درست است که کار سیاسی و حکومتی مکلفیت‌های خود را دارد اما اندکی تعهد به قلم، مردم و ارزش‌های انسانی هم لازم است. در فضای مجازی و واقعی جامعه ما هستند مقامات و فرهنگیان فرهیخته و آگاه که حالا حکومتی شده‌اند و خوشبختانه ابهت و منزلت شان را تا حد زیادی نگه داشته و خود را به مصرف نگرفته‌اند. اما در یک مورد قضیه کلا فرق می‌کند.شاید در جریان باشید که حبیب الرحمن پدرام نماینده مجلس، انتقاداتی را بر موقف‌گیری‌های اخیر رولا غنی همسر رئیس جمهور مطرح کرده که اتفاقا درست و بجا هم هست. بعد شاه حسین مرتضوی مشاور فرهنگی رئیس جمهور گفته که خانم رئیس جمهور هزار مرتبه بیشتر از پدرام وطن‌دوست‌تر است و…!
این درحالی‌ست که خانم رئیس جمهور نه وجاهت مردمی دارد و نه هم موقف مشخص قانونی که مرتضوی درباره وی انجام وظیفه نماید. او فقط خانم رئیس جمهور است و همین!یعنی شب و روز در وطن کم جنایت و وحشت خلق می‌شود که مرتضوی چشم بر آن‌ها فرو می‌بندد اما در مقابل کوچک‌ترین انتقادی که بر دربار شاه و ملکه وارد می‌شود، وی فورا دست به قلم می‌شود و آبروداری می‌کند!؟یعنی ما اینقدر ذلیل شده‌ایم که یک نفر که زمانی ادای روشنفکری و آزاد اندیشی درمی‌آورد حالا آنقدر مجبور و محدود است که به خاطر حفظ وضعیت و بهره‌مندی از امتیازات دنیایی، حتی به نگهبانیِ فرهنگی خانم رئیس خود هم تن درمی‌دهد!؟
ضیا موسوی
