نگاهی اجمالی به وضعیت خطرناکی که خبرنگاران با آن مواجه اند
هر گاهی یک بمب در کابل و یا منطقه ای دیگر در کشور منفجر می گردد، رسانه ها به آن نقطه سرازیر می گردند. خبرنگاران به سرعت تصاویر وحشتناکی از صحنه های مختلف انفجار مخابره می کنند، در حالیکه خود بکس های کلان و لوازم های سنگین به دوش دارند.
روز دوشنبه هفته جاری یک بمب در منطقه شش درک شهر کابل منفجر شد. اما تقریبا 40 دقیقه بعد یک انفجار دیگر در همان نقطه صورت گرفت. مهاجم انتحاری دوم خود را در پوشش تصویربردار رسانه ای جا زده بود و در میان خبرنگاران خود را منفجر ساخت.
به انضمام شمار خبرنگارانی که در این حمله جان خود را از دست دادند، شمار خبرنگارانی که از آغاز سال جاری میلادی تاکنون جان خود را از دست داده اند به 26 تن رسید. با این وجود، براساس گزارش یک کمیته محافظت از خبرنگاران، شمار خبرنگارانی که جان خود را در سال جاری میلادی از دست داده اند، نسبت به سال 2009 که در آن 75 تن به دلایل مختلف مانند قتل هدفمند، درگیری و یا اعزام به مناطق خطرناک کشته شدند، یک روند نزولی داشته است.
عراق طی سال های 2006 و 2007 و پیش از تامین امنیت بخش زیادی از این کشور توسط نیروهای ائتلاف، شاهد مرگ بیشترین تعداد از خبرنگاران بود. در سال 2008، وضعیت بهتر شد و تنها 5 خبرنگار جان خود را از دست دادند. اما با شروع درگیری ها در سوریه، این کشور در سال 2012 شاهد مرگ 31 خبرنگار طی تنها یک سال بود. از آغاز سال جاری میلادی تاکنون نیز 4 خبرنگار در سوریه جان خود را از دست داده اند. در عراق اما هیچ گزارشی از وقوع کشته شدن خبرنگار طی سال جاری میلادی نبوده است.
روسیه، مکزیک و فیلیپین هم که گزارش های نسبتا بدی درخصوص وضعیت خبرنگاران در آن کشورها منتشر می گردد، اما سالانه به طور میانگین در هر کشور تنها 2 خبرنگار جان خود را به دلایل مختلف از دست می دهند. تنها یک مورد استثنا در سال 2008 برای کشور فیلیپین بود که در آن سال 31 خبرنگار قتل عام شدند.
گرچه شمار خبرنگارانی که در حال وظیفه جان خود را از دست می دهند در سراسر جهان کاهش یافته است، اما به واقع، قربانی اصلی در هر واقعه جان باختن یک خبرنگار، محدود شدن دسترسی مردم به اطلاعات است. کشتن یک خبرنگار، به معنای خشونت علیه یک نفر است، اما یک جرم علیه همگان است.
