روانشناسی یک فاجعه!
تعصب که ثمره اش اختلاف وکینه ورزی است از خباثت باطنی انسان نشأت می‌گیرد. از نظر روانشناسی، مثبت نگری و مثبت گرایی و نادیده گرفتن عیب های رایج دریک جامعه، سبب رشد و پشرفت و اصلاح آن جامعه می شود و برعکس منفی گرای وبدبینی وبازگوکردن عیب های آن جامعه سبب بدبختی و انحطاط آن مردم رافراهم می کند. روانشناسان معتقدند بسیاری ازمشکلات و گرفتاری ها وسوء رفتارها، و ناهنجاری های اجتماعی، ازطریق، روان درمانی و گفتار درمانی، اصلاح می شود، متاسفانه در افغانستان کسانیکه باسرنوشت مردم تا حدودی سرکاردارند یا با سیاستی شیطنت گونه آشناشده اند، بدون اینکه فکری برای رشد آن جامعه داشته باشند، فقط مشغول منفی بافی در فضای مجازی و فضای حقیقی می باشند. درعین حال باکمال بی حیایی ادعای اصلاح جامعه را دارند
«اذا قیل لهم لاتفسدوا فی الارض، قالوا انما نحن مصلحون» اینچنین انسان ها بسیار بی شعور تشریف دارند (الا انّهم هم المفسدون و لکن لایشعرون).
اینگونه آدمها در یک جامعه شبه یک سیب پوسیده می ماند در میان یک جعبه سیب سالم که به مرور زمان همه را فاسد می کند. این افراد گویا از مادر متولد شده اند که فقط اشکال دیگران را تبلیغ کنند نه طرحی دارند و نه خدمتی برای مردم می کنند نه فکری دارند. این چنین انسانی قلمش، بیانش، کلماتش فقط منفی بافی است و اختلاف انداختن است، گویا اجیر این کارشده باشد!
استاد سلطان حسین فهیمی بزرگمهر
