بند سلما (بند دوستی افغانستان-هند) که بر روی رودخانه هریرود در ولایت هرات واقع شده با ارتفاع 104.3 متر ساخته شده است و توانایی تولید 42 مگاوات برق و آبیاری 75 هزار هکتار زمین زراعی را دارد.
ذخیره آبی این بند 20 کیلومتر طول دارد و 3.7 کیلومتر دارای عرض می باشد. گنجایش ناخالص این بند 633 میلیون متر مکعب آب است. ارتفاع بند سلما 104.3 متر، 540 متر طول و عرض پایین آن 450 متر می باشد.
بند سلما که با هزینه تقریبی بیش از 275 میلیون دالر ساخته شده است از گرانترین پروژه های زیرساختی کشور هند در منطقه می باشد.
به باور کارشناسان امور اقتصادی، توانایی تولید برق 42 مگاواتی و آبیاری 75 هزار هکتاری این بند منجر به رشد اقتصادی منطقه غرب افغانستان می شود. این بند می تواند نیازهای برقی و آبی حوزه غرب افغانستان را تامین کند.
پروژه بند سلما در 165 کیلومتری شرق شهر هرات واقع شده و مسیر خاکی/خام دارد. به دلیل مسایل امنیتی، تکنیسین ها و مهندسان هندی که در پروژه دخیل بودند ماهی یک بار توسط هلی کوپتر به این منطقه انتقال داده می شدند.
تمامی تجهیزات مورد نیاز برای ساخت این بند از کشور هند و از راه دریایی به بندرعباس در جنوب کشور ایران انتقال داده می شدند و سپس با عبور مسافتی به طول 1200 کیلومتر به مرز اسلام قلعه-دوغارون می رسیدند، و بار دیگر با طی مسافتی به طول 300 کیلومتر از مرز اسلام قلعه تا محل پروژه بند سلما می رسیدند.
سیمان مورد نیاز، فولاد، مواد منفجره و دیگر اقلام مورد نیاز در این پروژه از کشورهای همسایه وارد افغانستان می شدند.
محمد اشرف غنی رئیس جمهوری کشور در جریان مراسم افتتاح این بند گفت “افغانستان و هند روابطی طولانی داشته و دارند. امروز، میلیون ها پیوند دو ملت افغانستان و هند را با یکدیگر پیوند می دهند.”
آقای غنی افزود “امروز با کمک کشور هند یکی از آرزوهای دیرینه مردم افغانستان پس از 40 سال به واقعیت پیوست.”
نارندرا مودی نخست وزیری هند نیز ضمن تشکر از نامگذاری بند سلما به عنوان بند دوستی افغانستان-هند گفت “با افتتاح این بند روشنایی به این منطقه خواهد آمد و به ساکنان این منطقه نور امید خواهد داد.”
وی علاوه کرد که این بند نه تنها توانایی برق دارد بلکه خوش بینی و اعتماد را میان مردم افغانستان بارور می کند.
نخست وزیر هند تصریح کرد که این بند به 250 هزار خانه برق خواهد داد و 640 روستا در ولایت هرات را آبیاری می کند.
وی گفت “مردم افغانستان و هند در دهه هفتاد میلادی در نظر داشتند تا این پروژه را عملی کنند، اما این بند پس از این که افغانستان از بحران دهه ها جنگ نجات یافت عملی شد.”
