زرینه که همسرش گوش هایش را بریده، به دنبال کمک برای درمانش است

زرینه، 23 ساله، نیمه های شب گذشته هنگامی که خواب بود، شوهرش به او حمله کرده و پس از لت و کوب او، گوش هایش را برید و از آنجا گریخت.

زرینه هم اکنون در شفاخانه شهر مزارشریف در ولایت بلخ بستری است، در حالیکه گوش هایش بانداژ دارد و صورتش نیز کبود می باشد.

او می گوید که نمی داند چرا شوهرش این کار را با او کرده است.

او گفت: “حوالی ساعت 3 نیمه شب از خواب بیدار شد. پاها و دست هایم را با چادرم بست. من به او التماس کردم که این کار را نکند، اما او به حرف هایم گوش نکرد.”

شوهر او چندین ضربه به صورت زرینه زد و سپس چاقوی تیزی گرفت و گوش های زرینه را برید و گریخت.

زرینه پس از این اتفاق، تمام شب خونریزی داشت، تا اینکه صبح روز بعد، یکی از همسایگانش، او را پیدا کرد و به شفاخانه شهر مزارشریف انتقال داد.

رئیس شفاخانه مزارشریف می گوید: “زرینه ساعت 9 صبح وارد بخش آی سی یو شد،  در حالیکه هر دو گوش هایش بریده شده بود. او در شوک بود. تصور کنید که چه مقدار خون از دست داده است.”

زرینه می گوید که نمی داند چرا شوهرش به او حمله کرده است، زیرا او همواره از شوهرش اطاعت می کرده است، حتی در مواقعی که به او اجازه رفتن به خانه مادرش را نمی داده است.

شوهر زرینه او را متهم می کرد که او با مردهای بیگانه حرف می زند.

او گفت: “او بسیار بی ادب بود، بسیار خشن. زمانی که عصبانی می شد، او شروع به لت و کوب همه می کرد، حتی پدرش را، حتی مادرش را. او اهمیت نمی داد.”

زرینه و شوهرش هنگامی که زرینه تنها 13 سال داشت به نامزدی هم درآمدند، اما به مدت هفت سال ازدواج نکردند.

مقامات شفاخانه می گویند که شوهر زرینه معتاد به مواد مخدر بوده، اما مشخص نکرده اند که چه نوع مواد مخدر مصرف می کرده است.

شیرجان دورانی سخنگوی والی بلخ گفت: “شوهر زرینه تاکنون در حال فرار است، اما ما تحقیقات مان را شروع کرده ایم تا او را متوقف کنیم.”

زرینه می گوید که بدنبال جذب کمک های شخصی است تا بتواند هزینه سفر به خارج برای درمان را بدست آورد. اگر او نتواند این کار را بکند، می گوید که به مقامات افغانستان برای کمک رو می آورد.

در همین حال اما، فهمیه رحیمی یک فعال حقوق زنان در ولایت بلخ می گوید که رویداد اخیر، تنها تازه ترین واقعه خشونت انزجار آمیز علیه زنان افغانستان می باشد.

خانم رحیمی گفت: “مقامات کشور باید عامل این جنابت را به دست عدالت بسپارند، تا اینکه درس عبرتی برای دیگران باشد.”

اما او می گوید که بسیاری از مجرمین پس از دادن رشوه به پلیس و دادستانان آزاد می شوند، از همین رو، فعالان اعتماد و امیدشان را به دولت از دست داده اند.

همچنین بسیاری از رویدادهای این چنینی به دلیل اینکه زنان خود گزارش نمی دهند، پنهان می مانند.