به گزارش رها، داکتر عبدالله عبدالله، که برای شرکت در نشست جهانی اقتصاد به شهر داووس سویس رفته، بعد از ظهر امروز(سه‌شنبه، ۲ دلو)، در نشست صلح و آشتی در جهان چند قطبی اشتراک و سخنرانی نمود.
داکتر عبدالله در این نشست موضع حکومت افغانستان را درباره وضعیت سیاسی-امنیتی کشور بیان داشت و تفاوت‌های بنیادین میان تفکر طالبانی و نظام و حکومت را برشمرد.
آقای عبدالله افزود که طالبان می پندارند نظامی را که آنان می خواهند مردم نیز می خواهند درحالی که چنین نیست.
او بزرگترین مانع را دربرابر صلح، خود داری طالبان ازگفتگو با حکومت می‌داند.
«مانع اصلی این است که طالبان چندین بار نشست رو در رو با حکومت افغانستان را رد کرده اند. ما می‌گویم به شمول خروج نیروهای امریکایی وناتو وشیوه حکومت داری گفتگو نماییم اما آنان می‌گویند درباره خروج با امریکاییان گفتگو می کنیم.»
عبدالله افزود: طالبان به مردم‌سالاری و ارزش‌های دموکراتیک باورندارند و اهداف خود را که به برقراری امارت اسلامی از طریق بیعت و اطاعت مطلق از امیر استوار است، از طریق خشونت و دست‌یازیدن به اعمال دهشت‌افگنانه دنبال می‌کنند.
ریاست اجرائیه تأکید کرد که مردم هیچ گاهی ازدستاوردهای یک ونیم دهه گذشته به عقب نخواهند رفت وامارت طالبان را نخواهند پذیرفت.
دکترعبدالله در بارۀ پیش شرطهای طالبان برای مذاکرات صلح گفت:«آیا برای آغاز گفتگوها پیش شرط لازم است ، نخیر زیرا ما هیچگونه پیش شرطی را برای آغاز گفتگوها با طالبان وضع نکرده ایم. اما طالبان مفکوره معینی دارند.اما درهجده سال گذشته چیزهای زیادی درافغانستان تغییر کرده اند، مردم ازحقوق شان به عقب نخواهند رفت.طالبان باید روی میز گفتگو بیایند اگرمردم خواهان شیوه زندگی طالبانی اند بیایید روی آن بحث کنیم اما این مفکوره طالبان است که می‌گویند شیوه آنان به مردم خوب است.»
عبدالله خاطرنشان کرد که صلح خواست تمام شهروندان و حکومت افغانستان است و ما برای رسیدن به صلح، به شرط حفظ دستاوردهای سالیان اخیر متعهد و پابندیم.
داکتر عبدالله در ادامه صحبت‌های خود بر همکاری مشترک میان کشورهای منطقه و فرامنطقه برای دست‌یافتن به صلح تأکید کرد.
وی یاد آوز شد، سیاست‌های متناقض در عرصه صلح و آشتی از یک‌سو زمینه فعالیت گروه‌های دهشت‌افگن را فراهم می‌نماید و از سوی دیگر، برای دست یافتن به صلح کمک نمی‌کند.
رئیس اجرایی اذعان نمود، توافق بینالمللی که در قضیه افغانستان در سال‌های ۲۰۰۱ میان بازیگران بینالمللی و منطقه‌ای وجود داشت، درز برداشته و اکنون برخی از کشورها سیاست‌های متفاوتی را در منطقه دنبال می‌کنند. وی در این زمینه به سیاست‌های پاکستان، ایران، روسیه و ایالات متحده اشاره کرد.
او همچنان تاکید نمود که تقویت طالبان در افغانستان به ضرر روسیه، ایران و کشورهای آسیای میانه است، اما به رغم این واقعیت برخی از کشورها به دلیل مخالف با سیاست‌های ایالات متحده، در زمینه طور دیگری رفتار می‌کنند.
وی درارتباط به سیاست‌های ایالات متحده امریکا گفت: “ما نیازمند سیاست منسجم، هدفمند و یک‌دست از سوی ایالات متحده در منطقه و در رابطه با طالبان هستیم”.
ریاست اجرائیه تأکید کرد، تغییر سیاست از این‌که اصلا با طالبان و تروریست‌ها مذاکره نمی‌کنیم، به این‌که مذاکره یگانه راه‌حل مشکل به شمار می‌رود، به حل مشکل و دست یافتن به صلح کمکی نمی‌کند.
رئیس اجراییه از وجود پناهگاه‌های امن هراس افگنان دربیرون ازافغانستان انتقاد کرد وآن را یکی ازموانع دیگر دربرابر صلح خواند.
