قربانی‌های سیل‌های اخیر در افغانستان را دریابید!
این روزها مشکل سیلاب‌ها هم علاوه بر جنگ در برخی از ولایات بی‌داد می‌کند. سران حکومت مصروف بحث‌های صلح و انتخابات‌اند و به همین دلیل است که حوادث طبیعی زیاد توجه برنمی‌انگیزد. اما مردم از این ناحیه خیلی در رنج‌اند. احتمال آن زیاد است که با گرمی هوا و آب شدن برف‌ها، شاهد سیلاب‌های مدهش در برخی از ولایات باشیم. وقتش است که اداره‌ی مبارزه با حوادث و در مجموع حکومت برای مقابله با سیلاب‌های احتمالی آماده‌گی داشته باشند. کمبود منابع دیگر نمی‌تواند دلیل توجیه ناکامی و سوءمدیریت باشد. منابع کافی در اختیار اداره‌ی مبارزه با حوادث و دیگر اداره‌های مربوط وجود دارد. سفیر ایالات متحده هفته‌ی قبل اعلام کرد که کشورش برای قربانیان حوادث طبیعی، خشک‌سالی و آواره‌گان داخلی ۶۰ میلیون دالر کمک می‌کند.
کمک‌های امریکا و کشورهای دیگر همیشه در دسترس ارگان‌هایی که وظایف انسان‌دوستانه دارند، قرار دارد و دیگر هیچ ارگانی حق ندارد به بهانه‌ی نبود امکانات و منابع، کم‌کاری خود را توجیه کند. اصلاً نبود امکانات و افزار کار هم یکی از نشانه‌های جدی ضعف مدیریت است. مقام‌های اداره‌ی مبارزه با حوادث و نهادهای دیگر، اگر کارایی داشته باشند، حتماً امکانات لازم را فراهم می‌سازند. هیچ بهانه‌ای نمی‌تواند ناکارآمدی را توجیه کند.
مشکل دیگر این است که همیشه اداره‌ی مبارزه با حوادث و ارگان‌های دیگر، می‌خواهند بحران را مدیریت کنند. این ارگان‌ها باید پیش‌بینی دقیق از حوادث و آماده‌گی برای حوادث احتمالی داشته باشند. باید احتمال حوادث و خسارات و زیان‌های آن پیش از وقوع رویداد سنجیده شود و اقدامات لازم صورت بگیرد. رهبران حکومت وحدت ملی باید شخصاً از روند امداد‌رسانی به آسیب‌دیده‌گان حوادث طبیعی به ویژه سیلاب‌ها نظارت کنند. رهبران حکومت باید کمی از چانه‌زنی‌ها در مورد صلح، انتخابات و مسایل دیگر خودشان را فارغ کنند و به بحث حوادث طبیعی بپردازند.
سفرهای رییس‌جمهور به ولایات بیشتر جنبه‌ی تبلیغی و سیاسی دارد و در این سفرها هم موضوعات مرتبط به صلح و انتخابات بیشتر مطرح می‌شود؛ ولی لازم است که به سیلاب‌زده‌گان توجه جدی صورت بگیرد. وزارت‌های مربوطه هم باید فعال شوند و برای آبادی روستاها و خانه‌های آسیب‌دیده اقدام کنند. وقتی سیلاب به وقوع می‌پیوندند و روستاها را خراب می‌کند، زیربنای اقتصاد روستایی از بین می‌رود. اگر برای احیای زیربنای اقتصاد روستایی اقدامات لازم صورت نگیرد، روستایی‌ها به شهرها می‌آیند و بازار کار شهرها به حدی نیست که بتواند روستایی‌ها را جذب کند. این روستایی‌های قربانی سیلاب و حوادث طبیعی دیگر وقتی در بازار کار شهرها جذب نشوند، راهی کشورهای همسایه می‌شوند و در آن کشورها مورد ستم قرار می‌گیرند.
بنابراین نیاز است که وزارت‌خانه‌های مختلف و ارگان‌های مسوول، یک برنامه‌ی دراز‌مدت جامع برای کمک به قربانی‌های سیلاب‌ها و حوادث طبیعی بسازند و آن را عملی کنند. این برنامه باید کمک‌های فوری، کمک‌های میان‌مدت و احیای اقتصاد روستایی را در بر بگیرد. منابع لازم در اختیار حکومت است، لازم است که مدیریت درست صورت بگیرد و از این منابع در جهت حمایت از مردم استفاده شود. مردم افغانستان انتظار بسیار بلند بالا و برآورده نشدنی از حکومت ندارند. انتظارات مردم حداقلی است و با توجه به امکانات موجود، حکومت می‌تواند با به کار بردن معقول منابع و قابلیت‌های نهادها، به این انتظار پاسخ بگوید. رهبران حکومت نباید چنان مصروف انتخابات و بحث‌های مرتبط به صلح شوند که مردم عام و رنج‌های‌شان فراموش‌شان شوند.
