ویروس فساد!

بزرگ‌ترین تهدید در برابر افغانستان فساد است. رهبران کشور در تمام نشست‌های بین‌المللی از سوی مقامات جهان مورد سرزنش قرار می‌گیرند. یک حلقه کوچک ریشه در تمام لایه‌های جامعه دارد. دارایی شماری از رهبران سیاسی و برخی مقامات به ارزش تمام دارایی بانک مرکزی است. فساد گسترده مالی و اداری مثل موریانه به جان نظام افتاده است. تمام چشمه‌های عایداتی را هدف قرار داده است. رییس جمهور ریسک بزرگ را برای تقرری شماری از جوانان و زنان قبول کرد، اما دیری نگذشت که یکی پس از دیگری صاحب دوسیه شدند.

عمر مفید و مثبت مدیران ارشد در وزارت‌های مالیه و گمرکات چند ماه است؟ به زودی گزارش‌های از ناکارایی برخی‌ها نشر می‌شود.

فساد اداری به مراتب خطر ناکتر از تروریزم است. این پدیده دشمن اصلاحات، حاکمیت قانون، خود کفایی و خود اتکایی می‌باشد. حتا طالبان به طعنه از این فساد یاد می‌کنند.

زمانی‌که نسل جدید که از آن به نسل تغییر و امید یاد می‌شود درگیر این چرخه می‌گردد، مردم بیشتر مایوس می‌‌شوند.

فساد اکنون زشتی خود را از دست داده است. کسی که فساد نکند بیشتر ملامت می‌شود.

این پدیده اکنون بدل به فرهنگ شده است. ضرورت به کار دوامدار و‌طولانی دارد. در کنار اداره‌های مسوول، احیای اخلاق عمومی و وجدان کاری اصل مهم در مقابله با این پدیده است.

در این میان ذهن پرسشگر جامعه باید همه وقت زنده و فعال باشد. همه وقت پرسان کنند:

این همه را از کجا آوردی؟

شاه حسین مرتضوی