صلح آیسکریمی آمیخته با خون ملت!
موضوع صلح، طرح تازه امریکا مبنی بر تشکیل دولت ائتلافی و برگزاری نشست ترکیه و روسیه در مورد پیش برد صلح افغانستان این روزها داغ شده است. در این میان اما شهروندان افغانستان با درنظرداشت اوضاع جاری نگران خیلی از چیزها هستند.
برخی کارشناسان و آگاهان امور نیز در کنار و هم صدا با مردم نگرانی های خود را نسبت به پروسه صلح، آینده مبهم و برخی اقدامات حکومت ابراز می دارند.
حفیظ منصور، عضو هیأت مذاکره کننده حکومت در دوحه قطر و کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی، در واکنش به اوضاع جاری و بررسی روند صلح در فیس بوک خود می نویسد:«در این سرزمین واقعیت های هیچگاه گفته نشده است.»
وی در تایید گفته های خود به مثال هایی در طول تاریخ افغانستان به ویژه تاریخ معاصر اشاره می کند.
آقای منصور می نویسد:«مثلا اگر بگوئید خط دیورند یک مرز رسمی است؛ برایت می گویند خائن و وطن فروش. اگر بگوئی پس امیر عبدالرحمن خان که خط دیورند را امضا کرد هم خائن و وطن فروش بود؛ باز برایت می گویند گور خود را گم کن؛ تاجیک ها تاجیکستان، اوزبیک اوزبیکستان و هزاره مغولستان بروید.»
اگر بگوئی امان الله خان نافهم بود برایت می گویند کافر و وطن فروش، اگر بگوئی خوب لنگی و چادری را گم کن چون امان الله خان امر کرده بود باز هم برایت می گویند کافر و وطن فروش.
نادر شاه در زمان حکومتش اصلا اجازه نمی داد کسی نام آمان الله خان را بگیرد، ظاهر شاه اجازه نداد حتی امان الله خان در کابل دفن شود. اما حالا ما مجبوریم نادر شاه را غازی، ظاهر شاه را بابای ملت و امان الله خان را فاتح استقلال کشور بگوئیم. تاریخ جعلی این وطن را هم همین ها نوشته اند. غازی هم اینها اند بابا همین ها.
اگر با خشونت مقابله کنی برایت می گویند «لندَغر، جنگ افروز، توپک سالار و کله خام برو کولاب، برو ایران، اوزبکیستان و مغولستان.»
اگر برای دفاع از منطقه ات تفنگ بگیری و از ورود طالبان به منطقه ات جلوگیری کنید؛ برایت می گویند تُفنگ داران مسلح غیر مسول، دزد. و اگر طالبان منطقه را گرفتند و همه چیز را آتش زدند، غارت کردند، کشتند و بردند باز هم جهاد فی سبیل الله و مجاهد اند.
اگر بگویی اشرف غنی برای بقای سلطه قومی و سرکوب سایر اقوام از طالبان استفاده می کند و یا تلاش می کند طالبان مورد حمله قرار نگیرند؛ می گویند تو متعصب و مخالف صلح هستی.
اما کدام صلح؟ صلح آیسکریمی مخلوط با خون ملت؟
حفیظ منصور در ادامه تاکید می کند:«وگرنه شما قضاوت کنید کدام عقل و منطق قبول می‌کند که اردو و ارتش ی با این همه ساز و برگ نظامی، قوای هوایی، کماندو، قطعات خاص، اسپیشل فورس و هزاران تانک ضربتی و… در حالیکه از حمایت قوی‌ترین هم پیمان نظامی جهان (ناتو) نیز برخوردار است، در برابر یک مشت شورشی موتر سیکل سوار حالت دفاعی بگیرد و در دفاع هم همیشه ناکام باشد و مناطق و شهر ها را یکی پی دیگری به طالبان واگذار کنند.»
اگر بگویی اینجا معامله ی در کار است و شهرها و سربازان معامله می شوند؛ میگویند تو روحیه سربازان را ضعیف می سازی. خوب انسان متمدن ۴۵ سرباز یک ماه در کمپ چینایی ها محاصره است و تو تا لحظه ای که همه کشته می شوند و تمام تانک ها و تجهیزات را طالبان می برند کمک نمی فرستی ولی با یک تماس داعش دو هلیکوپتر را در ظرف ۱ ساعت به درزاب می رسانی و ۲۵۰ تروریست داعشی را به شهر ها انتقال می دهی؛ پس کی روحیه سرباز را ضعیف ساخته‌است؟
نزد اینها ملا عمر هم مبارز و آزادی خواه است؛ انتحاری هم استشهادی و شهید است. اشرف غنی هم بابا و اتل است. مردم دیگه گوشت ماشین جنگ… سرکوب، توهین و بی عزت میشوند.
راه حل چیست؟
عضو هیات مذاکره کننده حکومت در دوحه قطر در بخش پایانی مطلب خود می نویسد:«حالا تنها دو راه داریم یا باید همه باهم بایستم و با زور بازوی خود و به هر قیمت که تمام می شود دوباره نمونه کوچک از تمدن های بزرگ اشکانی، کوشانی و یا تیموری را در ملک آبایی خود شکل دهیم و یا باید این خاک را به همین مردم متناقض و همین فرهنگ که ذکر شد واگذار کرد. این ملک را متعفن ساخته اند. این ملک و همین مردم و همین تاریخ جعلی و همین بابا ها و اتلان …»
