لطف امریکا به طالبان

امضای توافق صلح ایالات متحده امریکا با طالبان برخلاف آنچه در رسانه های بین المللی و برخی رسانه های داخلی نوشته و خوانده شد هرگز به نفع منافع ملی افغانستان و شهروندان ستم کشیده آن نیست.

به اعتقاد کارشناسان امر این توافق نامه صلح که پشت درهای بسته و بدون حضور یکی از طرف های اصلی یعنی حکومت افغانستان صورت گرفت برخی جنبه های مبهم داشت که شک و تردید ها نسبت به سرانجام نیک آن را با اماو اگر روبه رو ساخته است.

سایت خبری هندی «دی پرینت» طی مطلبی در سوم مارچ با  اشاره به توافق صلح امضا شده میان امریکا و طالبان آن را به رویه امریکا با کردهای سوریه تشبیه کرده می نویسد همان طور که ایالات متحده کردهای سوریه که زمانی متحد واشنگتن در مبارزه با داعش بود را تنها گذاشت و سبب شد ارتش ترکیه به آنها حمله ور شود طالبان نیز همان کار را در حق حکومت کنونی افغانستان انجام خواهد داد.

به نوشته این رسانه هندی اینگونه رفتارهای امریکا با متحدینش سابقه ای دیرینه دارد؛ امریکا در زمان حمله ارتش سرخ شوروی به افغانستان کمک های نظامی و مالی خود را از کانال پاکستان به مجاهدین افغانستان رساند و با استفاده از توان جنگی مجاهدین افغان توانست رقیب قدرتمند خود یعنی شوروی سابق را به زانو درآورد. همین امریکا اما پس از خروج شوروی از افغانستان و در بحبوحه تشکیل حکومت اسلامی گروه های جهادی اما به یک باره تغییر رویه داد و افغانستان در تاریکی جنگ های داخلی ناشی از درگیری چندین گروه مسلح افتاد تا اینکه سرو کله طالبان پیدا شد.

پاکستان با نگاه «عمق استراتژیک» طالبان را در اختیار گرفت تا به رویای تسلط خود بر افغانستان با هدف ضربه زدن به رقیب اصلی خود یعنی هند و نزدیک شدن به آسیای میانه جامه عمل بپوشاند.

امریکا یک بار دیگر در سال 2001 و به بهانه مبارزه با تروریزم جهانی که برج های دوقولو در خاک این کشور را هدف قرار داده بود به افغانستان حمله کرد و با کمک نیروی ائتلاف شمال که به عنوان یک نیروی جنگی آماده که به کمک کشورهایی مانند روسیه، هند و ایران تشکیل و نگهداری شده بود، توانست بساط طالبان را از شمال گرفته تا کابل و ولایات جنوبی جمع کند. همین امریکا اما در  کنفرانس بن که اساس یک نظام سیاسی جدید را گذاشت به سران ائتلاف شمال که اینک جنگ سالار خطاب می شد پشت کرد و به هر نحوی که می شد جلو نفوذ سران جهادی در حکومت موقت و در ادامه دو دوره حکومت کرزی و حتی دوره پنج ساله حکومت غنی را گرفت.

اینک یک بار دیگر داستان بی وفایی و حتی خیانت امریکا به مردم و دولت هایی که به امید صلح و خوشبختی دستان امریکا را فشرده اند در حال اتفاق افتادن است: افغانستان و مردم مظلوم این کشور که عمری ست از چشیدن طعم شیرین صلح محروم بوده اند باز هم در یک بازی خطرناک دیگر که توسط امریکا راه اندازی شده، گیر کرده اند. امریکا به یک باره تمام تلاش ها و هزینه هایی که برای تقویت دموکراسی و نظام جمهوری در افغانستان انجام داده بود را با امضای توافق صلح با طالبان به هدر داد. اینک طالبان در تازه ترین حملات خود اعلام کرده اند که دیگر نیروهای خارجی از جمله امریکایی ها را در افغانستان هدف قرار نداده روی حمله به نیروهای امنیتی افغان تمرکز کرده اند.

اگر قرار باشد امریکا به عنوان یک متحد استراتژیک حکومت افغانستان اینگونه یک طرفه با یک گروه متحجر که هنوز منفور قلوب افغانها ست صلح کند تا فقط و فقط هزینه های خود در جنگ افغانستان را کاهش داده نیروهای خود را از افغانستان بیرون بکشد، این قابل قبول افکار عمومی مردم افغانستان و حتی جهان نیست.

نگاهی دقیق تر به حملات و حتی اظهارنظرات رهبری طالبان در تنها چند روز پس از امضای توافق نامه صلح با امریکا نشان می دهد که توافق صلح امریکا با طالبان تنها به این گروه جسارت و شهامت و وجهه بین المللی داده و برای ختم جنگ در افغانستان کاری نکرده است.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان امر، امریکا با این توافق صلح به نحوی واقعیات موجود را نادیده گرفته و کاملا یک جانبه عمل کرده است: از سال 2001 تاکنون علاوه بر امریکا برخی از کشورهای منطقه و جهان نیز در مبارزه با تروریزم مورد ادعای امریکا این کشور را همراهی کرده و متحمل هزینه های مالی و جانی شده اند و اینک این کشورها که به نوعی سهامداران جنگ و صلح در افغانستان به شمار می روند در توافق صلح امریکا با طالبان حضور نداشته اند یا در حد یک ناظر دعوت شده اند.

در کنار سهامداران جنگ در افغانستان، این حکومت و مردم افغانستان است که در توافق نامه صلح کنار گذاشته شده اند، نیروهای  امنیتی  افغان از چند سال بدینسو در خط اول مبارزه با تروریزم قرار داشته متحمل ضررهای جانی و مالی زیادی شده اند. حکومت افغانستان برای نهادینه ساختن دموکراسی، حکومت داری خوب، مبارزه با فساد و تساوی حقوق زن و مرد در سیاست تلاش های بی وقفه داشته است. جامعه مدنی، جوانان، زنان و طیف های مختلف شهروندان افغان به اعتقاد به شعارهایی که امریکا در افغانستان سر داده بود برای رسیدن به خوشبختی و رفاه از جان و مال خود مایه گذاشتند.

حکومت افغانستان و مردم این کشور در طی بیش از یک و نیم دهه با استفاده از کمک های جامعه جهانی تلاش کردند تروریزم و طالب را مهار کنند و حتی زمانیکه پروسه صلح با طالبان روی دست گرفته شد سعی  کردند طالبان را از کانال قانون اساسی و حفظ دستاوردهای هجده ساله در قدرت شریک سازند.

این همه زحمت و تلاش سیاسی و امیدواری های همگانی اما به یک باره با توافق خامی که امریکا با طالبان داشت به هدر رفت.

اگر این زمزمه ها که امریکا قصد دارد با نادیده گرفتن انتخابات افغانستان، امارت اسلامی طالبان که تنها پوشش آن عوض شده را بر مردم افغانستان تحمیل کند هرگز قابل بخشش نیست و تنها آتش خشم افغان ها را نسبت به امریکا شعله ور تر خواهد ساخت. آتشی که می تواند بساط امریکا در افغانستان و منطقه را جمع کند و ورقی دیگر از برخورد زشت امریکا با متحدینش را ورق بزند.

بخش تحلیل خبرگزاری رها