سیک ها: زورمندان و جنگ سالاران زمین های ما را غصب می کنند
اواتار سینگ یک شهروند سیک کابلی و رییس شورای ملی هندوها و سیک ها می گوید که زمین‌های ما توسط اشخاص قدرتمند در حکومت به ویژه جنگ سالاران غصب شده است.
آقای سینگ با اظهار نگرانی علاوه کرده که ما با تهدیداتی مواجه هستیم، مجبور به ترک وطن می شویم و اقلیت ما هر روز کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌شود.
به نقل از دویچوله، اواتار سینگ، گفته که شمار خانواده‌های این اقلیت در افغانستان حالا به ۲۲۰ فامیل می‌رسد، در حالی که پیش از سال ۱۹۹۲ شمار آن‌ها به ۲۲۰ هزار نفر می‌رسید.
این جماعت‌ها زمانی در بسیاری ولایت‌های افغانستان مسکن گزین بودند، اما اکنون صرفاً در ولایت‌های شرقی ننگرهار و غزنی و در کابل زندگی می‌کنند.
هر چند افغانستان کشوری با اکثریت مسلمان است، اما قانون اساسی کنونی این کشور از لحاظ نظری حقوق اقلیت‌های دینی را تضمین کرده و آن‌ها می‌توانند آزادانه عبادت کنند.
اما وضعیت سیک ها در عمل خیلی فرق می‌کند. اواتار سینگ حتی می‌گوید که وضعیت این اقلیت حالا بدتر از زمان طالبان است؛ زمانی که هندوها و سیک‌ها مجبور به پوشیدن یک شال زرد رنگ شده بودند تا از دیگر باشندگان کشور متمایز باشند.
اواتار سینگ در عبادتگاهی در کابل می‌گوید: «روزهای خوب سابق که با ما به حیث افغان برخورد می‌شد نه خارجی، حالا دیگر سپری شده است.»
اقلیت هندو و سیک افغانستان هرچند که حقوق شان در قانون اساسی تضمین شده است، اما از افزایش آزار و تبعیض شکایت دارند. به این دلیل، جمعیت این اقلیت دینی در افغانستان همواره کم‌تر می‌شود.
جگتار سینگ لغمانی در روز روشن در دکان سنتی عطاری خود در شهر کابل نشسته بود که مردی چاقو به دست وارد دکان شد و به او گفت «مسلمان می‌شوی یا گلویت را ببرم؟» تنها عابران و دکانداران همجوار بودند که به کمک او شتافتند و نجات‌اش دادند.
جگتار سینگ در دکان کوچک خود در مرکز مزدحم کابل می‌گوید: «روز ما این گونه شروع می‌شود، با ترس و انزوا. اگر مسلمان نباشی، از نظر آن‌ها انسان نیستی. نمی‌دانم چه کنم و کجا بروم.»
خصومت
تنش‌هایی در قلعچه در حومه کابل رونما شده است، جایی که هندوها و سیک‌ها مکانی با دیوارهای بلند برای مراسم شمشان یا مرده سوزان خود دارند. شهر کابل در سال‌های اخیر گسترش یافته است و این محله به شدت مزدحم شده است. باشندگان این محله مخالف قرار داشتن ساختمان آتش سپاری هندوها و سیک‌ها در اینجا است.
احمد تیمور، یک باشنده مسلمان قلعچه می‌گوید: «وقتی آن‌ها اجساد را می‌سوزاند، بوی آن خانواده ما را مریض می‌کند و ما خواستار چنین چیزی در اینجا نیستیم.»
سیک‌ها می‌گویند که مسلمان‌های متحجر خصومت علیه آن‌ها را افزایش داده اند و به این دلیل این جماعت حالا نیاز به محافظت پولیس برای انجام مراسم شان خود دارند.
اواتار سینگ با اشاره به خانه جدیداً ساخته شده در کنار ساختمان آتش سپاری می‌گوید: «هر زمانی که مراسم تشییع جنازه برگزار می‌شود، آن‌ها بر ما و بر جنازه‌ها سنگ و خشت پرتاپ می‌کنند.»
داعی الحق عابد، معین وزارت حج و اوقاف می‌گوید حکومت هر آنچه در توان داشته برای بهبودی وضعیت زندگی هندوها و سیک‌ها انجام داده است.
او افزود: «ما تایید می‌کنیم که منازعات آن‌ها را مجبور به ترک کشور کرده است، اما وضعیت آن‌ها آنقدر که خود شان می‌گویند بد نیست.»
عابد ادامه می‌دهد: «ما جایی برای برای مرده سوزان آن‌ها تعیین کردیم، چونکه در داخل شهر مردم از بوی (مرده سوزان) شکایت دارند، اما آن‌ها موافقت نکردند.»
