نگرانی کمیسیون حقوق بشر از وضعیت بد کودکان مغاره نشین در بامیان

مغاره های اطراف تندیس های ویران شده بودا در بامیان با آنکه مکان مناسبی برای زندگی نیستند اما از چهارده سال بدینسو به تنها سرپناه صدها خانواده فقیر و آواره مبدل شده اند. بیشتر ساکنان این مغاره ها، خانواده هایی اند که در دوران پسا طالبان از کشورهای همسایه به افغانستان برگشته اند. هرچند تمامی این مغاره نشینان وضعیت خوبی ندارند اما کودکان آنان بیشتر از محرومیت رنج می برند.

عزیزالله رحمانی مسئول بخش اطفال کمیسیون حقوق بشر در بامیان به خبرگزاری رها گفت که بیشتر این کودکان بدلیل اینکه تا کنون نتوانسته اند تذکره بگیرند، از پروسه تعلیم و تربیه محروم مانده اند.

آقای رحمانی افزود که این کودکان مورد بهره کشی نیز قرار می گیرند:” بیشتر خانواده هایی که در مغاره ها زندگی می کنند از فقر اقتصادی رنج می برند و از همین رو برای تامین کودکان آنان مجبور به انجام کارهای شاقه می شوند. درحال حاضر شماری از کودکان مغاره نشین در بازار بامیان تکدی گری می کنند”.

او تاکید کرد که این کودکان بدلیل فقر اقتصادی ای که دامنگیر خانواده های شان است، مورد خشونت نیز قرار می گیرند.

عدم دسترسی به خدمات درمانی

مشکلات کودکان مغاره نشین به همین موارد خلاصه نمی شود. آنها کمتر به آب و نان دسترسی دارند و از خدمات درمانی نیز محرومند.

عبدالله یکی از مغاره نشینان که با هفت عضو خانواده اش در مغاره ای در غرب مجسمه بزرگ صلصال زندگی می کند، به خبرگزاری رها گفت:” هوا بسیار سرد است،  مغاره ها نمناک اند و به همین دلیل من و بیشتر اطفالم به امراض گوناگون از جمله سینه بغل و استخوان دردی مبتلا شده ایم اما پولی برای مراجعه به مراکز درمانی و خرید دارو نداریم”.

این مرد مغاره نشین می گوید که همه روزه از صبح تا شام کار می کند تا حد اقل پول خرید نان خشکی را برای خانواده اش تهیه کند اما در برخی از روزها پول حتی یک قرص نان را هم نمی تواند پیدا کند.

او سوال گونه اضافه کرد:” با این وضعیت چگونه می توانم کودکان مریضم را به داکتر ببرم و برای آنها داروم بخرم؟”.

عدم دسترسی به خدمات درمانی از جدی ترین مشکلات خانواده های مغاره نشین بویژه کودکان آنان است. پیشتر نیز شماری از مغاره نشینان به خبرگزاری رها گفته بودند که برای درمان تمامی بیماری های شان فقط می توانند از “مُسَکِن پرستامول” استفاده کنند و پول خرید داروی های گران قیمت را ندارند.

این درحالی است که اداره محلی بامیان تصمیم گرفته تا در بهار سال آینده خورشیدی، تمامی مغاره ها را از حالت سکونتگاهی در آورد و خانواده های مغاره نشین را به جای دیگری منتقل کند. هنوز معلوم نیست که سرنوشت خانواده های مغاره نشین پس از تخلیه مغاره ها چه خواهد شد.