ما نمی کند و کشت تریاک تنها گزینه باقی مانده برای ما جهت امرار معاش و زنده ماندن است.»
به هرصورت در شرایط کنونی که کرونا از یک طرف و طالبان از طرف دیگر مردم بی گناه و مظلوم افغانستان را می کشند این زمامداران افغانستان است که با درک صحیح اوضاع باید هرچه زودتر اختلافات سیاسی شان را کنار گذاشته به خاطر منافع ملی و ملت خود اجازه ندهند افغانستان بیش از این در باتلاق جنگ و فقر و بدبختی فرو رود.
دل خوش بودن به امریکا و متحدین غربی اش چاره کار ما نیست چون امریکا هم به میخ می زند و هم به نعل: از یک طرف به طالبان چراغ سبز نشان داده آنها را در کشتن مردم مظلوم ما جسورتر می کند و از سوی دیگر آتش اختلاف غنی و عبدالله را شعله ور تر می سازد، اختلافی که محصول شیطنت های خودش در افغانستان است: اگر امریکا خواهان حل مشکل انتخاباتی در افغانستان بود به مراسم سوگند غنی نمی رفت و در ادامه به عبدالله چشمک نمی زد!
