تیم های مذاکره کننده حکومت و طالبان در حالی پس از نزدیک به دو ماه در دوحه قطر روی تعیین چارچوب گفت و گوها به بن بست خورده که بسیاری از کارشناسان از عدم حضور معنا دار زنان در این مذاکرات انتقاد می کنند.
به باور آگاهان امور حضور تنها سه زن به نمایندگی از جامعه زنان افغانستان در ترکیب هیات مذاکره کننده حکومت افغانستان برای دفاع از حقوق زنان کافی نیست.
این در حالی ست که موضوع دفاع از حقوق زنان و حفظ دستاوردهای هجده ساله در این زمینه یکی از نگرانی های عمده شهروندان افغان در مذاکره با طالبان می باشد. این مساله زمانی نگران کننده تر می شود که براساس علائم مشاهده شده طالبان از نظر فکری نسبت به بیست سال پیش که محدودیت های زیادی بر زنان اعمال کرده بود تغییر قابل ملاحظه ای نکرده اند.
دراین راستا انگلستان نیز از کشورها و آژانس های سازمان ملل خواست نقش معناداری به زنان در پروسه صلح بدهند و از زنان در برابر خشونت دفاع کنند.
جیمز کلورلی، وزیر خاورمیانه انگلستان، خطاب به سازمان ملل گفت:«ما می دانیم که وقتی زنان در مذاکرات صلح یک کرسی داشته باشند، مذاکرات با احتمالی شکست کمتری مواجه می شود. این دلیل تلاش تک تک کشورها در سازمان ملل در بیست سال پیش برای افزایش حضور زنان می باشد.»
وی تاکید کرد هنوز سهم زنان افزایش نیافته است و زمانیکه زنان در صلح سهیم می شوند، تهدیدات مختلفی علیه زندگی آنها مطرح می گردد.
این در حالی ست که براساس تحقیق انجام شده توسط شورای روابط خارجی و زنان سازمان ملل زمانیکه زنان به طور معنادار در مذاکرات صلح شرکت می کنند توافقات به دست 64 درصد با احتمال شکست کمتری مواجه می شود و 35 درصد توافقات حداقل پانزده سال دوام می یابد.
همین طور بین سال های 1990 تا 2017 زنان تنها دو درصد در نقش میانجی عمل کرده اند که از این میان 8 درصد مذاکره کننده بوده اند و 5 درصد به عنوان شاهد و امضا کننده در تمام پروسه های عمده صلح حضور یافته اند.
