نوجوان بامیانی که با آرزوی رفتن به مریخ زندگی می کند

حسینداد کوچک است اما آرزوهای بزرگی دارد؛ آرزوهایی که شاید جسامت خودش در مقایسه با آنها کاهی در برابر کوهی باشد. او متفاوت است، متفاوت از تمام دوستان همبازی اش، شاید نوجوانان دیگر شب ها هنگام خواب به سرگرمی هایی فکر می کنند که فردا آنرا انجام خواهند داد اما او با فرا رسیدن هرشب و گسترش نور ملایم و آرامش بخش مهتاب و ستارگان بر دیوارهای گلی قریه اش، با نگاه به آنها برای رسیدن به فضا آنهم به مریخ، بیشتر از پیش امیدوار می شود.

با آنکه فقر، سردی هوا و شرایط سخت زندگی در جغرافیای بامیان در گونه های ترک خورده حسینداد خودنمایی می کنند، اما او همچنان استوار است و برای بر آوردن آرزوهایش شب و روز تلاش می کند؛ گویا اراده این نوجوان مخترع برای رسیدن به مریخ، محکم تر از سنگ ها و صخره های سر به فلک کشیده ای است که محل زندگی اش را به محاصره کشیده اند. اما چه چیزی زندگی این نوجوان را متحول کرد و او را به یک مخترع تبدیل کرد؟

حسینداد در گفتگو با خبرگزاری رها گفت:” دو سال پیش، زمانی که دانش آموز صنف هفتم مکتب بودم، از روی کنجکاوی به تماشای وسایل یک شرکت سرکسازی که شاهراه کابل- بامیان را آسفالت می کرد می رفتم. نحوه کار آنها مرا متعجب می کرد و همین موضوع سبب شد تا تصمیم بگیرم که چیزی شبیه این وسایل بسازم”.

او افزود که پس از آن مدت ها تلاش کرده تا به آرزویش برسد و سرانجام توانسته است با استفاده از پمپ پیچکاری/سرنگ و قعطات آهن و چوب، یک لنگر و اسکواتور بسازد که همانند وسایل واقعی کار می کنند.

آرزوی رفتن به مریخ

موفقیت های پی هم سبب شدند که آرزوهای حسینداد با گذشت هر روز بزرگتر شوند و ایده ساخت موشکی برای رفتن به مریخ را در ذهن بلند پرواز او پرورش دهند. تلاش های این نوجوان مخترع در این زمینه نیز نتیجه داده و او چندی پیش موفق شد که  با استفاده از گچ، چوب، مواد کیمیاوی/شیمیایی، قطعات آهن و  لوازم الکترونیکی کهنه، موشکی با برد چهار کیلومتر بسازد.

او می گوید که این موشک برای استفاده نظامی ساخته نشده و هیچگونه مواد انفجاری در آن استفاده نشده است.

کریم بخش پیام رئیس شورای روستای سبزآب که با وسایل نظامی آشنایی دارد، تایید کرد که موشک ساخته شده توسط حسینداد شبیه موشک های واقعی است:” تنها تفاوت این موشک با موشک های نظامی، نداشتن سیستم هدف گیری و کلاهک انفجاری است”.

پیام گفت که حسینداد پیش از این نیز موشک های کوچک تری ساخته و آزمایش کرده است.

فقر؛ مشکل اصلی

محمد حیدر پدر حسینداد، مرد فقیری است که از طریق نجاری و زراعت مصارف خانواده سیزده نفری خود را تامین می کند. همین فقر اقتصادی باعث شده است که او نتواند پسرش را برای آموزش بهتر به خارج از بامیان بفرستد.

او از دولت افغانستان خواست که زمینه آموزش بهتر پسرش را فراهم کند تا بتواند چیزهای بیشتری اختراع کند و به آرزوهایش برسد:” حسینداد بسیار با استعداد است و اکنون به اختراعاتی فکر می کند که در جهان سابقه نداشته باشد. از دولت می خواهم که زمینه پیشرفت او را فراهم کند تا بتواند به کشورش خدمت کند”.

این مرد زراعت پیشه با گلایه از عدم همکاری دولت افزود که حتی اداره محلی بامیان، برای حمایت از حسینداد هیچ اقدامی نکرده است.

با این حال محمد آصف مبلغ معاون والی بامیان می گوید که در سطح ملی برنامه ای برای حمایت از جوانان مخترع و با استعداد وجود ندارد اما حکومت محلی بامیان از این گونه استعداد ها حمایت خواهد کرد.

مبلغ تصریح کرد که حسینداد یک مخترع توانا است و اختراعاتش می توانند تاثیرات اجتماعی خوبی بر جوانان افغانستان بگذارند.

حسینداد اما می گوید که حکومت محلی بامیان هیچگاهی با او همکاری نکرده است. این نوجوان مخترع از دولت افغانستان خواست تا با تشویق مخترعان و فراهم آوری امکانات لازم، از آنان حمایت کند.

حسینداد با آنکه از خانواده ای فقیر است و مشکلات اقتصادی خانواده اش را در تنگنا قرار داده است، شب و روز برای دستیابی به آرزوهایش تلاش می کند. بزرگترین آرزوی او رفتن به مریخ است که به گفته خودش روزی به آن خواهد رسید.