معاون رییس جمهور: هیچ کودکی در صفوف نیروهای امنیتی قرار ندارد

معاون رییس جمهور در این دیدار اظهار کرد “شایعاتی که قبلا در مورد حضور اطفال در صفوف نیروهای امنیتی وجود داشت، صحت ندارد و هم اکنون هیچ طفلی در ارگان های امنیتی ما حضور ندارد.”

وی افزود “در هفته گذشته، موضوع حضور اطفال در صفوف نیروهای امنیتی مطرح شد.  نهادهای امنیتی موظف گردیدند تا باری دیگر در مورد عدم حضور اطفال در صفوف نیروهای مسلح تحقیق همه جانبه کرده و از نبود چنین مواردی اطمینان حاصل نمایند.”

آقای دانش هم چنین ضمن نامناسب دانستن وضعیت اطفال در افغانستان گفت که متاسفانه اطفال در افغانستان در معرض آسیب های متعددی از جمله سوء استفاده مخالفان مسلح از آن ها، رسوخ کردن تفکرات افراطی از بیرون از مرزهای افغانستان و بازماندن اطفال به خصوص دختران در مناطق ناامن از تعلیم و تربیت قرار دارند.

وی علاوه کرد که عواملی چون ناامنی تحمیل شده بر مردم افغانستان و فقر اقتصادی، به صورت مستقیم زندگی اطفال را متاثر می سازد.

معاون رئیس جمهوری کشور با اشاره به وضعیت کودکانی که مرتکب تخلف شده اند و هم اکنون در مراکز تربیت کودکان حضور دارند، اظهار داشت “تنها مرکز اصلاح و تربیت اطفال در کابل صاحب ساختمانی مناسب است، و در هیچ یک از ولایات دیگر، مراکز اصلاح و تربیت ساختمانی ندارند و اطفال در وضعیت بدی به سر می برند.”

وی تاکید کرد که سازمان های بین المللی در این قسمت با دولت افغانستان و وزارت عدلیه کمتر همکاری کرده اند، اما امید می رود که از این پس، همکاری ها بیشتر شود.

معاون رئیس جمهور با اشاره به وجود برخی رفتارهای زشت فرهنگی در مورد اطفال نیز گفت “متاسفانه در موارد اندکی برخی از رفتارهای زشت فرهنگی مثل بچه بازی نیز گزارش شده است که کاملا مخالف آموزه های دینی و ارزش های بشری است.”

وی علاوه کرد عوامل فرهنگی، ناامنی و عدم کنترل دولت در برخی از مناطق و خلاء قانونی از مهم ترین دلایل این امر است، و رفع این نواقص یک پروسه دوامدار و نیازمند اراده جدی است.

آقای دانش تاکید کرد “در جانب حکومت اراده لازم و جدی برای بهبود وضعیت اطفال وجود دارد، و خواست ما از جامعه بین المللی حمایت و همکاری در این زمینه است.”

در این دیدار لیلا زروقی نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد نیز گفت “از نگاه ما وضعیت اطفال در افغانستان نامناسب بوده و مواردی زیادی باعث نگرانی است.”

خانم زروقی افزود مسایلی چون استفاده از اطفال در منازعات مسلحانه، ازدواج های اجباری و زیر سن، بازماندن از تعلیم، حمله به مکاتب و استفاده از اطفال در حالت های جنگی، سوء استفاده جنسی، پدیده هایی چون بچه بازی و به کار گماشتن اطفال از مهم ترین مواردی است که باعث نگرانی می شود.